Verandering van spijs doet eten. Toen restaurant Slabbinck voor de tweede keer in lockdown moest, bleef bezige bij Anne Slabbinck niet bij de pakken zitten. “Je bent nooit te oud om iets nieuws te leren, dus werd ik tijdelijk bediende bij het Algemeen Expeditiebedrijf Zeebrugge. En ik moet zeggen: het havenwerk bevalt me bijzonder goed.”
Door de brexit was het nog nooit zo druk als nu in de afdeling douaneagentuur van het Algemeen Expeditiebedrijf Zeebrugge (AEZ). Om al dat extra werk de baas te kunnen, betekenden voor AEZ de coronamaatregelen in de horeca een klein gelukje bij een ongeluk: er meldde zich een bijzonder gemotiveerde tijdelijke medewerkster.
Leergierig
“Mijn man Raf Slabbinck en ik runnen al 25 jaar restaurant Slabbinck in de Tijdokstraat, aan de jachthaven in hartje Zeebrugge”, vertelt Anne Raes (60). “We beleefden de eerste lockdown van maart tot juni vorig jaar. In de zomer mochten we weer openen, maar op 19 oktober moesten we voor de tweede keer sluiten. Ik ben geen mens die zomaar bij de pakken blijft zitten en ik had geen zin om opnieuw de muren op te lopen. Daarom zocht ik een tijdelijke bezigheid en polste ik naar een job bij enkele van de bedrijven die in ons restaurant klant zijn. Voor AEZ kwam dat net op een goed moment: door de brexit hadden ze versterking nodig voor de extra douaneaangiften.”
Ik zag het niet zitten om opnieuw maandenlang de muren op te lopen
Sinds 4 januari werkt Anne Raes in het kantoor van AEZ enkele dagen per week – binnen het stelsel van het wettelijk toegestane aantal uren. “Vanuit mijn leven vóór de horeca was ik al met administratief werk vertrouwd en voor ons restaurant volgde ik bijvoorbeeld een avondcursus boekhouden. Een zelfstandige moet nu eenmaal op elk domein zijn plan kunnen trekken. Ik kreeg een interne opleiding en leerde douaneaangiften voor import en export opmaken. Daarnaast help ik met het opstellen van facturen.”
Dat ze geen jonge springer meer is, vond Anne geen reden om niet iets anders te proberen. “Met de hulp van de collega’s en van de vaste klanten, leer ik elke dag bij. Als je leergierig bent en er voor openstaat, kun je altijd nieuwe dingen leren. Ik ben ook van het principe: als je wil werken, dan vind je werk.”
“Als je uit de horeca komt, is de haven een totaal nieuwe wereld. Ik kende de haven vanuit de verte en hoorde er in ons restaurant veel over vertellen. Als je dan plots middenin de echte actie komt, is het nog indrukwekkender dan je je kon indenken. Vanuit mijn kantoor in de Doverlaan zie ik ononderbroken het boeiende schouwspel van de schepen en hun ladingen in de voorhaven. Ik geraak er elke dag nog meer door gefascineerd.”
“Ook de contacten met mensen van over de hele wereld vind ik tof. Dagelijks communiceren we met Rusland, Zwitserland, Zuid-Korea, China, Vietnam,… noem maar op. En dat allemaal vanuit ons kantoor in Zeebrugge. Elke dag, zelfs elk moment, kan er iets onverwachts gebeuren.”
Geen terras
Uiteraard hoopt Anne van zo snel mogelijk haar restaurant opnieuw te kunnen openen. “Er is sprake van het heropenen van de terrassen op 8 mei maar wij hebben geen voldoende groot terras. Tenzij de coronapandemie plots spectaculair zou verbeteren, zie ik ons wellicht pas in de zomer weer openen.”
Ondertussen heeft ze het naar de zin in de nieuwe job. “Er komt heel veel menselijk contact bij kijken, wat een prettig en herkenbaar gevoel is voor iemand uit de horeca. Dit werk voelt zo goed aan dat ik dit ook gerust tot aan mijn pensioen zou kunnen doen. Het is alvast een fijne kennismaking. Wie weet, misschien kom ik hier na mijn horecaloopbaan opnieuw bijspringen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
