Caroline Vercauteren leidt BonRill: “Ik voel me intussen een echte Ieperlinge”

“Zelf ben ik ook geen vegetariër”, bekent Caroline Vercauteren. © TOGH
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Het Ieperse charcuteriebedrijf BonRill zit in de lift. Binnenkort worden de vegetarische producten van hun merk BonMush ook verkocht in 700 Nederlandse Albert Heijns én zaakvoerder Caroline Vercauteren (33) is genomineerd voor de WOMED Award, de bekroning voor de vrouwelijke onderneemster van het jaar.

Aan de rollende R en het veelvuldig gebruik van stopwoordje ‘vree’ herken je nog duidelijk de Oost-Vlaamse roots van Caroline Vercauteren (33). “Ik groeide op in Lochristi, beter bekend als de bloemengemeente. Mijn ouders zijn zelf ook bloemen- en plantenkwekers”, vertelt ze. “Het is via mijn man dat ik in Ieper ben terechtgekomen en ondertussen voel ik me al op en top Ieperling.” Caroline is zaakvoerder van BonRill, het vroegere Vandromme Vleeswaren, hoewel ze farmaceutische wetenschappen studeerde en vijf jaar als apotheker gewerkt heeft. “Maar ik had het gevoel dat ik aan mijn plafond zat in de farmacie. Toen ik de kans kreeg om het bedrijf van mijn schoonouders over te nemen heb ik dat met twee handen gegrepen.”

Hoe moeilijk was de beslissing om die overstap te maken?

“Ik ben een vree dromer, maar ook een vree doener. Dus voor mij was dat redelijk gemakkelijk. Er zijn ook veel gelijkenissen met de farmacie. Het zijn ook bereidingen die je maakt, maar natuurlijk op veel grotere schaal. Ik draag graag zorg voor mensen en op de een of andere manier vult het ondernemerschap die behoefte in.”

BonRill is in de streek bekend dankzij jullie rillette, maar ondertussen maken jullie ook vegetarische charcuterie.

“Toen ik het bedrijf overnam, draaide het goed, maar het was niet bepaald futureproof, in die zin dat de omzet niet meer omhoog ging. Aangezien stilstaan achteruitgaan is, hebben we een nieuwe vibe gezocht. De wereld staat niet stil en het is duidelijk dat in de toekomst mensen steeds minder vlees zullen eten. We zijn op zoek gegaan naar de ideale grondstof en zo zijn we terechtgekomen bij de oesterzwam. Dat is een duurzaam en lokaal product, want ze worden onder andere gekweekt in Heuvelland. Veel mensen vinden vegetarisch niet sexy omdat dat vaak activistisch wordt gebracht, maar wij maken het vooral ook voor de flexitariër, mensen die enkele dagen per week geen vlees eten. Zelf ben ik bijvoorbeeld ook geen vegetariër.”

Botste je bij die transitie soms op weerstand, bijvoorbeeld bij je schoonouders?

“Dat viel wel mee. Ik denk dat ze het moeilijker hadden met het feit dat mijn man het niet heeft overgenomen. Hij was al de vijfde generatie en hij heeft ook zijn studies gericht op het overnemen op het bedrijf. Maar hij werd redelijk snel opgepikt door de farmaceutische sector en nu werkt hij voor een Amerikaans bedrijf. Ik denk dat het voor hem ook een groot geschenk was dat ik het wou doen.”

Merk je dat jullie vegetarische charcuterie aanslaat?

“Eigenlijk wel. Ik denk dat het vooral te maken heeft met het feit dat er wel degelijk plaats is voor een Belgisch merk in de rekken. Vegetarisch heeft toch ook te maken met mensen die meer duurzaam in het leven willen staan en die willen weten waar het vandaan komt. In België worden onze producten vooral verdeeld door Colruyt Group en online webshops, maar over twee weken liggen onze producten ook in een 700-tal winkels van Albert Heijn in Nederland. Dat is wel een grote stap en zal ook voor meer productie zorgen.”

Waarom heb je je kandidaat gesteld voor de WOMED Award?

“Vooral om het bedrijf in de kijker te zetten, zodat de mensen weten wat wij doen en van waar we komen. Ik wil ook een inspiratiebron zijn. Als apotheker een charcuteriebedrijf overnemen is geen dagelijks verhaal. Voor mij was in het bedrijfsleven stappen een nieuwe wereld die openging. Het deed me echt openbloeien. Ik zou het heel leuk vinden mocht ik met het groeitraject dat ik heb meegemaakt andere vrouwen inspireren.”

Heeft de Menenpoort ondertussen al een speciale betekenis voor jou?

“Toen je mij belde om mee te doen aan deze reeks werd ik zeer emotioneel. Ik vind het echt tof. Ik heb me niet altijd Ieperling gevoeld, maar nu dus wel. Ondertussen heb ik ook al enkele keren de Last Post meegemaakt. Ik ben redelijk emotioneel en dan moet ik toch altijd een traantje wegpinken.”

Versta je het West-Vlaams ondertussen al goed?

“Ja ja, al ging het in het begin iets moeilijker. De eerste job die ik had was bij een apotheek in Proven. En dan kwam er iemand binnen die zei: ik heb zeer aan mijn rik. Ik heb moeten naar achteren gaan om te vragen wat hij bedoelde.” (lacht)

Heb je nog tijd voor hobby’s?

“Twee keer per week probeer ik te sporten: een uurtje Pilates en een uurtje met een personal trainer om stoom af te blazen. Pilates is met klassieke muziek en dan kan ik daar echt van genieten. Ik word daar echt zen van. Mijn personal trainer is ook een ondernemer dus terwijl ik aan het afzien kan ook van gedachten wisselen over de bedrijfswereld en het ondernemerschap. Multitasken dus.”

Privé: Caroline werd geboren in Gent op 18 april 1988. Ze heeft nog een zus Isabelle en ze is getrouwd met Ieperling Thomas Vandromme. Samen hebben ze twee kinderen: Céleste (5) en Marie-France (3).

Opleiding: Na de lagere school in Zeveneken en het middelbaar in Sint-Bavo in Gent studeerde ze farmaceutische wetenschappen aan de KUL in Leuven.

Loopbaan: Na haar studies werkte ze vijf jaar als zelfstandig vervanger in de farmacie, waarbij ze in apotheken de zaakvoerder verving bij verlof of ziekte. Daarna nam ze het charcuteriebedrijf van haar schoonouders over, dat toen nog Vandromme Vleeswaren heette.