Met Keurslager Ste. Marie in de Kerkstraat verdwijnt straks de laatste authentieke slagerij in Wenduine. “Ik heb de tijd geweten dat we met zeven waren”, zegt Geert Clyncke die met zijn vrouw Carine van een welverdiend pensioen gaat genieten.
Op 15 september is het onherroepelijk gedaan. Dan sluit Keurslager Ste. Marie na een geschiedenis die teruggaat tot voor de Tweede Wereldoorlog. Geert Clyncke (61) en Carine Vandewiele (56) doen dan definitief de deuren dicht. De kinderen Eloïse (32) en Michiel (30) zochten het in een andere richting. Eloïse runt samen met haar partner de stal Vincent Martens in Kanegem. Terwijl zijn zus het in de paarden zocht, is Michiel Clyncke al opgeklommen tot co-CEO van brouwerij Vanhonsebrouck. Maar Michiels naam doet ook een belletje rinkelen in voetbalmiddens. Hij doorliep de jeugdopleiding bij Club Brugge, maar na heel wat mooie jaren in het nationale voetbal hoopt hij straks hoge ogen te gooien met SK Roeselare dat zopas promoveerde naar het tweede amateurniveau.
Boerderij in Stalhille
Geert en Carine groeiden beiden op in een landbouwgezin, respectievelijk uit Stalhille en Hertsberge. Geert trok naar Ter Groene Poorte en ging onder meer in de leer bij Ste. Marie. Die zaak was in de jaren 70 verhuisd van de Kerkstraat 21 naar het nummer 9 in dezelfde straat. De slagerij draagt de naam van de echtgenote van de eerste uitbater en in 1990 nam Geert de zaak samen met zijn vrouw over. “Ik zal hier in totaal 45 jaar gewerkt hebben, zelf dus 34 jaar als zaakvoerder”, zegt Geert. “Nu zijn we nog halve dagen open, ook door een gebrek aan personeel. Opvolgers dienden zich niet aan, dus werd het pand ondertussen verkocht.”
Carine werkte ook al van jongs af heel hard, eerst bij een bakker om vervolgens met Geert samen de slagerij uit te baten. Ze was ook jarenlang het gezicht van Ste. Marie. “Maar we hebben ook 17 seizoenen een beroep kunnen doen op onze vaste kracht Cathy Conard, je mag ze gerust een monument noemen. Zij blijft ook tot de laatste dag bij ons.”
In hun tienerjaren hielpen Eloïse en Michiel op vrije momenten. “Al zat Eloïse veel liever tussen de paarden dan hier in de slagerij”, weet mama Carine te vertellen. “Maar we zijn vaak ook om 2 uur uit de veren geweest. Om alles klaar te krijgen en ook onze kinderen toch wat aan het werk te zien in hun hobby’s.”
Familiebadplaats
In 2001 werd Ste. Marie een Keurslagerij, wat meteen een kwaliteitslabel opleverde. Een slagerij aan de kust betekent ook een combinatie van vaste lokale klanten en trouwe kustgangers. “Dat is nu net het mooie aan Wenduine. Het is een echte familiebadplaats. Het is hier misschien rustiger dan elders aan zee, maar de mensen komen altijd terug. Van generatie op generatie. Zo zijn er hier al mensen 60 jaar klant. En die blijven terugkeren. We zijn onder meer vermaard voor onze préparé en hamsalade. Als de mensen terug naar het binnenland trekken, dan doen ze er vaak nog een grote portie mee.” Geert maakte ook de evolutie mee van pure beenhouwer naar traiteur. “Carine stond ook voor groot stuk mee in voor het koken, zodat we ook veel lekkere gerechten kunnen aanbieden.” Maar de gewone slager verdwijnt ook straks in Wenduine uit het straatbeeld. “Ik heb de tijd geweten dat we met zeven waren, nu waren we nog de enige.”
Geert en Carine hebben altijd boven de slagerij gewoond, maar runnen in Stalhille ook nog de ouderlijke boerderij van Geert. “Daar hebben we ook jaren ons eigen vlees ‘Belgisch Wit-Blauw’ gekweekt, bij momenten liepen er 150 runderen. Een puur product tegen een zo scherp mogelijke prijs, daar hebben we al die jaren ons uiterste best voor gedaan. De appreciatie van de klanten, die vaak ook aanstipten dat ze in hun regio vaak zo’n lekker vlees niet konden krijgen, daar deden we het voor. Nu heb ik de pensioenleeftijd bereikt en verhuizen we straks definitief naar de boerderij in Stalhille en hebben we er ondertussen ook plaats voor de paarden.”
Kleinkinderen
Eloïse is ook al de mama van Guillaume (4) en Amelien (3), de twee kleinkinderen en oogappels van Geert en Carine. “En zopas mocht ik al de oudste eens naar een training van Dosko Kanegem voeren”, lacht trotse ‘peter’ Michiel. Maar Geert en Carine zullen de band met Wenduine zeker niet doorknippen. “Ik zal zeker nog vaak terugkeren naar hier, gewoon eens om te genieten en een pannenkoek te eten met vriendinnen. En dan zal het ongetwijfeld een leuk weerzien zijn met al onze klanten.” Carine hoopt ook te genieten van fietsen en wandelen en Geert blijft het beestje kruipt waar het niet gaan kan toch wat actief in een horecaronde die nu door zijn neef wordt overgenomen.”
In het weekend van 14 en 15 september is het definitief gedaan. “Heel wat klanten komen nu nog speciaal eens langs om een lading in te slaan. En dat mogen ze uiteraard doen, we zullen er tot het laatste moment staan. We zijn dankbaar dat we zoveel trouwe klanten hadden. Maar nu is het tijd voor wat anders…”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
