Noem Pierre Nollet (65) geen maître d’hôtel. In het Ieperse restaurant De Steenen Haene kreeg hij de titel ‘maître doet al’ door z’n divers takenpakket en lange staat van dienst. Na 53 jaar in de horeca mag Pierre nu met pensioen. “Maar ik kan het niet meer missen”, zegt hij. “Dit is het mooiste beroep en toch zijn er heel wat vacatures.”
Pierre Nollet (65) werkt al heel zijn leven in de horeca. Zijn carrière begon aan de kust, op zijn twaalfde als jobstudent. “Tijdens mijn eerste zomervakantie heb ik er de zee niet gezien”, mijmert hij. “Ik werkte zeven dagen op zeven, twee maand aan een stuk. Daarna deed ik hotelschool en zo ben ik in de stiel gebleven.”
Pierre werkte onder meer tien jaar in de keuken van restaurant St. Hubert in Blankenberge. Daarna trok hij landinwaarts en ruilde de keuken voor de zaal. “In de keuken werk je altijd voor een naam op een papiertje, maar in de zaal zie je voor wie je het doet. Dat heeft me altijd meer aangesproken.”
Na tien jaar in De Hooipiete in Lo-Reninge kwam hij ‘thuis’ in De Steenen Haene, een restaurant bij Ieper. “Hij is onze maître doet al”, aldus uitbaters Hilde Notebaert en Wouter Beuselinck.
Open haard
Pierre steekt er al een kwarteeuw de open haard aan in het midden van het restaurant. Voor de grill, maar evenzeer voor warmte, sfeer en gezelligheid. Hij dekt de tafels, ontvangt de gasten, schenkt de wijn, vervangt kapotte lampen, herstelt gordijnen, … “Vaak dezelfde handelingen en toch is elke dag anders in de horeca, want er zijn telkens andere ‘kalanten’. Mensen komen om plezier te maken en te profiteren van het leven. Iedereen is blij op restaurant”, stelt Pierre vast. “Dit is het mooiste beroep en toch zijn er heel wat vacatures in de sector. Mensen willen niet meer werken in het weekend, terwijl ik dat al heel mijn leven doe. Ik kan het niet meer missen.”
“Ik mag nu met pensioen, maar blijf hier aan de slag als flexi-jobber. Zolang het gaat, blijf ik op die manier graag fulltime aan de slag. Tijdens de lockdowns door de coronacrisis besefte ik dat mijn leven zonder dit werk eenzaam zou zijn. En ik kwam toen plots ook makkelijk bij (lacht). Ik ben graag onder de mensen en in de ambiance. Ook na het werk: dan drinken we ’s avonds een pintje met het personeel. Tijdens mijn pensioen kan ik moeilijk hele dagen op café zitten hé, dat zou niet gezond zijn. In De Steenen Haene is alles goed georganiseerd en iedereen zorgt er echt voor elkaar. Ik zou het jammer vinden om dit alles vaarwel te zeggen.”
Jubileum
Dertig jaar geleden maakten Hilde en Wouter hun droom waar met de overname van De Steenen Haene, die uitgroeide tot gevestigde waarde in het culinaire landschap van de Westhoek. “Dit restaurant werd meer dan we ooit durfden dromen”, zegt het koppel dat het jubileum vereeuwigt met een boek. Daarin deelt hun maître zijn recept voor de perfecte Irish Coffee. “Op z’n Vlaams: in laagjes, zodat de wantrouwige Vlaming kan controleren of er genoeg whiskey in zit. Met een lepel en rietje kan je zelf bepalen hoe je hem drinkt.”
Niet alleen het personeel blijft het restaurant trouw. “Sommige klanten komen van het prille begin met hun kinderen, die hier toen nog Jommeke-strips lazen”, vertelt Hilde. “Nu komen die kinderen met hun eigen kinderen. Dat geeft veel voldoening. We hebben onze Jommekes nog, maar de jeugd heeft nu de iPad mee.” Met hun jubileumboek hoopt het koppel te inspireren. “Om zelf je dromen te volgen. Om te durven springen, ook als het spannend is.”
Vuurwerk
Ook de eigen kinderen sprongen: zoon Michiel vorig jaar in Passendale met zijn vrouw Maria, waar ze met hun nieuwe zaak Béus meteen een score van 13,5 op 20 haalden in Gault&Millau. Op 4 november staat Michiel met vader Wouter in de keuken van De Steenen Haene voor een ‘quatre mains’, een van de culinaire thema-avonden om het jubileum te vieren. “We zorgen voor serieus veel vuurwerk op je bord.” (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
