Stacey Vuylsteke en haar collega Gianni zijn erin geslaagd om het spel ‘Klopjacht’ uit te spelen. In het Play4-programma kregen we een zinderende finale te zien, waarbij de doorgaans voorzichtige agenten een stevig maar succesvol risico namen. “De ontlading was heel groot.”
Zeventien dagen lang uit de handen van professionele speurders blijven. Dat was het opzet van ‘Klopjacht’. Voor Stacey Vuylsteke uit Wevelgem een extra uitdaging, want samen met haar collega Gianni staat ze doorgaans zélf aan de kant van de speurders: zij werkt bij de politiezone VLAS, hij bij de politiezone RIHO.
Het duo slaagde erin om de speurders te verschalken en het einddoel te bereiken, waar ze zogezegd het land konden ontvluchten. Het leverde een zenuwslopende finale op.
Telefoontap
“We wisten niet hoe dicht ze ons op de hielen zaten”, zegt Stacey. “Lag de focus volledig op ons, of waren er nog andere kandidaten? Nadat we een gsm moesten ophalen in Bredene, sloegen we meteen op de vlucht. Maar we voelden ons niet veilig op onze schuilplaats, dus trokken we verder. We namen contact op met een vroegere handlanger, tot we beseften dat zij ook wel eens onder tap zou kunnen staan. Met het idee dat we een fout hadden gemaakt, zijn we opnieuw halsoverkop vertrokken. We wilden geen onnodig risico nemen.”
En dat bleek een goede zet, want niet veel later vielen de speurders binnen op die plaats. De twee klampten een vrouw aan en kwamen zo in Oostende terecht, waar ze konden overnachten en een nieuw plan bedenken.
“In Oostende hebben we goed nagedacht over wat een goed extractiepunt was. Als het de haven van Blankenberge zou zijn, dan zouden we misschien per boot vanuit Oostende naar daar kunnen trekken. Dat bleek ook effectief de plek waar het eindspel plaatsvond, alleen moesten we het anders aanpakken. Eerst dachten we eraan om ons te verkleden, maar uiteindelijk kwam er een ander plan naar boven.”
Een gewaagd plan. Tot dan hadden ze altijd berekende risico’s genomen, maar nu moesten ze alles uit de kast halen. Samen met de vrouw die hen in Oostende een slaapplaats had aangeboden, werd er een groep opgetrommeld om te picknicken in de haven.
Seconden
“De speurders konden ons in principe gewoon zien zitten. Maar net omdat het zo risicovol was, hadden ze niets door. Maar voor ons was het echt sterven op dat moment. Echt waar, als de speurders toen op ons waren afgestormd, was ik waarschijnlijk zelfs in het water gesprongen om naar die boot te zwemmen. We wilden absoluut winnen. We hebben elke minuut, elke seconde zelfs, afgeteld tot de boot er was.”
Vooral omdat de speurders hen de laatste minuten op het spoor waren en het een kwestie van seconden was om hen te onderscheppen. De twee konden hun geluk niet op, net als het andere duo Cif en Laid, dat ook juist op tijd in de boot geraakte. “Het was nipt, maar eenmaal op de boot, was de ontlading heel groot.”
Slapen op stoelen
Want hun deelname was naar eigen zeggen bijzonder slopend.
“Je slaapt maar half en twijfelt constant aan jezelf of je tactiek. Dat is zeer uitputtend. Ook fysiek was het niet te onderschatten. We sliepen soms op de grond, op een gegeven moment zelfs op stoelen. Je raakt niet aangesterkt of uitgerust om weer op pad te gaan. Bovendien zat het weer niet mee, en ben je telkens weer afhankelijk van de goodwill van de mensen.”
“Maar het was wel tof om het terug te zien op televisie. Het is alsof we het weer helemaal opnieuw beleven. We kunnen nu ook meer context geven bij bepaalde gebeurtenissen. Want we krijgen inderdaad veel reacties. Het leeft duidelijk. Vaak horen we dat het vast allemaal in scène is gezet, maar dat is zeker niet zo. Wij werden nooit in een richting geduwd, laat staan dat we ons aan een scenario moesten houden. We waren écht op de vlucht.”
Anders denken
Het heeft Stacey wel anders doen kijken naar haar job. “Ik denk nu iets vaker na vanuit het standpunt van de voortvluchtige. Ik weet nu nog beter hoe cruciaal die eerste uren zijn en hoe belangrijk het is om snel te handelen.”
De band met haar collega Gianni is naar eigen zeggen alleen maar sterker geworden. “En we kwamen al beire goed overeen, echt waar. We wilden eens zien of het gaandeweg zou botsen, maar het bleek dat we elkaar eigenlijk al zodanig goed kennen en aanvoelen. Die band is dus inderdaad alleen maar sterker geworden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
