Zondag trakteerden Cindy Roets (46) en Tom Coulier (44) hun klanten voor de laatste keer op een lekkere maaltijd in De Ton in Raversijde. Ze baten de zaak al uit sinds 2001 en vormden de bekende horecazaak, die gebouwd werd in 1937, uit van café tot restaurant. Na bijna 23 jaar kijkt het koppel er echter naar uit om meer tijd vrij te maken voor familie en vrienden. “We hebben jarenlang hard gewerkt, maar ook heel veel plezier gehad”, blikken ze terug.
Als jong koppel besloten Cindy en Tom om De Ton op 1 oktober 2001 over te nemen. De horecazaak in Raversijde was toen een bloeiend café waar heel wat verenigingen samenkwamen. “Je had een biljartclub, wielertoeristen, kaarters en vogelpik. Tom had een diploma als kok. De kans was er om dit over te nemen en zo zijn we erin gerold”, vertelt Cindy.
Ze kende de vorige uitbaters goed en Tom zijn ouders woonden in de straat. “We besloten om de stap te zetten en zo gingen de jaren verder en hebben we steeds verder vernieuwd. We zijn meteen gestart met het serveren van eten in het café. We hadden een ouder cliënteel waardoor we de vaste klanten zagen verminderen. Na de aanpassing van de wetgeving waarbij er ook op café niet meer binnen mocht gerookt worden, zijn we volledig overgeschakeld naar tearoom/restaurant. De laatste jaren hebben we de openingsuren verminderd en waren we niet meer doorlopend open en waren we enkel nog open als restaurant. We hadden ons door de jaren heen al ingezet om de kaart op te krikken met kwaliteitsvolle producten en betere gerechten.”
Nieuwe uitdagingen
Na bijna 23 jaar willen Cindy en Tom graag een andere weg inslaan. “Er zijn verschillende factoren die meegespeeld hebben bij die beslissing. Onze twee vaste personeelsleden besloten eind vorig jaar om te stoppen in de horeca. We moesten opnieuw nieuwe mensen vinden en dat is echt niet gemakkelijk in onze sector. Daarnaast komen er ook altijd maar nieuwe wettelijke verplichtingen bij waar je rekening mee moet houden.”
Het koppel gaat nu op zoek naar ander werk. “Ik wil graag iets doen waarbij ik nog altijd veel sociaal contact heb met de mensen. Ik heb altijd genoten van het contact met de klanten en ik hoop in de toekomst een job te vinden waarbij ik nog altijd tussen de mensen kan zijn.”
Voor Tom staan er ook nieuwe uitdagingen voor de deur. “Ik wilde hier graag eerst afsluiten en daarna ga ik ook op zoek. Het zal waarschijnlijk niet in de horeca zijn. Ik zou graag ook eens ’s avonds thuis zijn bij mijn gezin, net als in het weekend. We hebben de voorbije jaren heel veel moeten missen van familiefeesten. We hebben heel wat in te halen. We zullen ons dan ook niet snel vervelen. We hebben nu eindelijk wat meer tijd voor onze hobby’s, onze vriendenkring en familie.”
Mooie tijd
De horeca is dan ook een harde stiel. “We hebben de eerste jaren soms zeven dagen op zeven de zaak open gehouden. De eerste twee seizoenen waren we bijna altijd open in het seizoen, zelfs al was ik zwanger van mijn dochter. We hebben altijd 10 tot 16 uren gewerkt per dag. De laatste jaren moesten we ook veel meer zelf doen door het wegvallen van personeel”, zegt Cindy.
Toch is het zeker niet allemaal kommer en kwel. “We hebben hier de leukste dansfeestjes gehad waarbij de mensen op de stoelen en tafels stonden te dansen in de beginjaren. Dat was hier altijd superplezant op vrijdagavond. We hebben ook heel wat jobstudenten zien passeren waarmee we altijd een goede band hebben onderhouden. We hebben zelfs twee generaties jobstudenten gehad. Van een jobstudent is ondertussen ook al de zoon hier komen werken. Dat is toch speciaal.”
Cindy en Tom hebben een goed gevoel bij de overnemers van De Ton. “We hebben de indruk dat ze het goed zullen doen. We zijn blij dat we de zaak in goede handen kunnen achterlaten.”
Emotioneel afscheid
Besluiten doen ze met de vraag of ze een dankwoord mogen richten aan klanten. “We zijn enorm dankbaar voor de mensen die ons doorheen de jaren gesteund hebben en ons geholpen hebben, zoals onze familie.”
Het afscheid is dan ook wat emotioneel. “Onze dochter Kyani is hier voor een stuk opgegroeid. We woonden vroeger boven de zaak in een appartement. Voor haar is dit de ouderlijke woning. Sinds haar 15 jaar werkt ze ook mee in de zaak als jobstudent en extra.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
