Phantom Limb tourde ooit met U2

Willy Clement. De naam doet bij de ‘kenners’ nog wel een belletje rinkelen, maar voor de meesten is hij een onbekende, weggegleden in de plooien van het Oostendse rockarchief. Onterecht als je het mij vraagt, want deze getalenteerde gitarist, pianist, songschrijver en producer bouwde een palmares op waar velen alleen maar van kunnen dromen.

Eind jaren ’70 duikt Willy Clement in het Oostendse muzikantenmilieu op. Hij is jong en ambitieus en weet zich te omringen met prima muzikanten. Zoals drummer Rudy Cloet, saxofonist Peter Hintjens en zanger Filip Van Steenberge. De band start als Ditch, maar wijzigt die naam al snel in Stat-X. Ze duiken met hoge verwachtingen de jaren tachtig in. In 1980 bereikt de groep de finale van Humo’s Rock Rally, maar ze valt niet in de prijzen.

Zaal Paradiso

Willy Clement blijft niet bij de pakken zitten en zijn nieuwe groep Phantom Limb staat in 1981 volop in de spotlights. In het radioprogramma Domino op BRT2 worden ze de nieuwe Oostendse revelatie genoemd. Na een try-out in Zandvoorde debuteren ze in de legendarische zaal Paradiso in Amsterdam. Ze worden er opgemerkt en geboekt als openingsact voor niemand minder dan U2 tijdens hun tour ‘BeNeLux October’. Het jaar daarop spelen ze met belpopnamen als Jo Lemaire en The Bet in de goed gevulde Ambassadeurszaal van het Oostendse Kursaal. Er volgt een mini-elpee (Dance of The Guilty) en de band krijgt heel wat airplay.

Elisa Waut

Halfweg jaren tachtig is het tijd voor alweer een nieuw project. Willy Clement richt met ex-leden van Quasar en het zangeresje Gerdje Verspecht de band Chiwawa op. Ze tekenen een contract met EMI en er volgt een mini-elpee (La Terrazza). De song Soweto komt uit op single, klinkt erg professioneel en internationaal en wordt een hitje. In 1987 wordt het nummer van Willy door een jury van de stichting Nederland Popmuziek met onder meer Boudewijn De Groot en Henny Vrienten uit een duizendtal inzendingen verkozen tot het beste Engelstalige nummer van de Lage Landen. De song wordt het lijflied van de Nederlandse anti-apartheidsbeweging.

Een collega en vriend van Willy (John ‘BoBo’ Bollenbergh, voordien zanger bij de band Quies) houdt wel van een practical joke. Op 1 april 1987 maakt hij Willy wijs dat de Brugse band Elisa Waut, met de jonge Ben Crabbé op drums, op zoek is naar een gitarist. Wanneer Willy hen contacteert, blijkt dit toevallig nog waar te zijn ook en zo kan hij een tournee lang bij deze succesvolle belpopgroep band aan de slag.

Het zijn drukke tijden voor Willy. In 1989 vormt hij alweer een nieuwe band: Viva Vera. Samen met het Oostendse zangtalent Marc Verburgh – iedereen noemt hem om onduidelijke reden Pierre – zijn ze te gast in het vtm-programma Tien om te Zien met de single Take over me / Rollin’. En Willy blijft het muzikaal proberen. Ook als producer en songschrijver voor anderen. Zoals Cly-An diemet zijn Nederlandstalige nummer ‘k Hou nog steeds van jou de finale van Hit-91op de BRT haalt. Nog later probeert hij het met PINK. Deze groep brengt verschillende singles uit zoals Hannibal en Hier komt een mededeling van de regering.

Als veertiger besluit hij om zich meer te focussen op puur speelplezier. Hij richt de succesvolle coverband The Green Onions op, maar dan slaat het noodlot toe. Op 27 mei 2010 overlijdt Willy Clement, de productieve en graaggeziene muzikant, als gevolg van een hartfalen. Hij wordt amper 53. Gone but not forgotten.