Twee jaar na de gasexplosie die de volledige achtergevel van zijn woning wegblies, is Pol De Schepper (70) nog niet meteen van plan om de deuren van zijn populaire danscafé in Meetkerke te sluiten. “De Schuure is een begrip in de streek”, zegt hij.
Pol De Schepper kreeg onlangs een nieuwe voordeur, maar hij denkt er nog niet aan om de stekker eruit te trekken. Hij was een jaar of achtentwintig toen hij de hoeve van zijn ouders, aan de Oostendse Steenweg in Meetkerke, omtoverde tot danstaverne. “Ik werkte destijds als meubelmaker en verdiende in de weekends een centje bij in de beruchte Karekiet, in die tijd dé place to be in Zuienkerke. Daar kwamen zelfs mensen van over Gent”, vertelt Pol.
Zo kwam hij op het idee om iets gelijkaardigs te doen op het ouderlijke hof. “Op 17 december 1982 zijn we opengegaan, en die eerste jaren was het knokken. We waren toen álle dagen open – dat zou ik nu op mijn leeftijd toch niet meer kunnen”, klinkt het. Feesten kan Pol nog wel: twee weken geleden vierde hij tot in de vroege uurtjes zijn zeventigste verjaardag samen met zijn klanten. “Nóóit gedacht dat ik dit meer dan veertig jaar zou volhouden, maar kijk, we zijn er nog altijd. Net als veel klanten van het eerste uur: de oudste van allemaal is Camiel, 87 jaar maar hij komt hier nog elk weekend zijn danske placeren”, glimlacht Pol. De Schuure houdt hem óók jong.
Plaatjes draaien
“Ik heb een vaste huis-dj, maar sta zelf ook nog eens graag achter de draaitafels. Humperdinck, Barry White… Ik heb 600.000 liedjes op mijn pc staan en de kunst is: het juiste schijfje opleggen op het juiste moment. Dan is de trein vertrokken en stopt hij niet meer tot in de vroege uurtjes”, knipoogt Pol.
Vroeger organiseerde hij elk jaar een ‘Nacht van De Schuure’, livemuziek ten voordele van het Kinderkankerfonds. “Will Tura, Dana Winner, Garry Hagger: ze zijn hier allemaal geweest. Dana Winner zelfs vijf keer. Maar mijn persoonlijke favoriet was Corry Konings. Die volgde ik destijds overál”, glimlacht Pol.
Op 14 februari geeft hij altijd een valentijnsparty in zijn zaak. “Hier zijn al véél romances ontstaan op de dansvloer. Ik sla graag een praatje met de jeugd, en dan komen de verhalen over vroeger: ‘papa en mama hebben elkaar hier leren kennen’. Of ze vragen of ik hun grootmoeder ken die hier al jaren komt dansen… Drie generaties samen, en nóóit wordt er gevochten in mijn zaak. Daar ben ik trots op. In al die jaren heb ik misschien twee keer de politie moeten bellen”, aldus Pol.
Twee jaar geleden sloeg het noodlot wel toe: een gasexplosie blies de volledige achtergevel van Pols privéwoonst weg die vlak naast de dancing staat. “Mijn vrouw heeft toen vier weken in coma gelegen, maar het gaat nu gelukkig weer beter met haar. En het is met dank aan mijn dochter dat ik toen niet gestopt ben, want ik heb daar lang over getwijfeld. ‘Doe maar nog een paar jaartjes voort’, zei ze, en uiteindelijk had ze wel gelijk. De Schuure is mijn lang leven. Ik ben altijd blij als ‘t weer vrijdag is en mijn klanten weer beginnen toe te stromen”, aldus Pol, die nochtans altijd gezegd had dat hij er op zijn zeventigste zeker mee zou stoppen.
Unicum
En ondertussen wordt ook zijn zaak stilaan een unicum in de streek. “Met corona hebben wij óók klappen gekregen”, zegt Pol. “Maar er zijn sindsdien een aantal andere nachtzaken in de streek over de kop gegaan en dat voelen we wel. Nu, ik ga dit ook niet blijven voortdoen tot ik tachtig ben, maar de mensen komen graag aan mijn mouw trekken: ‘Allez Pol, je gaat toch nog niet stoppen! Waar moeten wij dan naartoe?’ Weet je, mijn grote zwakte is dat ik zo moeilijk nee kan zeggen. ‘t Mag al zes uur ‘s morgens zijn, dan nog kan ik mijn klanten die laatste pint moeilijk weigeren. Niet altijd even leuk voor mijn personeel, maar Rinaldo en Sabine werken hier toch ook al 25 jaar en dat wil ook iets zeggen. Ik voel me gewoon nog te kwiek om elke avond om halfzeven in mijn zetel te gaan zitten voor Blokken”, glimlacht Pol.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
