Ook op Europees vlak wordt er gedebatteerd over het lot van de wolf: “Verjagen, verhuizen, elimineren of gewoon met rust laten?”

Europees parlementslid Tom Vandenkendelaere uit Roeselare aanschouwt de wolfsituatie in Poperinge met veel belangstelling. Op Europees niveau staat de beschermingsstatus van de wolf namelijk als sinds november 2022 hoog op de agenda. “We moeten het hele gebeuren goed opvolgen. Als de wolven echt voor problemen beginnen te zorgen, moeten we knopen doorhakken”, aldus de Roeselaarse politicus.

In 1992 werd de wolf als bedreigde diersoort gecategoriseerd en kreeg het de hoogste beschermingsstatus. Het was dus verboden om de dieren te hinderen in hun natuurlijke habitat. Maar intussen – zo’n 30 jaar later – gaat het net heel goed met de wolven en zijn ze steeds talrijker aanwezig in onze contreien. In landen zoals Italië en Duitsland is er zelfs een heel actueel wolvenprobleem: “De wolven zijn niet mensenschuw, waardoor buurtbewoners zich niet meer veilig voelen. Een wolf zal geen mensen aanvallen, maar toch hebben ze er schrik van. Maar bovenal is het een probleem dat het vee slachtoffer wordt van de aanwezigheid van de wolven, voor de landbouwbedrijven is dat uiteraard allesbehalve aangenaam”, legt Tom uit.

Beter cijfermateriaal nodig

Het onderwerp kwam een tijdje geleden al aan bod in de Europese Commissie, maar door een gebrek aan gedetailleerd cijfermateriaal zag men toen geen noodzaak om iets aan de huidige wetten te veranderen. Onterecht, vindt Tom: “Er moet werk gemaakt worden van cijfers die de realiteit accuraat weergeven. Geen nationale dataverzameling, maar wel op regionaal vlak. Daarnaast moet de wolvenpopulatie ook in verhouding worden gezet tot de bevolkingsdichtheid. Drie wolven in de Poolse bossen of drie wolven in een kleine Westhoekgemeente: dat is een groot verschil hé.”

“Door de beschermingsstatus van de wolf te wijzigen zouden we per geval moeten kunnen afwegen welke piste moet bewandeld worden wanneer er problemen blijken te zijn”

“Eens we de situatie in kaart hebben gebracht, moeten we nagaan welke acties er nodig zijn om de veiligheid van mens en dier te garanderen, afhankelijk van de regio. In West-Vlaanderen zie ik ze niet meteen voor problemen zorgen, zeker omdat dit geen streek is waar roedels zich definitief zouden vestigen, maar we kunnen de toekomst niet voorspellen. Door de beschermingsstatus van de wolf te wijzigen zouden we per geval moeten kunnen afwegen welke piste moet bewandeld worden: de wolven verjagen, vangen en verhuizen naar een andere locatie, of – bij aanslepende problemen als laatste optie – jagen op de roofdieren en hen uitschakelen. Het Europees parlement verwacht dat de Europese Commissie dit jaar nog met een wetenschappelijke beoordeling komt of een aanpassing van het beschermingsniveau voor de wolf aan de orde is. Sowieso wordt het een debat met vele stemmen, maar het is wel belangrijk dat we het voeren.”