In de laatste aflevering van ‘Blind getrouwd’ namen Fleur en Alexander op een bijzonder emotioneel afscheid van elkaar. Hoewel de twee zich volop opengesteld hebben voor het experiment, besloten ze toch om vrienden te blijven. “We hadden wél die diepere gesprekken, maar die zag de kijker niet altijd.”
Het was een match made in heaven. Fleur Billiet (29) uit Varsenare werd in ‘Blind getrouwd’ gekoppeld aan Alexander Scherpereel (29), die opgroeide in Beernem en Assebroek, maar intussen in Brussel woont. De twee bleken vrij snel op hun gemak bij elkaar, lachten wat af en slaagden er ook in om goed te communiceren. Doorheen de weken groeiden ze steeds dichter naar elkaar, en leek er lang geen twijfel over de afloop van hun avontuur. Maar de laatste weken zag Vlaanderen steeds vaker dat er van echte romantiek nog geen sprake was. Het noopte het koppel tot de moedige en moeilijke beslissing om geen relatie na te streven, maar een warme vriendschap. Fleur hield op het emotionele beslissingsmoment de deur naar eigen zeggen nog op een kiertje, maar bij de reünie vertelde ze aan Ingeborg dat het gaandeweg duidelijk was geworden dat het effectief de juiste beslissing was geweest. Als we het koppel spreken, blijkt dat vandaag nog steeds zo te zijn. “Het is zeker niet awkward als we elkaar zouden zien”, aldus Fleur. “We hebben nog steeds een supergoeie band, en blikken er positief op terug.”
Nuchterheid
Alexander erkent dat ze vrij snel op dezelfde golflengte zaten. “En we gingen ook vooruit aan dezelfde snelheid”, zegt hij. “Gewoon à l’aise, met de nodige West-Vlaamse nuchterheid.”
“Op papier was het inderdaad een goeie match”, aldus Fleur. “Voor alle koppels trouwens. Het potentieel was er, alleen dat deeltje gevoelens ontbrak in ons geval. We hebben er alles aan gedaan. Gevoelens kies je niet, dus moeten we het onszelf allerminst kwalijk pakken.”
“Integendeel”, weet Alexander. “Er is altijd een groot respect geweest naar elkaar toe. Het is een heel mooi avontuur geweest.”
Opvallend mild
Maar in tegenstelling tot andere jaren was kijkend Vlaanderen opvallend mild voor de deelnemers aan het programma. Al uitte Ingeborg in de laatste aflevering wel een kritische vraag: of de kijker wel de échte Alexander gezien heeft. “Ik vond dat een ietwat rare vraag”, aldus Alexander. “Zeker omdat zowel Fleur, als mijn familie en vrienden zagen dat ik echt wel mezelf ben geweest, tot zelfs mijn humor toe. Maar ik begrijp ook van waar ze komt. We kwamen heel goed overeen, waardoor het voor de kijker leek alsof we op de goede weg waren. We konden heel goed communiceren met elkaar, hadden ook die diepe, emotionele gesprekken. Maar we deden dat vaak op een moment dat de camera’s eens even niet draaiden, uit een soort zelfbescherming. We zijn altijd heel oprecht en eerlijk geweest, en naar mijn gevoel is ons verhaal goed in beeld gebracht.”
Al was het plots wennen om overal herkend te worden. “Ik heb een vrij publieke job (ze werkt als shop manager bij een bekende kledingwinkel in Knokke-Heist, red.) dus werd ik heel vaak aangesproken. Zeven op de tien klanten brachten het ter sprake. Dat was wel wennen omdat je van anoniem persoon naar publiek figuur gaat. Maar de reacties waren alleen maar positief.”
“In Brussel is dat een ander verhaal”, aldus Alexander. “Daar werd ik niet zo vaak herkend. Op mijn werk in Leuven was dat anders, en zeker ook als ik op bezoek ging bij mijn ouders in Brugge. Maar ik vond dat nooit lastig of zo.”
Ei leggen
“We zijn nu wel blij dat de laatste aflevering is uitgezonden”, zegt Fleur. “Dat we nu kunnen zeggen aan de buitenwereld hoe de vork aan de steel zit. Want veel van onze vrienden en familie wist nog niet hoe het zat. Of we lessen hebben geleerd uit ons avontuur? Goh, niet echt. Het is nog maar eens gebleken hoe belangrijk het is om goed te communiceren.” Alexander knikt. “Ik heb wel geleerd dat babbelen altijd goed is. Ik merkte dat ik wel makkelijker ‘mijn ei kon leggen’ als ik zichtbaar met iets zat, en Fleur sprak me er over aan.”
De twee kiezen nu voor wat meer rust in hun liefdesleven. “Ik ga nu zeker niet bewust op zoek, want het is al wat veel geweest. Maar als de ware liefde aan je deur staat…” “Dan doe je zeker open, hé!”, lacht Alexander. “Het is ook fijn dat we nu weer kunnen samenkomen, want tot vandaag konden we niet afspreken. Maar straks is er nog een etentje met de ploeg en één van onze trouwcadeaus die we nog moeten verzilveren is ook een etentje dus…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
