Opgeven of blijven vechten. Voor die keuze stond Monica toen haar bistro na de eerste lockdown plots te koop stond. Na langdurige straatwerken lijkt ook corona haar niet klein te krijgen, want ze heeft haar eigen zaak gekocht. Achter de gesloten deur is het een drukte vanjewelste: Monica verbouwt, blijft koken en hoopt op betere tijden.
Monica Bekaert (45) was twintig jaar zelfstandig uitbaatster van een kinderopvang in Ieper, maar besloot vier jaar geleden een nieuwe droom na te jagen als bazin van bistro De Koornbloem op de Markt van Langemark. “We hebben nog niet veel goede tijden gekend. De dorpskernvernieuwing veroorzaakte een tijd lang hinder en wanneer dat eindelijk voorbij was, brak de coronacrisis uit. Na de eerste lockdown begon ik weer met goede moed, maar plots stapte een vastgoedmakelaar binnen om een bord ‘te koop’ uit te hangen”, vertelt Monica. “Het was hier superdruk, maar ik kon mijn tranen niet bedwingen. De eigenaar had beslist om het pand te koop te stellen, maar ik wist nog nergens van. Er was geen voorkooprecht.”
Zeventien uur per dag werken
Ondanks deze onzekere coronatijden beslisten Monica en haar man Kurt (50) uit Merkem om de De Koornbloem te kopen. “Samen met mijn man en vier kinderen heb ik hier jarenlang gezwoegd en overleefd. Ik werkte tot zeventien uur per dag. En dan deze zaak plots uit handen geven? Nee, dat kon ik niet. Van zodra we goedkeuring kregen van de bank, beslisten we om ervoor te gaan.”
Kaartjes voor eenzame klanten
En zo is Monica sinds dit jaar niet alleen uitbaatster, maar ook eigenaar van De Koornbloem. “We hebben dat gevierd, maar met een dubbel gevoel. Door corona heeft de horeca nog altijd geen perspectief en er is altijd een risico, maar ik ben geen opgever. In afwachting van de versoepeling van de coronamaatregelen doen we schilder- en vernieuwingswerken. De heropening wordt een nieuwe start voor ons en onze klanten, want velen voelen zich eenzaam. Ze kwamen naar hier voor het lekkere eten én voor het gezelschap. Daarom startte ik even geleden met het aan huis leveren van maaltijden, want de keuken werd al een tijd geleden vernieuwd. Op Knuffeldag stak ik zelfs kaartjes in brievenbussen van klanten, die geen sociale media hebben. “We missen je lekkere kost en verlangen om terug te komen”, zeggen ze dan. Het zijn allemaal schatjes, ik mis hen.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
