Een ongeruste buurtbewoner stuurde de politie naar een leegstaand café met gesloten ramen, maar met open deur die uitgeeft op een “louche plantage” in Watou. De ‘eigen kweek’ blijkt Britse kunst: de plantage maakt deel uit van het Kunstenfestival, dat de hele zomer duurt in het dorp. Al groeit er wel iets… “Het is aan de bezoeker om na te gaan wat echt is en wat niet.”
“Daar is iets niet koosjer” moeten inwoners van Watou gedacht hebben, toen ze de politie contacteerden over een mogelijke wietplantage in Het Brouwershof. De rolluiken van het leegstaand café bij het marktplein van het grensdorpje blijven gesloten, maar de deur staat wagenwijd open voor een komen en gaan van onbekende gezichten.
Een ploeg van politiezone Arro Ieper kwam afgelopen zondag ter plaatse en vond er effectief een plantage en heel wat kweekmateriaal. “Maar niet voor wiet”, lacht Annemie Morisse, coördinator van Kunstenfestival Watou. “Het gaat om een kunstinstallatie van de Brits Alex Hartley.”
Theatrale installatie
Tijdens het binnengluren had de sceptische voorbijganger het infobord naast de open deur misschien niet opgemerkt. “Als voorbeeld van het heimelijke, illegale en alternatieve gebruik van gebouwen is er Hartley zijn verlaten ‘kweekhuis’ in dit voormalig café in Watou”, staat op het bord. “De installatie toont het afval en de technische parafernalia van een verlaten cannabisplantage. Hoewel het exacte gewas niet wordt gespecificeerd, heeft ‘iemand’ hier veel moeite gedaan om de productie op te schroeven én te verbergen wat er aan de hand is. Deze kweekhuizen kunnen zich overal bevinden, in eender welke buurt, aan het zicht onttrokken. Hartley creëert een theatrale installatie in een gebouw, waar de lokale bevolking regelmatig voorbijkomt, zonder erbij stil te staan wat er achter de muren schuilgaat.”
“Het is aan de bezoeker om na te gaan wat echt is en wat niet. Maar het is geen wiet!”
Niet dus! “De melding kwam wellicht van inwoners, dus er is nog steeds sociale controle in Watou”, aldus Annemie Morisse, die de kunstenaar op de hoogte bracht van de politietussenkomst. “Hij vond dat fantastisch, want het past binnen het verhaal dat hij wil brengen. De installatie is geslaagd!”
Er zijn ook voorbijgangers die het zaakje liever toedekken. “Een van onze jobstudenten, die instaat voor de ticketcontrole in de buurt, zag een oude man voorzichtig binnengluren, angstvallig rond zich heen kijken en dan de open deur traagjes en stiekem dichtdoen. Om niet te tonen dat daar misschien iets louches aan de hand is”, gniffelt Annemie.
Tweedehands materiaal
Toegegeven, de plantage ziet er echt uit. “De kunstenaar kocht het kweekmateriaal tweedehands van plantages, die ontmanteld werden in Nederland en Engeland”, vervolgt Annemie Morisse. “De politie maakte het meeste materiaal onklaar na haar inval, onder meer door kabels door te knippen. Gelukkig raakte Hartley met zijn wagen vol plantagemateriaal door de douane. We hadden hem stempels en andere bewijzen aangereikt om aan te tonen dat alles bestemd was voor een kunstinstallatie. Hij had ze uiteindelijk niet nodig, want zijn wagen werd niet gecontroleerd.”
Zo brengt de 42ste editie van het festival met thema ‘Sense of Place’ wat beloofd werd: avontuur, interactie tussen dorp en kunstenaars en Watou als living lab. De plantage werkt zelfs ‘een beetje’. “Hartley heeft nieuwe kabels gelegd, maar de meeste zaken blijven ongebruikt. Al groeit er wel iets… Wat? Dat kunnen we nog niet verklappen. Het is aan de bezoeker om na te gaan wat echt is en wat niet. Maar het is geen wiet!”
Ook Watou heeft nu een fictief Eigen Kweek-verhaal, tien jaar na Westhoekdorp Wijtschate, waar de opnames voor de bekende tv-reeks plaatsvonden. “De kunstenaar heeft de trailer gezien van Eigen Kweek. Hij vond dat fenomenaal. ‘Dat is wat ik bedoel met mijn werk’, zei hij. Echte kwekers blijven beter weg: er is toezicht en na het Kunstenfestival wordt alles vernietigd. Zoals bij een inval van de politie”, besluit Annemie Morisse. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
