Mirek Coutigny: “In Ieper zal ik altijd een thuisgevoel hebben”

Vaak komt hij er niet meer, maar zijn band met Ieper zal altijd intact blijven. Muzikant, componist en pianist Mirek Coutigny (27) timmert rustig maar doelbewust aan zijn carrière. “Liever traag maar goed groeien, dan één keer scoren en erna blijven aanmodderen.”

Het miezert een beetje, maar onder de Menenpoort blijven we gelukkig droog. Mirek Coutigny is in zijn geboortestad blijven plakken na een concert in Izegem de avond voordien. Na enkele jaren in Gent verhuisde hij onlangs naar Dendermonde, maar zijn ouderlijke thuis lokt hem nog terug naar Ieper. “Ik kom hier niet zo heel vaak meer, maar ik kom hier wel graag. Vooral voor familie en voor de rust natuurlijk. Als muzikant is het een beetje te ver van alles, te veel in een uithoek.”

Wanneer wist je voor jezelf: muziek is écht mijn ding?

“Toch vrij vroeg. Ik ben op mijn zesde begonnen met pianolessen, vooral gericht op klassieke muziek. Als 13-, 14-jarige begon ik me wel meer te interesseren in popmuziek, filmmuziek ook. En vooral in zelf muziek schrijven, de productiekant. Ik heb me nooit veel vragen gesteld over de haalbaarheid van een muziekcarrière. Voor mij was dat de enige optie. Ik heb wel specifiek voor een opleiding in Gent gekozen, omdat daar weinig in hokjes wordt gedacht. Al die invloeden hebben mij mee gevormd.”

Hoe zou je je eigen muziek omschrijven?

“Waar ik nu mee bezig ben, is echt een eigen project. Als je compositie studeert, schrijf je heel vaak op vraag van andere mensen. Ik ben gewoon begonnen met de muziek te maken die ik zelf goed vond, met heel veel invloeden van muziek waar ik zelf naar luisterde. Denk maar aan Boards of Canada, Nils Frahm, Ólafur Arnalds, Sigur Rós ook. Dat filmische zit daar altijd wel een beetje in. Tegenwoordig is die scene van instrumentale muziek wel groter. In België begint die ruimte en aandacht ook wel te komen. Een concert van Ólafur Arnalds in het Koninklijk Circus in Brussel is nu ook vrij snel uitverkocht. Het is nog een niche, maar het groeit.”

“Een muziekcarrière was voor mij de enige optie”

Heb je een specifieke band met de Menenpoort?

“Wie opgroeit in Ieper, kan niet anders dan gefascineerd of geïnteresseerd raken door de geschiedenis. Ik wandelde hier ook heel graag, zeker rond de vestingen. Deze stad heeft sowieso een invloed op mij. Hier ken ik elk hoekje, elke straat. Dat thuisgevoel zal ik altijd hebben. In mijn muziek sijpelt dat misschien niet altijd evenveel door. Het is niet zo dat ik hier bewust inspiratie haal. Maar dat heb ik evenmin in Gent of Dendermonde. De Last Post in mijn muziek verwerken, zou ik nooit zomaar doen. Zulke symbolen zijn heel mooi zolang ze symbool blijven. Als je er iets mee wil doen, moet je in mijn ogen een heel goede reden hebben. Het mag geen puur commerciële move zijn. Als ik ooit iets doe met Ieper, dan wordt het waarschijnlijk een heel persoonlijk verhaal. Ik ben nu wel gevraagd geweest door het stadsbestuur om een korte tune te schrijven voor de stad, een opdracht die ik heel graag gedaan heb.”

In 2018 kwam je eerste single, een paar maanden later je eerste album. Gaat het nu hard voor Mirek Coutigny?

“Goh, hard misschien niet. Ik ben er wel van overtuigd dat je iets tijd moet geven. Jezelf de tijd gunnen om iets op te bouwen. Ik breng mijn muziek ook uit onder mijn eigen naam. Dus kan ik me nergens achter verstoppen. Maar tegelijk weet ik ook dat ik het tijd zal kúnnen geven. Binnen tien jaar ben ik nog altijd Mirek Coutigny en zal wat ik dan maak gewoon een verdere evolutie zijn van wat ik vandaag doe. Op donderdag 13 februari komt mijn tweede album uit. Ik ben wel tevreden, want ik voel dat alles wat vlotter gaat. De concerten komen er wat sneller bij, ik zit bij een label… Alles is wat professioneler. En dat is wel fijn. Het gevoel dat het elke dag een beetje beter gaat, is denk ik de minst frustrerende manier van werken in de muzieksector. Vanaf dag één meteen boomen is leuk, maar dat daarna moeten overtreffen is vaak heel moeilijk, zeker op lange termijn. Ik groei liever traag en goed. Iets duurzaam opbouwen vraagt tijd.”

Waar zou je op het einde van 2020 graag staan?

“Dit jaar zou ik vooral graag veel trioshows spelen, samen met celliste Jolien Deley en slagwerker Jonathan Bonny, mensen met wie ik al jaren samenwerk. Zij kennen mij, kennen mijn muziek en hebben heel die evolutie volledig meegemaakt. Ik probeer voor mezelf wel een realistisch doel te zetten. Vorig jaar had ik gezegd dat ik in 2019 graag 15 shows zou spelen. Ik ben blij dat ik dat toen ook uitgesproken heb. Het is vrij gevaarlijk om na enkele mindere weken gefrustreerd te raken. Eigenlijk is zo’n doel wel goed om de situatie voor jezelf te accepteren en het groter plaatje in het oog te houden. In 2020 mik ik weer op 15 goede shows, optredens waar ik zelf tevreden over kan zijn. En uiteraard hoop ik ook dat meer mensen mijn muziek leren kennen en dat ik zo iets langduriger kan opbouwen. Het is altijd leuk om wat je maakt te kunnen delen. Die eigen identiteit opbouwen, vind ik wel belangrijk. Ze moeten mij als persoon niet per se kennen, maar wel een band met mijn muziek krijgen.”