Vanaf zaterdag zien we in ‘Extreme Makeover Vlaanderen’ hoe vrienden, vrijwilligers en experten het huis onder handen nemen van een gezin dat een stevige tegenslag te verwerken kreeg. Eén van die experten is interieurarchitect Tom Callebaut. “Ik hoop vooral dat het programma hoop kan geven of mensen kan inspireren.”
Tom moet lachen als we opmerken dat we zijn naam niet meteen hadden gelinkt aan een commercieel programma als ‘Extreme Makeover Vlaanderen’. Doorgaans vinden we die eerder gelinkt aan termen als participatietraject, onderzoekslabo’s of sacrale architectuur. Bovendien is Tom meer dan een interieurarchitect, hij is ook hoofddocent en onderzoeker aan de KU Leuven, faculteit architectuur.
“Iedereen die aan het programma meewerkte, deelt een oprechte bekommernis”
“Dat was één van de redenen waarom ik graag wilde meewerken”, aldus Tom. “Doorgaans wordt ons vakgebied gelinkt aan luxe. Ik zag dit als een kans om te tonen dat wonen en je huis verbouwen vooral te maken heeft met de essentie van ons leven en in die zin eerder bijna een basisrecht is in plaats van een luxeproduct. Bovendien werk ik graag mee aan sociaal-maatschappelijke projecten en had ik na een aantal jaren doctoraat ook wel eens zin om ergens anders te vertoeven dan in de academische wereld. Een soort spreidstand als het ware. En ik moet eerlijk bekennen dat het omgekeerde ook gold, dat ik ook best wat vooroordelen had. Maar die heb ik snel moeten bijstellen. Want al in de verkennende gesprekken bleek er een oprechte bekommernis te bestaan van iedereen die aan dat programma meewerkte. Wat me helemaal over de streep heeft getrokken is de ontmoeting met Anneke (Crauwels, interieurdesigner, red.). Ik voelde een grote authenticiteit bij haar en er was meteen een goeie professionele klik. Het was duidelijk dat zij ook die sereniteit wilde bewaren.”
Spannende onthulling
Toch was het traject wat aanpassen. “In principe leg je hetzelfde engagement en professionaliteit aan de dag, maar nu krijg je er extra spelregels bij omdat je in een heel andere context werkt. Doorgaans is de klant een soort compagnon de route, en nu was dat niet zo. Al hadden we wel heel wat informatie waarop we ons konden baseren. De research van de redactie en de gesprekken met vrienden en familie bijvoorbeeld. Maar we mochten ook een brief schrijven en vragen stellen zonder daar iets bij te verklappen. Ik ben daar wel in verrast geweest. Dat heeft mijn wereld wel weer een stukje verruimd, dat ik zie dat er meer mogelijkheden zijn om informatie te vergaren.”
Nog een verschil is dat de klant doorgaans het finale resultaat al kent op voorhand, waar nu het verrassingselement een grote rol speelt. “Stress? Toch wel. Op het moment dat die bus wegrijdt en het resultaat onthuld wordt, kijk je naar die mensen en probeer je te voelen wat zij ervaren. Dan zie je haast op een seconde tijd wat dat met hun hele lijf doet. Dat is heel spannend en ontroerend. Ook al omdat je gaandeweg nog extra verhalen te horen kreeg, waardoor je een heel genuanceerd beeld krijgt van de situatie. Dat je die kan verbeteren en daar een deeltje kan toe bijdragen, is heel fijn.”
Gemeenschapsgevoel
“Ik hoop vooral dat het programma mensen in gelijkaardige situaties hoop kan geven. Dat ze er niet alleen voor staan. Laat je omringen met je vrienden, durf hulp vragen en die hulp ook toelaten. Dan kunnen er fantastische dingen gebeuren. Het klinkt misschien wollig, maar ik hoop dat het mensen kan inspireren om dat gemeenschapsgevoel weer wat aan te wakkeren. Ik deed eerder al projecten in Nepal en Congo, en daar is het heel normaal om met het hele dorp een school of huis te bouwen. Of het mijn geloof in de mensheid vergroot heeft? Dat was al groot, eerlijk gezegd, maar het heeft wel bevestigd dat als je elkaar helpt, er heel veel mogelijk is. In die zin hebben de verhalen mij één voor één geraakt. In het geval van Inge (die haar man verloor na zelfdoding, red.) heeft me dat ook persoonlijk geraakt. Ik heb er zelf al vrienden aan verloren en het is een thema dat mij heel na aan het hart ligt. Bovendien was het ook effectief de eerste case die we hebben ingeblikt, wat heel overrompelend was. Maar ik kan met mijn hand op het hart zeggen dat er voor alle zaken evenveel liefde, engagement en toewijding aan de dag werden gelegd.”
Verhaal schrijven
Een goeie verstaander leest tussen de regels flink wat emotie, wat je niet meteen linkt aan een beroep dat erg praktisch is ingesteld. “Ik weet niet zo goed van waar dat komt, nee. Ik denk dat het wat in mijn genen zit. Omdat ik mensen graag zie? (denkt na) Misschien omdat ze voor mij de focus zijn. Vroeger dacht ik ook na om psychologie te studeren of in de zorgsector te stappen, maar de honger naar creativiteit bleek veel groter. In elk geval is het een reflex om bij elk project ook te denken wat de directe omgeving of maatschappij er kan uithalen. Vroeger deed ik dat intuïtief, maar sinds het doctoreren doe ik dat veel bewuster. Bij een school denk ik bijvoorbeeld ook: wat kan het betekenen voor de buurt? Bij elke opdracht stel ik mij twee vragen: zou ik het ook graag doen als ik niét betaald zou worden? En als ik klaar ben, zal ik iets bijgeleerd hebben? Bij dit was dat zeker ook zo. Niet alleen in de communicatie met de zogenaamde opdrachtgever, maar het was ook boeiend om te zien hoe in die hele tijdspanne van de opnames al die kleine elementen samenkomen. In dat opzicht is het erg gelijklopend met wat wij doen: een verhaal schrijven. En voor mij is de architectuur daar een middel toe. Het is nooit een doel geweest op zich.”
“Iedereen die aan het programma meewerkte, deelt een oprechte bekommernis”
Met zijn bedrijf TC PLUS schrijft Tom alvast flink wat verhalen. Zo mag hij meedenken over de toekomstige bestemming van de kerken van Brugge en won hij mee de architectuuropdracht voor de restauratie en nieuwbouw van de campussen van vzw Binnenstad in Brugge. “Intussen ben ik ook samen met Wim Van der Vurst directeur geworden van de opleiding interieurarchitectuur aan de KU Leuven. Al die werelden en vakgebieden verbinden met elkaar, vind ik heel leerrijk. Of het niet te veel is? Heb je met mijn vrouw gesproken misschien? (lacht) Een terechte vraag, maar toen ik 50 jaar werd heb ik voor mezelf beslist om meer te focussen, doseren en te selecteren. En dit paste perfect in het verhaal.” (grijnst)
‘Extreme Makeover Vlaanderen’, op zaterdag 1 oktober om 20.15 uur op Play4.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
