Heidi is aan haar tweede marktleven bezig met haar man en marktleider Kris: “Ze noemen me ‘de sheriff’ door mijn hoed”

In april, de maand van de markt, stellen we iedere week een Izegemse marktkramer voor. Heidi Laridon is aan haar tweede leven als marktkraamster bezig, ze ‘sleurde’ ook haar ventje Kris Vandenberghe mee in het marktbestaan. Kris is nu marktleider op de Izegemse zaterdagmarkt en kreeg van Heidi’s collega’s het koosnaampje ‘de sheriff’, omdat hij altijd zijn kenmerkende hoed draagt.

Heidi Laridon (53) en Kris Vandenberghe (52) hebben samen geen kinderen, maar zijn wel de (plus)ouders van Vanessa (29), Céline (28) en Gilles (24). Ze wonen in de Wallemotestraat op de Bosmolens. Kris werkte jarenlang als vrachtwagenchauffeur bij zijn vader in het bedrijf langs de Meensesteenweg op de Bosmolens, nu is hij al jaren aan de slag als truckbestuurder bij Winsol. Heidi had al een eerste leven op de markt, waar ze speelgoed verkocht.

Knokken geblazen

Als patroonmaakster van opleiding werkte ze ook in de confectie en later ook tien jaar in de Colruyt. “Maar dat werk werd te zwaar. Op reis in Turkije ontstond het idee om weer de markten te doen, dit keer met dameskledij. Ik kom uit die sector, het was uiteraard een investering en altijd wel een gok, maar het is er eentje die goed uitgedraaid is. Maar de start was wel niet makkelijk. Het was geen bestaand kraam dat ik overnam, ik moest beginnen van nul. Het is zaak de juiste leveranciers te vinden en het is een zoektocht naar je publiek. Het was echt waar knokken, maar na enkele jaren voelde ik dat ik goed vertrokken was. Je bouwt ook een band op met je klanten. Vorig jaar onderging ik een operatie, het valt niet te beschrijven hoe mijn klanten met mij begaan waren.”

Ondertussen is Heidi al 14 jaar terug op de markt. “Ik sta op drie markten. Woensdag in Meulebeke, vrijdag in Ingelmunster en natuurlijk op zaterdag in Izegem. Ik doe maar drie markten meer omdat ik die job combineer met mijn retouches. Maar dat loopt wat over in elkaar natuurlijk. Op de markt brengen klanten soms kledingstukken mee om te herstellen, ik bezorg die een week later terug. Maar de mensen komen ook hier bij ons thuis. Het is een druk bestaan, want als ik terug ben van de markten begin ik onmiddellijk aan de retouches.”

“Om de 14 dagen trekken we naar de Ardennen om helemaal tot rust te komen”

Kris vergezelde zijn vrouw altijd naar de markten. “Ik ben iemand die moeilijk stil kan zitten. Ik liep vaak rond en stak her en der een handje toe. En zo belandde ik in het marktcomité en ben ik nu verantwoordelijke.” Als marktleider is Kris vroeg in de weer. “Ik zorg dat ik om 5.30 uur op de markt ben. Ik plaats dan de nodige borden en ben beschikbaar mochten er problemen opduiken als de marktkramers arriveren.”

De marktleider beleefde letterlijk een slapeloze nacht aan de vooravond van 8 april 2023. Vanaf die datum staan alle kramen opnieuw op de Grote Markt en niet meer deels op de Korenmarkt. “Het was een moeilijke puzzel om te leggen, maar het is gelukt. Ieder putje en paaltje op de markt weet ik ondertussen staan. We konden ook op het begrip van de marktkramers rekenen, maar nu is iedereen super tevreden.”

Babbeltje slaan

Wie de Izegemse zaterdagmarkt bezoekt, zal Kris ongetwijfeld al eens aan het werk gezien hebben. “Ik ben er als eerste en doe ook al graag eens een babbeltje met de marktkramers of met andere mensen die ik tegen het lijf loop.”

Ook de zaak van Heidi loopt goed in combinatie met de retouches die ze thuis doet. “Het handwerk leeft weer wat op, maar het is zo dat de meesten geen knoop meer kunnen aannaaien. Vaak vragen ze dat aan hun moeder of oma, maar eens die hun naaimachine weg doen, is het over. Werk voldoende dus”, zegt Heidi die in de inkomhal van haar woning ook wat van haar kleding aanprijst. “Niet dat ik hier veel verkoop, maar dat gebeurt wel eens. Het is ook best een pittige job, want als ik thuis kom van de markt, ga ik meteen aan de slag met de retouches.”

Maar de markt is Heidi’s leven en ondertussen ook dat van Kris. “Onder de marktkramers heerst ook collegialiteit. In Meulebeke bijvoorbeeld staan we met drie kledingkraampjes bij elkaar, maar iedereen heeft daar zijn volk. En op de markt staan, dat is buiten werken. Dat geeft een gevoel van vrijheid.”

“Kris kreeg zelfs een sheriff-ster om op te spelden. Het voelt goed aan dat ze appreciëren wat hij voor de markt in Izegem doet”

Ondertussen werd Kris ook bedacht met de troetelnaam ‘de sheriff’. “Ik wist dat eigenlijk ook lange tijd niet”, zegt Heidi. “Maar de collega’s hadden al een poosje Kris die naam gegeven. Toen ze eens een bedankingsmomentje organiseerden, kwam het aan het licht. En Kris kreeg zelfs een sheriff-ster om op te spelden. Het voelt goed aan dat ze appreciëren wat hij voor de markt in Izegem doet.”

Kris wimpelt de lof af en steekt meteen zelf de loftrompet over een ander. “Weet je, het Izegemse stadsbestuur doet veel voor de markt. Als je eens ziet welke acties er allemaal op poten worden gezet. Afgelopen weekend was de paashaas te gast. Schepen Lisbet Bogaert en Sandra Verbrugge (deskundige lokale economie, red.) zetten daar echt waar hun schouders onder.”

Al die jaren op de markt, dat zorgt ook wel voor wat anekdotes. “Toen ons Minikeesje nog een puppie was, ging hij mee naar de markt. Maar hij bewaakte mijn stand alsof het zijn huis was. Als iemand binnen wilde komen, begon hij te blaffen. Tot ik door te kijken naar hem kon aangeven dat het wel goed zat en hij stopte.”

En dan was er nog die keer dat een ietwat beschonken man aanstalten maakte om een dutje te doen in de marktwagen.

Eerst gras afrijden

Een druk leven dus voor Kris en Heidi en ontspanning vinden ze in de Ardennen. “Om de 14 dagen zijn we weg naar daar. We komen thuis van de markt in Izegem en zetten koers naar de familiale camping waar we onze vaste stek hebben”, zegt Kris. “En het eerste wat ik doe als ik daar aankom, is het gras afrijden. Een half uurtje waar ik helemaal tot rust kom.”

Ondertussen kennen Kris en Heidi net als de markt in Izegem daar alle andere vaste gasten. “We gaan er vaak wandelen met de honden. We genieten er van de natuur. Op wandelafstand vinden we daar alles, zelfs een lekkere eettent waar je betaalbaar iets kan eten en drinken. En ook de hondjes zijn er welkom, ze krijgen zelfs eerder drinken dan wij”, lachen Kris en Heidi. De markt is ook hun lang leven. “Ik moet nog werken tot mijn 67ste. Zolang het gaat, doe ik ook voort.”