Roger (88) en Paula (84) keren terug naar ondergelopen huis: “We hebben nu een flat aan zee”

© TP
Redactie KW

Een kleine week na hun evacuatie keerden Roger De Keyser (88) en Paula Mulle (84) maandag terug naar hun ondergelopen woning in Merkem. Voor even toch. “Het moet eerst stoppen met regenen.”

“Vorige week dinsdag zijn we hier in alle rapte vertrokken, want het water kwam binnen.” Roger De Keyser (88) en Paula Mulle (84) wonen langs de Ieperlee bij Merkem en zagen het water stijgen via hun achtertuin. Het oudere koppel kon nog ontsnappen via het weggetje langs de dijk die iets hoger ligt dan hun huis. Met de paraplu in de hand stapten ze afgelopen maandagnamiddag door de regen richting voordeur, die tegen de vloer sleept door het vocht. “Nooit eerder kregen we water binnen ons huis. De schade zullen we pas echt kunnen zien wanneer het allemaal voorbij is”, zuchten ze.

Een bouwdroger draait op volle toeren, maar de waterlijn van twaalf centimeter hoog staat nog duidelijk afgetekend op de muren en de meubels die niet verhoogd werden. “Enkele deuren konden we wel nog uithalen en hogerop leggen om daar schade te voorkomen”, zegt het koppel. “De chauffage was defect, maar is intussen hersteld. Nu moeten we nog even afwachten, hé. Liefst zouden we zo snel mogelijk terugkeren. Wanneer? Van zodra het stopt met regenen, dat is voor ons het probleem.”

Kelder onder water

Via de tuin golft de IJzerzee gevaarlijk dicht richting de woning, waarvan de kelder nog steeds onder water staat. “We hebben een appartement aan zee, zeggen we nu. Al is dat maar een schamele troost.”

“Al bij al valt het nog mee”, sust zoon Lode. “We hebben hier zondag een halve dag gepoetst. De definitieve terugkeer hangt ook af van de vrijgave van de toegangsweg die nu nog tijdelijk afgesloten is voor het verkeer. We hopen op zaterdag.”

’t Joar 27

“Mijn vader heeft dit huis gekocht in ’t joar 27, dus het is bijna honderd jaar”, herinnert Roger. “In 1993 kwam het water hier al eens hoog, maar toen liep het nog niet in de woning. Chance van onze zonen, schoondochters, kinderen en kleinkinderen, anders stonden we op straat. We gingen bij hen op watervakantie. Of de vakantie nu voorbij is? Ik weet het niet. Intussen is het meeste al opgekuist. Voorlopig wachten we nog even af.”

Zeker is dat ze zullen terugkeren. “Ik ben hier geboren en zou hier graag sterven”, aldus Roger. “We zijn in de fleur van ons leven, ’t moet pas beginnen voor ons. We hoeven niet bang te zijn. Het is de eerste keer in honderd jaar dat het water zo hoog kwam. Als het pas na honderd jaar weer zo hoog komt, zullen we hier niet meer zijn.” (TP)