Slager Dirk Martens uit Roeselare sluit na 33 jaar de deuren

Dirk Martens (55) is een wat atypische slager. Daar waar de meeste beenhouwers louter in de eigen zaak actief blijven, was Dirk overal in Roeselare en omgeving een bekend gezicht. “Ik leverde ook in de horeca en bleef al eens een pintje drinken. En met onze traiteurdienst kwamen we op veel plaatsen.”

Per 1 januari bleef de deur van de kwaliteitsslagerij gerund door Dirk Martens op het Hof van ‘t Henneken 59 gesloten. De uit Aartijke afkomstige beenhouwer gaat het wat rustiger aan doen en heeft ondertussen een nieuwe job op de kop getikt. Ook in zijn branche was de coronacrisis erg goed voelbaar. “Ik had ook een druk beklante traiteurdienst en leverde veel aan de horeca. Ik moet je niet vertellen dat we daar een dramatisch jaar achter de rug hebben.”

Het leven spaarde Dirk Martens ook niet. In maart 2007 verongelukte zijn zoon Glenn (15) toen hij als wielrenner op trainingstocht van de weg gemaaid werd. “Het kostte me ook mijn huwelijk. Mijn vrouw Christa, met wie ik de zaak in maart 1988 hier was opgestart, en ikzelf gingen anders met het verdriet om”, blikt hij nog even terug. “Nu ik hier aan het opkuisen ben, kom ik nog veel zaken tegen die me aan Glenn doen herinneren.”

Ondertussen heeft Dirk sinds vijf jaar een vriendin, hij is ook nog de papa van een achtjarig dochtertje. “De zaak zette ik verder met een helper die instond voor het uitbenen, zelf bestelde ik ook in de winkel en ik leverde dus ook aan de horeca. Aan heel wat restaurants in Roeselare, maar ook daarbuiten. Bij mij stonden service en kwaliteit voorop. Dat gold ook voor mijn traiteurdienst. In de winkel waren onder meer paté, bloedworst en hoofdvlees specialiteiten en op maandag verkocht ik vette derms .”

Eind 2020 hakte hij de knoop door, vanaf januari dit jaar opende hij de deuren niet meer. “Ik heb altijd graag en veel gewerkt, maar ik ben ook geen 25 jaar meer. Na de openingsuren van de winkel was ik vaak nog tot middernacht op de baan. Als beenhouwer is het ook niet evident meer. Je moet op de duur meer bezig zijn met je papieren dan met je vlees.”

“In 2021 hoop ik mijn zesde marathon te kunnen lopen”

Vanaf 1 maart gaat Dirk aan de slag bij Decru, groothandelaar in charcuterie, tapas en salades in de Vierwegstraat. “Ik ga dus bij een leverancier van mij werken en blijf dus in de sector.” Ondertussen heeft Dirk ook een nieuwe passie.

“Normaal loop ik ieder jaar een marathon, maar in 2020 lukte dat niet. Ik heb er al vijf op mijn conto: Rome, Wenen, Nantes, Ieper en Padua. In 2020 stond normaal Madrid op het programma, maar dat kon niet doorgaan om de bekende redenen. Mijn snelste chrono is er eentje onder de 3 uur 30. Ik ben aangesloten bij Flac en train ook met De Rode Lopers. En eens de horeca weer open mag, ga ik nog wel eens iets eten bij mijn oude klanten. Ik zal me niet vervelen, maar werkweken van 80 of 90 uur zijn nu voorgoed verleden tijd”, besluit Dirk.