Film- en tv-producent Mariano Vanhoof (’Onder Vuur’): “Ik kan hier in Oostende oud worden”

Met 28 films of tv-reeksen waaraan hij meewerkte als producer, coproducer, coauteur of bedenker van het idee is Mariano Vanhoof bekend in de filmwereld. De Oostendenaar zorgde er ook voor dat het populaire ‘Onder Vuur’ in zijn Oostende werd opgenomen en de stad zo in primetime in beeld brengt.

“Ik heb de Mercator vaak bezocht”, zegt Mariano Vanhoof. “Ik ben enige zoon en kwam hier als kind met mijn ouders en bewaar er zo mooie herinneringen aan. Het schip bracht het stoffelijk overschot van Pater Damiaan naar ons land. Dat spreekt tot de verbeelding. Toen mijn zoon Charlie tien jaar was, ben ik ook met hem aan boord geweest. Toen de Mercator enkele jaren geleden weg was voor onderhoud, heb ik het schip gemist. De Mercator is er gewoon altijd. Dit erfgoed mag niet verloren gaan.”

Hoe maakte je kennis met Oostende?

“Ik ben opgegroeid in Keerbergen. Mijn vader was een zeeman. Hij voer op de lange omvaart van zijn 19de tot zijn 26ste. Maar zijn binding met de zee is altijd gebleven. Hij is twee jaar geleden overleden en werd uitgestrooid op zee. Mijn vroegste herinneringen zijn ook aan zee, want we brachten onze vakanties door in Mariakerke en Raversijde. Ik doorliep best een hobbelig schoolparcours en deed na het derde middelbaar examens via de ‘middenjury’. Rond die periode zijn zowel mijn vader als moeder ziek geworden en zijn ze vervroegd met pensioen moeten gaan. Ze besloten om te verhuizen naar Middelkerke en zo volgde ik de laatste jaren van het middelbaar aan het Sint-Jozefsinstituut in Oostende.”

Je studeerde af als regisseur/dramaturg en werd meteen producer. Vanwaar die keuze?

“Ik koos bewust voor die hogere studie aan KASK in Gent en was erg gemotiveerd. We deden met 100 studenten toelatingsexamen. Er werden er 30 geselecteerd. Na vier jaar zijn we met een vijftal afgestudeerd. Van die periode op KASK dateert ook mijn vriendschap met Geoffrey Enthoven die ook mijn zakenpartner is in Fobic Films dat we in 1999 hebben opgericht. Hij is een meesterlijke regisseur en ik ben iemand die graag de zaken regelt. Twee regisseurs op één set, dat gaat moeilijk. Dus hebben we besloten dat ik meeschrijf en meeontwikkel en dat Geoffrey regisseert. Onze eerste langspeelfilm Les Enfants de l’amour uit 2002 was meteen goed voor de publieksprijs op het filmfestival van Gent. En dat marcheert al 25 jaar.”

Wat doet een producer?

“Die is bij het hele proces van film en tv betrokken: van de geboorte van een idee tot het brengen in de bioscoop of huiskamer. Het creatief proces start met een wit blad. Ik creëer vaak de personages, het verhaal en de spanningsboog. Met die elementen ga ik aan de slag met een scenarist en regisseur om het voort vorm te geven. Daarna zorg ik dat de film gemaakt kan worden en zorg ik dat hij een publiek bereikt in de zalen, op tv of een streamingplatform.”

Waarom koos je om in Oostende te wonen en te ondernemen?

“Een achttal jaar geleden kochten we een appartement in het Europacentrum als tweede verblijf. We verhuurden het ook maar voelden zeer snel dat we meer in Oostende wilden zijn. Ja, het Europacentrum. (lacht) You love it or you hate it. Het is een complex gebouw maar er wordt wel de nodige moeite gedaan om het weer een elan te geven. Er hangt onterecht een negatieve aura rond. Het beviel ons en we hebben nadien een appartement bijgekocht op het 23ste. Mijn vrouw Safia had drie decennia twee succesvolle dansscholen, en toen kwam de pandemie die er stevig inhakte. Maar aan de andere kant dwong het ons wel om na te denken over het leven. Toen vrienden van ons de openbare aanbesteding tipten van het leescafé in de bib, hebben we niet geaarzeld. We hebben beiden horeca-ervaring en zijn toen gestart met ’t Zeeteltje. We zijn nu een jaar open en zijn tevreden dat de zaak de bibbezoeker en de mensen uit de wijk bereikt. Maar het blijft hard werken en ik bewonder enorm mijn vrouw die haar hart en ziel hierin steekt.”

Was het een logische stap dat de serie ‘Onder Vuur’ zich in Oostende zou afspelen?

“Jasper Moyaert en Emanuel Vanderjeugd zijn twee fijne vrienden die ik al 20 jaar ken. Hun productiehuis Geronimo is vooral actief in de non-fictie. Maar ze hadden de ambitie om fictie te maken over de brandweer. Onze wegen kruisten op het juiste moment en ik wou hen graag helpen. Ook voor Onder Vuur zijn we van een wit blad gestart. Ik hielp het schrijversteam leiden, legde de contacten met de VRT en de stad Oostende en zocht een evenwicht tussen het budgettaire en inhoudelijke. Ik startte de casting en trok een regisseur aan. Er waren wel wat mogelijkheden van locatie, maar we hebben Antwerpen al duizend keer gezien en Gent had Flikken al. Oostende is zo divers en zo mooi. Je hebt de kustlijn en de stad. Oostende heeft iets rauws, iets feeërieks en iets toeristisch… De stad heeft zoveel gezichten. We zijn al aan de derde reeks van Onder Vuur. Vorige week waren de laatste opnames. En wie weet komt er een vierde seizoen.” (lacht)

Blijf je in Oostende?

“We zijn een ondernemend gezin en in Oostende bruist het van de creativiteit. Toen ik hier in de jaren 90 aanspoelde was Oostende helemaal anders. Er wordt nu hard ingezet op culturele mogelijkheden en ik heb de stad zien veranderen. Ik draag het filmfestival een warm hart toe. Ik kom hier al mijn hele leven en we kozen om hier te wonen. Ik ben dus ‘aangespoeld’. En eens aangespoeld, altijd aangespoeld. Toch hebben we onze plek hier gevonden. Van alle steden in Vlaanderen heb ik de meeste affiniteit met Oostende. Hier is het altijd thuiskomen. We voelen ons hier goed en ik kan hier wel oud worden.”