Benjamin en Stéphanie baten nieuwe brocantezaak uit in Veurne: “Antiek en brocante is onze passie en ons leven”

Waarom kiest een Zwitsers koppel na heel wat internationale omzwervingen voor een nieuw project in Veurne of all places? Dat vertelt spraakwaterval Benjamin Aebischer (43) in geuren en kleuren in de nieuwe zaak die hij met partner Stéphanie (49) heeft geopend in de Zuidstraat: Brocante Number Eight.

Passie en vuur is wat het enthousiaste stel typeert, en dat straalt de brocantezaak ‘Brocante Number Eight’ helemaal uit. Benjamin is een straffe verhalenverteller, want elke fase in zijn leven en dat van Stéphanie illustreert hij met een boeiend verhaal.

“In mijn verre verleden heb ik nog Belgische roots”, steekt hij van wal. “Mijn Belgische overgrootvader was gehuwd met een Zwitserse. Stéphanie en ik hebben al zowat overal gewoond: in het Verenigd Koninkrijk, Italië, Australië, Zwitserland … Allebei hadden we internationale jobs waardoor we veel moesten reizen. Acht jaar hebben we in het Verenigd Koninkrijk gewoond, waar we een fabriek hadden die was gespecialiseerd in het ‘refurbishen’ van afvalcontainers. Tussendoor renoveerden we huizen. Dit Veurnse pand uit de 17de eeuw is ons negende project.”

Huis met verhaal

“Ook dat huis heeft een verhaal, want daar huisde fotograaf Leuridan, waar heel wat Veurnaars over de vloer kwamen. Na 23 jaar omzwervingen voelt het aan alsof we al tien levens hebben gehad, en dus denk ik wel dat dit ons laatste project zal zijn. Stéphanie en ik zijn meermaals opnieuw begonnen van scratch. We wilden geen gevangenen zijn van hoge salarissen en hoge functies, omdat voor ons zelfstandigheid en onafhankelijkheid een geweldig gevoel zijn. Leven in een routinesysteem is niks voor ons, en we wilden niet wachten tot we 70 zijn om pas dan iets te doen waarvan we altijd hebben gedroomd. Ons motto is ‘Live your dream now’. Voor ons betekent dit: leven van onze passie, en dat is antiek en brocante.”

Eigenlijk waren Benjamin en Stéphanie al op jonge leeftijd antiekverzamelaars. “We hadden snel een depot vol. Voor we in Veurne zijn beland, hadden we een restaurant in Estavayer-Le-Lac in Zwitserland. Dat heette Frogs & Roses, en het was helemaal ingericht met antiek en brocante”, vertelt Benjamin, die in Zwitserland is opgegroeid. “Daar hebben we geen zee. Dus waren vakanties aan zee aanlokkelijk. Daarom heb ik mooie herinneringen aan vroeger, toen we regelmatig met Kerstmis naar Westende kwamen, met de ‘billenkar’ gingen rijden, enz. Toen Stéphanie op een dag zei: ‘waarom kopen we geen huis in België’, voegden we de daad bij het woord. We keerden terug naar mijn roots, en we voelen ons hier thuis. Ze hadden ons verwittigd dat West-Vlamingen een gesloten karakter hebben. Maar we ondervonden dat, als je zelf vriendelijk bent, (West-)Vlamingen hun hart openen.”

“Een object wordt nog mooier door het verhaal dat erbij hoort”

De nieuwe zaak vol krijgen was geen probleem, want om hun hele antiekcollectie uit Zwitserland te verhuizen, hadden Benjamin en Stéphanie twee vrachtwagens nodig. “Het is als een ziekte”, lacht Benjamin. “We kopen in Frankrijk, Italië, China, India, maar we schuimen ook vlooienmarkten af. Hoewel, daar is tegenwoordig 99 procent shit! Je leert wel oog hebben voor wat buiten het gewone valt. We kopen met ons hart, en voornamelijk dingen uit de periode 1880 tot 1950. Dat kunnen industriële zaken zijn, speelgoed, emailborden, meubels, decoratie … Eigenlijk kiezen wij niet, maar kiezen de objecten ons. Een object wordt niet alleen mooier door het patina, maar ook door het verhaal dat erbij hoort. Soms bieden mensen ons ook oude familiefoto’s aan, maar dan zeggen we liever nee, want zoiets moet je niet weggooien of verkopen.”

Oude geldzakken

Benjamin vertelt het verhaal dat schuilt achter de grote koffer in de zaak, en die nu dienst doet als koffietafel. “Ze blijkt van een politieofficier uit Belgisch-Congo te zijn. We vonden zijn naam toen we de koffer openmaakten, en het verhaal is gelinkt aan de bewogen koloniale geschiedenis. Hier in Veurne vonden we in de Zuidstraat twee oude geldzakken van de Banque Nationale Belge, met daarop de letters BNB en over de hele lengte de Belgische driekleur. Dat zijn nu leuke, originele kussens geworden. Let wel, we restaureren objecten, maar we zullen nooit over-restaureren. We verwijderen de geschiedenis niet. Dat is zoals een vrouw met te veel facelifts: zo’n gezicht heeft geen expressie meer.”

Sinds Stéphanie en Benjamin de zaak hebben geopend, kregen ze al heel wat positieve reacties van snuisterende bezoekers bij wie spontaan nostalgische herinneringen opwellen. Benjamin doet niets liever dan een praatje slaan met klanten en naar hun verhalen luisteren. Stéphanie blijft liever op de achtergrond en houdt zich vooral bezig met het administratieve.