“Ik startte mijn winkel op 19 februari 1981 hier op Kortemark Elle”, steekt Myriam van wal. “Daniël Vermaut van de gelijknamige bakkerij uit Hooglede had mij via via het voorstel gedaan om hier een bakkerij te starten. Ik vond het ideaal om dat te combineren met de zorg voor mijn 2 kinderen Koen en Mieke, die in hetzelfde jaar geboren waren.”
“ Mijn winkel opende met enkele broodrekken en een bol kaas. Ik had zelfs nog geen koelinstallatie toen ik startte. ’t Ardeens Boerke was toen ook niet de enige winkel hier op het gehucht Elle. Er waren nog een bakkerij, 2 slagerijen, een supermarkt en drie cafés. Ongelooflijk dat er zoveel is verdwenen op 40 jaar tijd.”
Automaat
“Ik ben hier altijd goed aanvaard geweest, want bij de start kende ik hier niemand. Doorheen de jaren heb ik een vast klantenbestand opgebouwd, wat betreft mijn verse voeding. Ik moest mee met mijn tijd en het aanbod werd uitgebreid met fijne vleeswaren, kaasplanken, breughelmaaltijden en belegde broodjes. Ik mag natuurlijk ook de Geytentaarten en de Diksmuidse boterkoeken niet vergeten, delicatessen!”
“Mijn winkel heeft een goeie ligging, want hier langsheen de Lichterveldestraat is altijd parking. Een vrachtwagenchauffeur kan hier zonder probleem stoppen om een belegd broodje. Eigenlijk ben je hier sneller bediend bent dan in een warenhuis. Ik ben blij dat we momenteel nog steeds goed deze coronaperiode doorspartelen. Corona heeft zeker een impact op onze klanten. De mensen kopen opnieuw veel meer lokaal.”
“Blijkbaar hebben de klanten een veiliger gevoel in de buurtwinkel dan in de grote supermarkt. Hier is het heel simpel: doordat de winkel zo klein is, mag er maar 1 klant tegelijk binnen. Ik heb sinds corona nog nooit problemen gehad hiermee. Iedereen wacht mooi zijn beurt af of haalt vers brood uit de automaat. Het is trouwens opvallend dat er opnieuw veel meer jongere mensen de weg vinden naar het brood. De boterham wordt weer veel meer geapprecieerd dan vroeger. De tijd dat de jonge ouders gesuikerde cornflakes gaven aan hun kinderen in plaats van een stuutje , is blijkbaar voorbij.”
Verjaardagskaart
“Toen ik 2 jaar geleden 60 werd, besloot ik om 2 sluitingsdagen te nemen. Zo kwam er wat meer tijd vrij voor mijn partner Daniël, voor mijn mama en voor de rest van de familie. Aan stoppen denk ik nog niet, want ik zou het sociaal contact te veel missen. Ik run de winkel ook helemaal alleen, zonder personeel. Daniël is nu al 2 jaar met pensioen en helpt me enorm veel achter de schermen. We hebben veel aan elkaar, zonder hem zou het niet lukken. Met 2 in de winkel staan is trouwens geen optie, daarvoor is er te weinig plaats achter de toonbank.”
“We zijn heel erg dankbaar dat we als kleine buurtwinkel in de gemeente nog zo kunnen draaien. We zagen in die 40 jaar heel wat mensen komen en gaan. Er zijn nog heel wat klanten die ik al sinds 1981 nog altijd over de vloer zie komen. Ik geniet nog elke dag van het moment dat ik de winkel opendoe en de eerste klanten begroet. Nu staat iedereen buiten te wachten. Vorige week zondag stonden om 7 uur ’s morgens in de bittere kou maar liefst 12 mannen, vers gewassen en geschoren in de rij om het ontbijt te halen. Daar staat mijn fanclub, denk ik dan telkens.”
“Wie op 19, 20 of 21 februari langskomt, krijgt een attentie voor het 40-jarig jubileum. Wie me hiervoor een verjaardagskaartje wil sturen, graag! We hangen ze allemaal uit in de winkel. Ik hou niet zo van al dat digitaal gedoe, maar van een echte verjaardagskaart kan ik nog genieten”, besluit Myriam.
(JD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
