“Er waait een frisse wind in onze wijngaard”: Wijngilde Duinenabdij uit Koksijde viert dertigste verjaardag met doorstart

Wijngilde Duinenabdij kent – zoals het wijnbouwen zelf – een geschiedenis van voor- en tegenspoed. Dankzij enkele nieuwe jonge leden ziet het bestuur de toekomst evenwel positief tegemoet. Zij gaven een facelift aan wijngaard Ten Bogaerde, die met haar 18 rijen het actieterrein vormt van deze hobbywijnmakers.

Voor de oorsprong van Wijngilde Duinenabdij moeten we terug tot in de kindertijd van huidig voorzitter Dirk Moustie, die opgroeide in Wetteren. “Mijn vader nam mij mee om krieken te plukken in het Pajottenland, om die te verwerken tot cider. Daarbij schakelde hij mij ook in om flessen te verzamelen en etiketten af te weken. Zo heb ik het virus opgelopen”, vertelt hij.

De eigenlijke oprichting volgde in 1994, toen Dirk met voormalig voorzitter Patrick Meens een gelijkgestemde ontmoette aan de kust. “In mijn tuinhuis maakten wij fruitwijn van appels, peren, krieken en rabarber. Materiaal daarvoor kochten we via de Wijngilde van Wetteren, waar Dirk zijn vader lid was. Zij stonden ons ook bij met raad en daad. Op den duur werd dit wat omslachtig, dus rijpte het plan om onder de vleugels van het Verbond van Amateur-Wijnmakers een eigen gilde op te starten in Koksijde”, zegt Patrick.

Gedwongen verhuis

Van de beheerraad van de vzw Duinenabdij kreeg het duo de toelating om de kelders van de abdij te gebruiken als clublokaal. “Al gauw traden de eerste leden toe, die ook nieuwe kennis en ideeën meebrachten. Door onze aanwezigheid op diverse evenementen in de regio groeiden we snel en in het stuk tuin aan ons lokaal plantten we een eerste rij druiven aan. Die werden weliswaar opgepeuzeld door losgebroken koeien en bij de vergisting spoot het schuim al eens tot aan het plafond, maar dat kon ons enthousiasme niet temperen”, lacht Patrick.

Wegens de verbouwing van de Duinenabdij moest de gilde daar in 2000 vertrekken, maar ze vonden nieuw onderdak in de kelder van voormalig CC Taf Wallet. “In de zanderige tuin startten we een wijngaardje op. Tegelijk kregen we van de gemeente een stuk weide bij de site van Ten Bogaerde in bruikleen, om ook daar een nieuwe wijngaard aan te leggen. Maar toen het CC werd omgevormd tot W. A. K. moesten we ons lokaal twee jaar geleden opnieuw verlaten, nadat we daar ruim twintig jaar actief waren”, zegt Dirk.

Opwaardering

Zo vormt de wijngaard Ten Bogaerde nu opnieuw het actieterrein van de wijngilde, die succesvol op zoek ging naar vers bloed. Onlangs bracht Pieter Verheecke als prille veertiger wat verjonging in het bestuur, dat nu verder bestaat uit de andere bestuursleden Leo Rabaey en Marie-Christine Cnudde, voorzitter Dirk Moustie, secretaris Carmen Robbe en penningmeester Pieter Braet. Bovendien sloten ook de twintigers Sharon Beuselinck en Arne Zwartebroeckx zich aan als lid, waarmee de vereniging nu een dertigtal leden telt.

“Hoe groter de uitdaging, hoe groter ook de voldoening”

“Dankzij deze jonge krachten bruist het hier weer van de activiteit. Samen hebben we de voorbije jaren heel wat achterstallig onderhoud uitgevoerd. Zo kreeg de wijngaard een facelift met 200 nieuwe palen en meer dan 5 kilometer nieuwe draad. Bovendien werden er 600 van de 800 bestaande druivenstokken deskundig gesnoeid en gekoesterd, waardoor we verder van onze zelfgemaakte wijnen kunnen proeven”, glundert de voorzitter.

Groeiende interesse

Om de toekomst verder te verzekeren, blijven extra leden welkom. “Voor hen is er helaas geen plaats om hier hun eigen druiven te kweken en te oogsten, maar ze kunnen wel profiteren van onze jarenlange, verzamelde expertise over vergistingsprocessen. Om de twee weken komen wij daarvoor samen en we hebben ook een maandelijkse nieuwsbrief. Bovendien kunnen zij ons gemeenschappelijk materiaal gebruiken, zoals een fruitpers. Ze genieten ook van de gunstige tarieven bij de groepsaankoop van alle toebehoren”, somt Dirk de voordelen op.

“De klimaatwijziging werkt het wijnbouwen in onze contreien in de hand. Om er geld mee te besparen of eraan te verdienen, hoef je er echter zeker niet aan te beginnen. Er kan veel fout lopen, maar die uitdagingen en het vele werk maken de voldoening van een eigen product des te groter. We juichen het dan ook toe dat ook jongeren benieuwd zijn naar deze mooie ambacht”, besluit hij.