“Ik had nog klanten van het eerste uur”: Na maar liefst 43 jaar valt het doek over kapsalon Mia in Wervik

Kapster Mia Lecompte op haar allerlaatste werkdag met klant Anita Verbeke. © Kristof Desmet
Erik De Block
Erik De Block Medewerker KW

Kapsalon Mia in de drukke Geluwestraat was zaterdag voor de allerlaatste keer open. Mia Lecompte (63) gaat met welverdiend pensioen. Sedert begin april 1981 (!) was ze zelfstandig kapster. “Als meisje van 15 droomde ik van mijn eigen zaak”, zo begint de handgeschreven brief die Mia meegaf met elke klant. En dat waren er heel veel. Mia en haar echtgenoot Patrick Mahieu verhuizen over enkele weken naar Middelkerke.

Het is lang geleden allemaal begonnen met een leercontract bij kapsalon Anita in de Ten Brielenlaan en nadien kapsalon Stefaan in Geluwe. Goed voor een leerschool van drie jaar. “Nadien werkte ik nog anderhalf jaar bij coiffure Monique in Kortrijk”, blikt Mia terug. “Ik begon zelfstandig in de Speldenstraat, aan de overkant van krantenwinkel Papierhus. “Na 47 jaar kapster, waarvan 43 jaar zelfstandig, trok ik mijn deur definitief toe.”

Met hart en ziel

“Al die jaren heb ik mijn zaak met hart en ziel en heel veel liefde uitgebaat. Hopelijk kan ik nu volop genieten van mijn welverdiende pensioen. Ik heb het altijd graag gedaan. Ik was nog maar 14 jaar en zes maanden toen ik op zaterdagmorgen ging helpen”, vertelt een gedreven Mia.

“Zolang onze gezondheid het toelaat zouden we graag veel reizen met onze camper. We gaan aan zee wonen. Ik heb daar altijd van gedroomd en na wat overleg hebben we dat vorig jaar samen beslist en alles te koop gezet. Ik wilde na de vakantie stoppen. Ons huis is sedert halfweg juli verkocht. Neen, het wordt geen handelspand meer maar een gewoon huis.”

Emotionele momenten

“Ik dank iedereen die in die lange periode langskwam. Vrouwen en ook mannen. We hebben veel verteld. Veel leuke dingen waarbij er veel werd gelachen. Ook droevige verhalen waren er soms en we hebben elkaar gesteund zo goed het kon. Er waren emotionele momenten. Ik heb hier veel meegemaakt. Geboorten, huwelijken. Jammer genoeg ook overlijdens. Het is ook een sociaal beroep”, aldus Mia.

Goed cliënteel

In 1981 begon het dus in de Speldenstraat en in 1985 verhuisde Kapsalon Mia naar het huidige pand. “Schoenmaker Richard Mahieu woonde hier en na zijn overlijden kwam dit pand te koop”, vertelt Mia. “Het is natuurlijk jammer dat het afgelopen is maar nu willen we genieten van het leven. Er zijn klanten van het eerste uur die bleven komen. Ik had een goed cliënteel.”

“Ik heb hier veel meegemaakt. Geboorten, huwelijken. Jammer genoeg ook overlijdens”

De job valt niet te onderschatten. Het is heel de tijd staan. “Vroeger coiffeerde ik op zaterdag van 6 tot 18 uur”, vertelt Mia. “Het kon me niet maken om vroeg op te staan. De laatste maanden werkte ik zaterdag maar tot ‘s middags meer.” Door de jaren heen heeft Mia uiteraard veel zien veranderen. “Ik herinner me dat toen ik destijds begon er in Wervik meer dan veertig kapsalons waren”, klinkt het. “Nu is dat heel wat anders.”

Met tranen

Mia is de mama van een zoon, Glenn. Hij woont in Menen. Er zijn daarnaast twee kleinkinderen, Loewe (11) en Maera (14). Naar het einde toe was het kapsalon passend ingericht in het teken van het pensioen. De laatste dagen waren uiteraard heel emotioneel. “Er zijn klanten die hier met tranen naar buiten gingen”, zegt echtgenoot Patrick. “Al die cadeaus en reacties op Facebook vind ik chic. Dat zegt veel over Mia. Er is hier zelfs een vrouw geweest die heel de tijd zat te wenen. Het deed me iets. Een kapper of kapster heeft een enorm vertrouwelijke band met de klanten.”

Vrije tijd aan zee

Enkele jaren geleden is er ook de lockdown geweest en moesten ook kapsalons de deuren sluiten. Al lang vertoeven Mia en Patrick tijdens hun vrije tijd aan zee. “We gaan graag fietsen en wandelen”, vertelt ze. “Nu was ik maar meer open op donderdag, vrijdag en zaterdagvoormiddag.”

De achteruitgang van het aantal kapsalons komt er niet zomaar. “Voor iemand die wil starten met een eigen zaak is het ook duur tegen dat men volledig is geïnstalleerd”, geeft Mia aan. “En het is werken. Soms ook eens op een feestdag.”

Met het verdwijnen van Kapsalon Mia is er in Wervik dus weer een handelszaak minder. “Wervik bloedt dood”, merkt Mia op. “Het is jammer en ze doen er niks aan.”

Lees meer over:

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier