Marjola Maes geldt als het schoolvoorbeeld van een ondernemende vrouw. Ze runt niet alleen samen met haar man het recyclagebedrijf Degels Metals, maar stond ook aan de wieg van BNI Cieper, was voorzitster van bedrijvenorganisatie Iebeve én eindigde in de top drie van de Womed Awards. Onder de Menenpoort vertelt ze over haar leven, plannen en dromen.
“Mijn eerste herinnering aan de Menenpoort was samen met mijn ouders”, vangt Marjola aan. “Altijd wanneer we terugkeerden van een bezoek aan mijn grootmoeder in Lokeren, reden we de stad in via Menenpoort. We woonden eerst in de Dikkebusseweg en later in de Ooievaarstraat. Ik was steeds wagenziek en telkens wanner ik de Menenpoort zag, was ik opgelucht: oef, we zijn bijna thuis. Nu nog krijg ik een gevoel van thuiskomen als ik onder die imposante Menenpoort rijd. Ik vind het ook altijd boeiend om aan mensen in het buitenland te vertellen wat dat betekent, die minuut stilte.”
Heb je iets met het oorlogsverleden van Ieper?
“De roots van ons bedrijf liggen in de wederopbouw na de Eerste Wereldoorlog. De grootvader van mijn man Filip kwam van Kortrijk naar Ieper om hier met paard en kar schroot op te halen. Binnenkort kunnen we dan ook de honderdste verjaardag vieren van ons bedrijf. Maar dat is voor later, nu zijn we volop bezig met het bedrijf te renoveren.”
Zijn er grote plannen?
“We hebben een heel masterplan. We willen een bedrijf van de toekomst maken in de afvalsector. De hoofdvraag is: hoe kunnen we mensen nog meer doen recycleren in plaats van dingen uit de grond te halen? We hebben alles in kaart gebracht, tot in de kleinste details. Eigenlijk kwam het erop neer dat we heel de koer moesten reorganiseren. Maar een ijzerhoop van 1.000 ton verzet je niet zomaar. Bovendien proberen we het te doen op de terreinen die we hebben. Industriegrond is schaars in Ieper, we moeten roeien met de riemen die we hebben. Het leuke daarbij is wel dat je heel creatief wordt.”
“Onder de Menenpoort rijden, geeft me nog altijd een gevoel van thuiskomen”
“Om het bedrijf helemaal te kunnen doorlichten, volgde ik een jaar een opleiding bij Vlerick Business School. Normaal mag je daar maar naartoe wanneer je twintig medewerkers hebt. Wij hebben dat niet, maar ze hebben ons bedrijf bezocht en zagen dat we alles in huis hebben om te groeien. Ik dacht eerst dat ik veel zou kunnen leren van de andere bedrijfsleiders, maar nu zeggen zij dat zij veel leren van mijn no-nonsenseaanpak.”
Je bent dan ook een schoolvoorbeeld van een ondernemende vrouw.
“Dat was niet evident, en al zeker niet in een familiebedrijf. Het is toch een harde sector met zo goed als geen vrouwen aan het roer. Niet dat ik het roer overgenomen heb, maar ik doe wel de planning en dergelijke. Ik heb niet gestudeerd en mijn man evenmin. We hebben alles geleerd onderweg. Het leuke daaraan is dat we alle jobs die er in ons bedrijf zijn, zelf gedaan hebben. Wij waren trage, maar zekere groeiers.”
Heb je het gevoel dat je andere vrouwen inspireert?
“Dat heb ik toch gehoord van heel veel mensen toen ik genomineerd was voor de Womed Award in de categorie ‘vrouwelijke ondernemer van het jaar’. Ik ben zeer streng voor mezelf en houd vast aan mijn waarden en doelen. Ergens alleen durven binnenstappen, is belangrijk. Ik heb dat vaak gedaan, zonder er echt bij stil te staan. Nog een sterke eigenschap van mij is dat ik goed kan luisteren én ik kan ook goed tegen kritiek.”
Vorig jaar duidde Ieper jou nog aan als duurzaamheidsambassadeur. Wat houdt dat in?
“Als recyclagebedrijf zetten we al jaren in op duurzaamheid, maar ik vond dat we meer Hollands mochten zijn: meer zeggen wat we doen en doen wat we zeggen. Dus maakten we een lijst op van alle duurzame acties die we ondernomen hadden: propere vrachtwagens, service, meerwaarde geven aan afval… Een atypische aanpak waarmee we in de kijker kwamen te staan. Dat was ook het stadsbestuur opgevallen en we werden gevraagd om mee te helpen sensibiliseren. Zo hebben we nu een fantastische actie waarbij we zaadjes uitdelen met als doel meer bijen te krijgen. Mensen die schroot binnen dragen, zitten soms met een opgeruimde tuin. Dan is er ook meer ruimte voor groen.”
Heb je nog grote dromen?
“Mijn grote droom is om een wereldreis maken, het grootste deel met mijn motor. Maar daar wil ik nog een andere droom aan koppelen: vrouwen samenbrengen. Ik droom eigenlijk van een jaarlijks weerkerend congres in Ieper voor vrouwen die ondernemen of aan het werk zijn. En op die wereldreis zou ik vrouwen die creatief zijn met afval willen zoeken en hen in de kijker plaatsen in België, zodat ook zij er beter van worden.”
Bio
Privé: Marjola Maes werd geboren op 19 januari 1965 in Ieper. Ze is getrouwd met Filip Degels. Samen hebben ze twee kinderen: Matthias (31) en Isabelle (27).
Opleiding:
Marjola volgde de lagere school in de Capucienen in Ieper, daarna volgde ze het middelbaar in de Heilige Familie.
Loopbaan: Ze begon als kassierster in de Aldi, maar schopte het tot filiaalhoudster van een aantal winkels. 22 jaar geleden begon ze mee te helpen als milieucoördinator in het schrootbedrijf van haar man. Enkele jaren later stapte ze helemaal in de zaak als medezaakvoerster van Degels Metal. In die hoedanigheid was ze medeoprichter van BNI Cieper en een tijdlang voorzitter van Iebeve.
Onder de Menenpoort
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier