April is ‘Maand van de Markt’, en dus mocht het ietsje meer zijn. We gingen voor een uitgebreide babbel langs bij fruithandelaar John Vanhoenacker, die in Blankenberge woont, maar vandaag treffen we hem op de woensdagmarkt in De Haan. Hij staat er samen met zijn vrouw Nathalie en zoon Rens, broer Jim en schoonbroer Vincent: een echt familiebedrijf, en dat voel je als klant ook. “Bij ons ben je geen nummer.”
John Vanhoenacker (50) en zijn jongere broer Jim zijn al de derde generatie marktkramers in de familie. “Mijn grootvader is ooit begonnen als fruitplukker, en ging na de oorlog de markten doen. Mijn vader en zijn twee broers zijn dan later in zijn voetsporen gevolgd”, vertelt John, die zelf aanvankelijk eerst kok was. “Ik was vroeger al wel eens mee naar de markt geweest als jubstudent, maar ben dan een andere richting ingeslagen. Net als mijn broer overigens: hij was vroeger lasser. Maar op een zeker moment zijn we toch overeengekomen dat we het werk van mijn vader en grootvader niet verloren wilden laten gaan. Het zijn lange dagen – om drie of vier uur opstaan – en in de winter kan het in regen en wind soms hard zijn, maar als het zonnetje schijnt is het fijn om in de buitenlucht te kunnen werken”, klinkt het. De familie Vanhoenacker staat met haar fruitkraam ’s zomers vijf dagen per week op de markt. In de wintermaanden valt enkel in Blankenberge de seizoensmarkt weg op maandag. “We staan uitsluitend aan de kust, waar je in de zomer sowieso de grote massa hebt. Dan staan we ook met jobstudenten, een equipe van in totaal acht man. En we werken uitsluitend met seizoensartikelen. Nu komen de asperges, aardbeien, kersen en meloenen er stilaan weer aan”, zegt John.
Folklore
Elke kustmarkt heeft volgens John wel zijn eigenheid. “In De Panne krijgen we altijd veel Noord-Fransen aan ons kraam, in De Haan is het in de zomer allemaal Duits wat je hoort. En in Blankenberge komen er nog altijd veel locals naar de markt. Het gaat er daar misschien ook nog net iets volkser aan toe”, zo vertelt hij. Volgens John is het publiek gemiddeld iets ouder aan de kust. “Vroeger trok de markt ook wel meer volk dan nu. Ik heb nog de tijden geweten dat het vanaf de paasvakantie vechten was voor een plaatsje. Nu komen de risico’s (losse marktkramers zonder abonnement, red.) vaak gewoon niet meer af bij slecht weer. Positief is dat in coronatijd veel mensen – ook jongere mensen – de markt herontdekt hebben. Veel van die nieuwe klanten zijn na corona blijven komen.”
John ziet de toekomst voor de marktkramer dan ook niet somber in. “Alles verandert, maar de markt zal volgens mij altijd wel blijven bestaan. De markt, dat is floklore: het is een van de oudste en mooiste beroepen ter wereld. En op de markt ben je geen nummer: er zal altijd wel nood blijven aan sociaal contact. Veel mensen, vooral ouderen dan, gáán ook naar de markt om een babbeltje te slaan en nadien nog ergens een koffietje te drinken. Zelf kunnen wij ook maar gewoon ons best blijven doen hé. Enerzijds door het verschil te maken in kwaliteit en de mensen een goed en eerlijk product mee te geven, maar er is anderzijds ook nog zoiets als de kunst van het verkopen. Als je daar gewoon de hele voormiddag staat zonder je mond open te doen, ga je ’s avonds niet veel verdiend hebben. Je moet echt met je klanten bezig zijn, hen eens laten proeven, ze overtuigen van je product. Op die manier spreekt je koopwaar ook een beetje voor zichzelf”, klinkt het.
Vierde generatie
Ondertussen gaat Johns zoon Rens ook al mee naar de markt. De vierde generatie lijkt daarmee verzekerd. “Rens is op zijn 15de bij ons begonnen als jobstudent, en sprong in coronatijd geregeld ook bij omdat hij toen toch geen school had. Ondertussen is hij er 21 en werkt hij al twee jaar vast bij ons. Hij doet het echt graag, het marktleven is een leuk leven. Zeker in de zomermaanden aan zee, als de mensen op vakantie zijn. Dan delen wij in het vakantiegevoel, en is er altijd veel sfeer op het werk”, glimlacht John.
De marktkramer
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
