Tien jaar geleden scoorden Lander Derycke (32) en Jonathan Leroy (33) onder de artiestennaam Gummie een YouTube-hit met een rapnummer over Mesen. Het nummer kwam er toen naar aanleiding van het kunstenfestival Burning Man. “Misschien moeten we nog maar eens op zolder een 2.0-versie opnemen”, klinkt het bij het duo.
Kunstenfestival Burning Man Westhoek ontstond uit een samenwerking tussen negen jeugddiensten uit de Westhoek en wou jongeren aanzetten om zelf aan kunst te doen. De jongeren hadden in de voorbereiding via diverse ateliers kennisgemaakt met een aantal kunstvormen en mochten daarmee ook zelf experimenteren. Er werden installaties gemaakt, filmpjes gerealiseerd, theater- en dansacts in elkaar geknutseld. En alles werd in één weekend vertoond in Mesen.
De cultuurambtenaar van toen, Steven Reynaert, is nu artistiek coördinator van het Muziekcentrum Dranouter. Hij kon een groep jongeren warm maken om een nummer over Mesen te brengen. Lander zorgde voor de tekst en Jonathan voor de muziek. Beiden kenden mekaar vanop de middelbare Ieperse school. “Skaten was een gemeenschappelijke hobby en daar hoorde ook de passende muziek bij. Jonathan had al eerder wat muziek geschreven en mijn teksten pasten daar perfect bij.”
Vlaams en Frans
Het nummer vertelt over het leven in Mesen van tien jaar geleden. “Zo wordt gezongen over het bushokje, toen dé ontmoetingsplaats voor ons als jonge gasten. Als ik daar nu aan terugdenk, heb ik toch gemengde gevoelens. Wat moeten de mensen die daar woonden over ons gedacht hebben? We bleven daar soms hangen tot diep in de nacht.”
We draaiden beelden in het kantoor van de burgemeester
In andere zinsnede zingt Lander over hoe goed blank en zwart wel samengaan in Mesen. “Na de komst van de vluchtelingen zou ik hierover misschien niet meer rappen. Alhoewel de Mesenaars acheraf de vluchtelingen zeer genegen waren. Ze maakten dan toch niet het kabaal dat vooraf rondgestrooid werd. Vlaams en Frans dat gaat hier ondertussen nog steeds goed samen. En de burgemeester is nog steeds Sandy. We konden toen ook een paar beelden draaien in zijn kantoor.”
Samentroepen
De clip van het nummer is nog altijd terug te vinden op YouTube. “Verder dan dat reikte onze ambitie toen echt niet. We waren jonge gasten die zich amuseerden met muziek. Hadden we toen iemand gehad die ons begeleidde, dan konden we misschien een radiohit scoren. Wie weet… Het is anders gelopen maar daar hebben we zeker geen spijt van”, klinkt het. “Dat het nummer nog steeds goed scoort bij de huidige generatie jongeren van Mesen doet wel veel plezier. Nu een 2.0-versie opnemen zou zeker een andere licht laten schijnen over de Mesense jeugd. De tijd om samen te troepen op straat lijkt voorbij. We zouden moeten rijmen op Playstation en games.”
Niet meer te stemmen
Van het duo is enkel Lander nog bezig met muziek. “Er gaat geen week voorbij of ik schrijf teksten. Ook heb ik goede contacten met een groepje uit Wervik, Onbegrensd. Wie weet wordt er na tien jaar nog iets opgenomen? Als het over Mesen gaat dan moet daar zeker een strofe in over de patattencamions. Als twintiger zag ik deze hier niet meteen rijden, nu wel.”
Jonathan, die ondertussen van Houthem naar Wervik verhuisde, heeft niet direct tijd en ambitie om opnieuw muziek te maken. “Ik was toen de enige niet-Mesenaar in het groepje maar door Lander werd ik al vlug één van hen. Alle tijd gaat nu naar de kinderen. Een van hen heeft ondertussen zo op mijn gitaar getokkeld dat die misschien niet eens meer te stemmen valt.” (MD)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
