Een stukje Beieren in hartje Blankenberge: dat is, in een notendop, de Oberbayern. Maar na 61 jaar komt er straks een einde aan het horecaverhaal. Het iconische mosselrestaurant van de familie Croes sluit eind volgende maand voorgoed de deuren. “Dit voelt écht als het einde van een tijdperk”, zegt vader Oswald.
Naast Oswald Croes (61) en diens echtgenote Martine Geuens (64), staan ook hun twee kinderen Vince (37) en Axelle (32) mee in de familiezaak. Zij zijn al de derde generatie, want Oswald nam het restaurant in ’90 over van zijn ouders. “De computers deden toen hun intrede en papa weigerde om daaraan mee te doen. Hij schreef alles nog met de hand, van de rekeningen tot de bestelbonnetjes”, zegt Oswald. De Oberbayern begon eigenlijk als bierstube: na het diner gingen de tafels en stoelen aan de kant en zorgde een Beiers orkestje voor ambiance in de stijl van Het Witte Paard. “Einz, twei, saufen, ging het dan. En ons vader maar tappen”, grijnst Oswald. Als kind huppelde hij hier in een tirolerpakje rond.
Ambiance
“Papa is eerder dit jaar overleden, maar hij liet een monument na: de Oberbayern is een begrip in Blankenberge en ver daarbuiten. Werkelijk iederéén kwam hier over de vloer, en sommigen al meer dan zestig jaar. Vroeger met hun ouders, nu met de kleinkinderen: drie generaties”, klinkt het. De familiale sfeer droeg daar volgens Oswald veel aan bij. “Dit is het oudste nog bestaande restaurant van Blankenberge, en het is ook altijd in dezelfde familie gebleven. We zijn een familiezaak in de meest letterlijke zin van het woord: opa kwam hier vroeger aardappelen schillen, en ook mijn tante Simonne kwam geregeld meehelpen. Een andere grote sterkte, is ons trouwe personeel: onze garçons kennen de vaste klanten allemaal bij naam”, aldus Oswald. Dat resulteerde er steevast in een hartelijke ontvangst. “Ook met carnaval was het hier trouwens altijd vollenbak ambiance, en de klanten uit het binnenland vinden dat geweldig. Ze vonden hier iets wat ze nergens anders vonden. Ook het feit dat we altijd ruimte hadden voor grote groepen, bleek een enorm voordeel. Vraag maar aan Michel Van den Brande, die altijd een tafeltje voor vier reserveerde en dan met dubbel zoveel gezelschap kwam opdagen”, lacht Oswald.
In de Oberbayern ademt alles authenticiteit. “Van de bierpotten tot de opgezette dierenkoppen aan de muur: werkelijk álles is hier authentiek”, zegt Oswald. Maar het moet toch ook nog iets anders zijn dan die ouderwetse gezelligheid. “Het viel ons de laatste jaren immers op dat ook jonge mensen hier graag komen”, zegt Axelle. Zij zorgt ervoor dat in de zaal alles op wieltjes loopt, haar broer Vince is verantwoordelijk voor de keuken. Die is elke dag open tot middernacht, en dat 365 dagen op een jaar. Dé specialiteit: mosselen à volonté, klaargemaakt volgens het aloude recept dat van vader op zoon werd doorgegeven. Het dagrecord staat op 525 kilo. “In volle hoogseizoen draaiden we er gemákkelijk tweehonderdvijftig kilo per dag door”, zegt Martine. “Eén keer haalden we zelfs 972 couverts.” Oswald komt met nog een ander verhaal op de proppen. “Ooit is iemand erin geslaagd om vier, vijf potten mosselen naar binnen te werken. Da’s ongeveer vier kilo”, grijnst hij.
Sluiting
Nu, aan alle mooie liedjes komt een einde: over minder dan een maand sluit de Oberbayern de deuren. “Zondag 24 november is onze allerlaatste dag. Dat zal raar doen, maar het is niet anders. Martine en ik hebben stilaan de pensioengerechtigde leeftijd bereikt en onze kinderen kozen ervoor om de zaak niet over te nemen. Geïnteresseerden mogen zich daarom altijd melden. We zijn al onze klanten, personeelsleden en leveranciers super dankbaar”, zegt Oswald, die ondertussen al tientallen berichtjes kreeg van klanten. “Velen kunnen het nog altijd niet geloven. We krijgen zelfs mailtjes van mensen die willen weten of het wel echt waar is”, glimlacht Oswald. De beslissing om te stoppen was er dan ook eentje met pijn in het hart. “Maar het is tijd om wat meer van het leven te genieten”, klinkt het.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
