Els ‘Lucienne’ Vangheluwe baat al 15 jaar haar bruidswinkel uit: “Hoe chiquer de stoffen, hoe liever ik ermee werk”

Tijdens de Dolle Dagen in Ieper dit weekend kan je ook batjes doen bij Els Lucienne, de bruidswinkel van Els Vangheluwe (39) in de Tempelstraat. Na vijftien jaar zit de Poperingse, die haar hart verloor aan Ieper, nog vol wilde plannen. “Ik droom van een tentoonstelling, een derde editie van Runaway Bride en misschien een boek…”, vertelt ze.

In 2009 opende Els Vangheluwe onder de naam Els Lucienne haar bruidswinkel in de Ieperstraat in Poperinge, maar na twee jaar verhuisde ze al naar Ieper. “Al van kinds af hou ik van naaien”, vertelt Els. “Ik maakte kleedjes voor vriendinnen en nichtjes. Toen ik na mijn studies een job had die ik eigenlijk minder graag deed, was het mijn man die voorstelde om als zelfstandige te beginnen. En dat plan ging vervolgens heel snel in uitvoering.”

Waarom bruidsmode?

“Dat is iets ingewikkelder dan een jeansbroek, T-shirt en trui. Dat vind ik wel leuk. Aangezien ik textielontwerp studeerde, hou ik van stoffen. Hoe chiquer de stoffen, hoe liever ik ermee werk, maar je vindt dat alleen maar terug bij exclusievere kledij. We bieden een gamma aan van een aantal Belgische merken, maar ik maak ook veel zelf. Voorlopig is dat wat de klant vraagt, maar misschien zit een eigen collectie er met de tijd wel in.”

Kunnen de klanten veeleisend zijn?

“Een huwelijk is once in a lifetime – of dat is toch de bedoeling – en dan mag het wel eens iets exclusiefs zijn. Dan mag je veeleisend zijn. Ik vind het wel leuk om speciale dingen te doen. Het moet niet altijd klassiek of traditioneel zijn. Het is soms ook tof als het iets mafs is, want een trouw is toch iets eigen aan de bruid en haar ideeën. We maken er ook een beleving van, met een drankje en wat show. We besteden daar toch gemiddeld twee uur aan, en dan komt de bruid nog viermaal passen in de aanloop naar het huwelijk.”

“Runaway Bride was ook ode aan mijn mama, die overleed aan kanker”

Je organiseerde twee keer Runaway Bride, een loopwedstrijd in trouwkleren. Waarom?

“Ik wou iets terugdoen voor mijn klanten, omdat ik dankbaar was dat ik tien jaar mocht bestaan. Het is heel moeilijk om een bruidswinkel uit de grond te stampen, want veel bruidswinkels in België bestaan al van generatie op generatie en zijn gevestigde waarden. Onverwacht werd de Runaway Bride ook een ode aan mijn mama. Enkele maanden ervoor is mijn mama gestorven aan kanker. Dan heeft de Runaway Bride natuurlijk een heel beladen betekenis gekregen, aangezien de opbrengst ging naar Think Pink.”

Hoe blik je daar nu op terug?

“Dat was fantastisch. De tweede keer, in 2022, zaten we toch aan een kleine 1.000 deelnemers. De tweede keer is gekomen op vraag van Sien Vermeulen, een klant met wie ik contact bleef houden. Zij zei dat ze iets wilde terugdoen voor Kom Op Tegen Kanker omdat deze vzw haar na aan het hart lag met het overlijden van haar man. Nochtans was ik niet van plan een tweede editie te doen, maar Sien vroeg dat zo oprecht. dat ik niet anders kon dan ja zeggen.”

Komt er een derde editie?

“Ik krijg die vraag vaak. Misschien wel. Ik denk dat ik die drijfveer nodig heb zoals ik had met Sien. Misschien komt er ooit een moment waarop ik zeg: dat is nog eens een goeie reden om het nog eens te doen.”

Hoe is het om een winkel te hebben in centrum Ieper?

“Ik ben hier gestart toen de Tempelstraat iets minder gewaardeerd werd als winkelstraat van Ieper, maar ondertussen is de Tempelstraat een heel leuke winkelstraat geworden. Ik heb ook het gevoel dat de winkeliers heel goed naar elkaar luisteren, en dat initiatieven in groep worden genomen. Er is samenhorigheid.”

Maar ook veel leegstand.

“Dat klopt. Het is natuurlijk een spijtige zaak dat winkels een voor een hun deuren sluiten, maar ik snap het wel. Je kan niet concurreren met het internet. Op bepaalde websites heb je prijzen die absurd zijn en waarmee winkeliers absoluut niet kunnen concurreren. Een oneerlijke concurrentie en ik vrees dat dit de toekomst is, helaas. Zelfs trouwkledij kun je online kopen, maar dat is toch moeilijker, want alles moet echt opgemeten worden. Op die manier heb ik misschien geluk dat ik net in die niche zit.”

Voel je je Ieperling?

“Zeker en vast. Ik ben dan wel geboren in Poperinge, maar ging daar nooit naar school. Mijn jonge leven speelde zich af in Ieper en nu opnieuw gebeurt alles in Ieper. De stad ligt me na aan het hart. Het is een gezellige stad en als je ’s avonds iets wil eten of drinken, is er altijd volk. Ieper leeft!”

Heb je nog toekomstplannen?

“Nog veel. Ik zou heel graag eens een tentoonstelling maken met trouwjurken door de jaren heen. Ik denk dat ik veel mensen kan aansporen om hun trouwkleed van zolder te halen en eens mooi te exposeren op een pop. Maar ik heb nog zo veel dromen: nog eens de Runaway Bride, een collectie ontwerpen, een boek schrijven… Al de verhalen die hier verteld worden, al die geheimpjes en toffe weetjes… Ik zou er zeker een boek mee kunnen vullen.”

Wat doe je in je vrije tijd?

“Mijn werk is ook mijn hobby, dus ’s avonds en in het weekend ben ik vaak aan het ontwerpen. Ik ga ook graag naar stoffenbeurzen. Soms naai ik ook bij de plaatselijke naaiclub ‘Stekt en zwijgt’. Dat zijn allemaal leuke dames die graag samen naaien, maar zonder verplichtingen. Een leuke babbel en af en toe een glaasje wijn doet zeker de stress afnemen die wel gepaard gaat met mijn winkel.”