Zoals woensdag gemeld wil tapijtenfabrikant Balta zijn fabriek in Avelgem sluiten. Daarbij zou de helft van de in totaal 486 mensen hun werk verliezen. De andere helft zou aan de slag kunnen in de afdeling in Sint-Baafs-Vijve. In Avelgem ging het al even niet goed en de hoge energieprijzen deden de Balta-afdeling helemaal de das om. “Ik neem niemand iets kwalijk, zolang ze alles maar op een correcte manier afhandelen”, aldus wever Dieter Hillaert.
30 jaar werkt Dieter Hillaert op de Balta-site in zijn woonplaats Avelgem, even lang als de fabriek bestaat. De veertiger was erbij toen het alles opstartte en zag de site evolueren tot wat ze nu is. De man schrok zich te pletter toen hij het nieuws hoorde dat de fabriek zou sluiten.
“Ik word binnen een paar dagen 49 jaar oud en had me mijn verjaardag toch even anders voorgesteld”, zucht Dieter. “Ik ben hier als schoolverlater meteen begonnen als wever. Toen ik hier arriveerde, stonden er twee weefgetouwen, waarvan er dan nog een niet goed draaide. Nu is het een enorme fabriek.”
Begrip
De Avelgemnaar had wel een vermoeden dat er iets zou gebeuren. “In de garenafdeling ging het al een tijdje niet goed, maar dat de weverij en de afwerking meteen ook voor de bijl zouden gaan, dat had ik niet durven denken.”
Dieter Hillaert vindt wat er gebeurt heel jammer, maar vreest niet zonder werk te vallen. “Of ik nog zal meegaan naar Sint-Baafs-Vijve, dat weet ik niet. Na deze ontgoocheling ben ik niet zeker of ik ooit nog voor Balta wil werken. Ik kwam hier altijd met veel plezier naartoe en ik deed meer dan mijn 8 uren. Pas op, ik begrijp de situatie. Ik neem niemand iets kwalijk, zolang ze alles wel op een correcte manier afhandelen.”
Goede werkgever
Carla Derck (51) uit Vichte werkt bijna 23 jaar als bobijnopzetter in weverij. Toen ze deze middag (woensdag, red.) de parking opreed, kreeg ze het nieuws te horen. “Ik ben volledig in shock. Het is hier echt niet slecht werken, dit nieuws komt dus hard binnen. Het is sinds kort dat ik opnieuw aan de slag ben. Ik zat een tijdje thuis na een zware operatie aan mijn knie en ik mocht stap per stap weer aan de slag. Balta is voor mij een goede werkgever, voor iedereen hier, denk ik. Er was begrip voor persoonlijke situaties. Toen mijn man ernstig ziek was in april, lieten ze mij stempelen, zodat ik bij hem kon zijn.”
Ook Carla had dit niet zien aankomen. “We wisten natuurlijk dat er problemen waren met de energieprijzen, maar dit? Neen. Of ik hoop mee te gaan naar Sint-Baafs-Vijve? Als het werk totaal anders is dan wat ik nu doe, wordt het toch even wennen. Zullen ze daar zo begripvol zijn als hier? Er zijn meteen heel wat vragen. Ook het feit dat alles duurder wordt, maakt het er niet gemakkelijker op. Het is wel jammer, want we hebben hier mooie tijden beleefd. Ik herinner mij nog toen de stroom eens uitviel en we allemaal met een zaklamp op ons hoofd verder werkten. Of toen de boel hier onder water stond. Iedereen hielp mee om alles opnieuw in orde te brengen. De collegialiteit is heel groot hier.”
Niet meer rendabel
In de fabriek werken 486 mensen, een groot deel Fransen. Ongeveer de helft van hen zou mee verhuizen naar Sint-Baafs-Vijve. “We zetten in op een maximale tewerkstelling”, aldus de directie.
“Onze afdeling in Avelgem waar we garen veredelen is al een tijd niet meer rendabel”, zegt Marc Dessein, CEO van Balta Home, een afdeling van Balta Industries die op zijn beurt sinds april deel uitmaakt van het Britse Victoria.
“Met Balta Home hebben we drie grote productiecentra: Avelgem, Waregem (Sint-Eloois-Vijve) en Turkije. In Avelgem is de garenveredeling de grootste activiteit. Als die afdeling geen zin meer heeft, dan blijft hier nog een kleine weverij over. In plaats van die hier apart te houden, kiezen we ervoor om te hergroeperen. Voor een groot deel in België, de rest in Turkije. Het is tenslotte ook nutteloos in Avelgem nog aan afwerking te doen of een stockage te houden. Dat wil zeggen dat de site hier volledig zou sluiten.”
Energiekosten
Er zijn in België al een tijd problemen met het veredelen van garen. “Dat komt deels door de loonkosten, maar ook door de prijsstijging van grondstoffen en vooral door de energieprijzen die de pan uit rijzen. De afdeling garenveredeling draaide vorig jaar nog op 35 procent van zijn capaciteit. En sinds maart ligt alles bijna volledig stil, wegens niet competitief.”
“We betalen nu tien keer zoveel voor elektriciteit en gas als in 2020. Dat is gewoon niet houdbaar. Aan deze prijzen mag ik geen kilogram garen produceren, want elke kilogram is een kilogram verlies. We opereren in een wereldwijde concurrentie. We exporteren naar zo’n 130 landen. Onze concurrenten zijn Turkije en Egypte. Daar liggen de loonkosten op een zevende van bij ons. Nu komen die energiekosten daar nog bij. De energiekosten in Turkije bedragen maximaal 40 procent van onze energiekosten. Daartegen kan je onmogelijk tegenop.”
De CEO zegt te geloven in de leefbaarheid van de sites in Sint-Baafs-Vijve en Sint-Eloois-Vijve. “Maar dan moeten de energieprijzen zich wel normaliseren. Als dat echter niet gebeurt dan is er ook daar structureel een probleem. Niet voor ons alleen, maar voor iedereen. Dus ja, er moet iets gebeuren!”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
