Dirk Coutigny brengt kerstconcert met Iepers Kamerkoor: “Volgend jaar gratis concerten thuis”

Dirk Coutigny (64) gooide 24 jaar hoge ogen als intendant van Symfonieorkest Vlaanderen, won de Ieperse Cultuurtrofee in 2015, is vader van bejubeld componist Mirek Coutigny en oprichter/dirigent van het Iepers Kamerkoor, dat op zaterdag 22 december zijn traditionele kerstconcert geeft in het Ieperse College. “Ik ben heel de dag bezig met muziek”, zegt Dirk, die vorig jaar nog Polyfolie oprichtte.

De zwarte vleugelpiano prominent in de woonkamer van het statige herenhuis in de Maloulaan verraadt meteen de muzikale passie van Dirk Coutigny. “Ik was op mijn zestiende al zodanig gebeten door muziek dat ik naar het kunsthumaniora in Brussel trok”, vertelt Dirk. “Nochtans zat die cultuur van muziek niet in de familie. Dat vond ik wel een beetje een tekortkoming. Ik heb er hard voor moeten werken en moeten knokken om mijn weg te mogen gaan. Dat was niet evident. Maar ik ben heel gelukkig geweest met mijn muziek en ik ben er nog altijd heel gelukkig mee. Ik speel iedere dag.”

Je was 24 jaar intendant van Symfonieorkest Vlaanderen. Hoe kijk je daarop terug?

“Toen ik begon, had het orkest het moeilijk door subsidieperikelen. Toenmalige minister van Cultuur Luc Martens wou de subsidies schrappen en ik heb daar keihard tegen gevochten. Nadien was er een enorme bloei en hebben we veel internationale concerten en tournees in het buitenland gedaan. We hebben ooit voor de minister van Cultuur gespeeld in Frankrijk, met de wereldberoemde Martha Argerich. Dat was zeker een hoogtepunt in mijn carrière, maar het mooiste waren de grote concerten in de vier concertzalen van Vlaanderen: Brugge, Bijloke Gent, PSK Brussel en De Singel in Antwerpen. Daar kwam heel veel publiek naartoe.”

“Ik heb hard moeten knokken om m’n muzikale weg te vinden”

Je richtte in 1981 het Iepers Kamerkoor op. Waarom?

“Jong zijn en ambitie hebben. En dan was er ook al de microbe die kietelde om die polyfonie uit te voeren. We zijn heel klein gestart en dan is het gegroeid. Daar zijn zeer mooie projecten van gekomen, onder andere met Jeanette Thompson, een laureate van Elizabethwedstrijd. We zongen ook het Requiem van Mozart, een hele reeks grote werken, onder andere ook met orkest. De hoofdzaak was altijd om goed gecomponeerde muziek uit te voeren en daarvoor zoek ik echt goeie zangers die perfect muziek kunnen lezen.”

Zijn die gemakkelijk te vinden in Ieper?

“Absoluut niet. Je moet een goeie opleiding gehad hebben, en ze moeten een traditie hebben in het koorzingen. Jammer genoeg is de vijver om in te vissen in Ieper heel klein. Ook dat concentreert zich in de grootsteden waar er een conservatorium is. Heel veel talent van hier gaat richting Gent of Brussel en blijft daar plakken. Het zijn zeldzame figuren die terugkomen naar de streek.”

Ook je zoon Mirek woont in Gent. Hoe trots ben je op zijn muzikale loopbaan?

“Heel trots. Hij heeft echt zijn eigen weg gevonden en daar ben ik heel blij om. Klassieke muziek is een ongelofelijke traditie, maar als je kiest om muziek te componeren, is het belangrijk om je eigen weg te vinden. Al heel vroeg zagen we dat hij veel in zijn mars had. Ik was zijn eerste leraar, maar hij ging zo snel vooruit dat ik er bang van was. Ik vond het een enorme verantwoordelijkheid en dan heb ik andere mensen erbij gehaald die hem een ontzettend mooi pad hebben laten bewandelen. Als twaalfjarige kon hij al enorm moeilijke stukken spelen. Toen hij naar het conservatorium ging, was hij al bijna klaar om af te studeren. Het is bijzonder voor jonge muzikanten om van thuis uit steun te krijgen, want ik heb zelf mijn weg moeten zoeken en dat was niet evident.”

Is je dochter ook gebeten door de muziekmicrobe?

“Sieglinde heeft de Academie gedaan, maar studeerde en woont nu in Berlijn. Ze doet er veel sociaal werk met daklozen en drugverslaafden. Omdat onze kinderen allebei niet meer in Ieper wonen hebben we ons schema aangepast, waardoor we geregeld samen komen voor meerdere dagen. Dat is veel rijker dan wanneer je een middagje samen bent, want je hebt veel meer tijd.”

Het Iepers Kamerkoor speelt op 22 december zijn kerstconcert. Wat mogen de mensen verwachten?

“We zingen een deel klassiekers, deel nieuwe dingen, bewerkingen van moderne liederen zoals Hallelujah van Leonard Cohen. Als mensen denken aan kerstmuziek, denken ze vrij snel aan koormuziek. Het is dus een kersttraditie en er is een heel groot en een dankbaar repertoire. We doen meestal vier concerten per jaar, maar we wisselen daar wel in af. Het moet haalbaar blijven. Wij kunnen het tempo heel gemakkelijk aan, maar het is veel naar organisatie toe. Het kerstconcert is wel een vaste waarde. Ik zal in het programmaboekje van het kerstconcert trouwens aankondigen dat ik vanaf volgend jaar zal beginnen met één keer per maand mensen thuis uit te nodigen voor een kort concertje.”

Waarom?

“Als je altijd voor jezelf speelt, werk je het nooit helemaal in detail af. Voor een publiek moet je het helemaal klaar hebben. Ik zal een half uurtje spelen op piano voor een veertiental mensen, want veel mensen kunnen hier niet zitten. Dat zal ook gratis zijn.”