Onze stad zag in de voorbije eeuwen veel mensen passeren die in hun tijd grote bekendheid genoten maar daarna in de nevelen van de geschiedenis verdwenen. Gediplomeerd gids Chris Weymeis haalt elke week zijn loep boven en vertelt het verhaal van die ‘vergeten’ Bruggelingen. Vandaag: historicus Egied Strubbe.
Wie enigszins vertrouwd is met de Brugse geschiedenis is ontegensprekelijk wel eens de naam Egied Strubbe tegengekomen. Deze Bruggeling met een groot hart voor zijn ‘dorp’ Sint-Gillis was niet enkel historicus, maar ook een gedegen rechtsgeleerde en hoogleraar.
Egide (Egied) Strubbe werd geboren op 23 november 1897 aan de Langerei in Brugge. Zijn vader Joseph Strubbe was niet de eerste de beste. Hij was onder andere houthandelaar, Brugs gemeenteraadslid, provinciaal raadslid en volksvertegenwoordiger. Moeder Anna Pavot stamde uit een welstellende Brugse familie. Het gezin telde 15 kinderen.
Egied volgde lager onderwijs aan het Sint-Leocollege en zijn humaniora aan het Sint-Lodewijkscollege. Daarnaast was hij in zijn jeugd tevens een goede voetballer. Zo speelde hij in het eerste elftal van Cercle Brugge. In 1921 studeerde Strubbe aan de Leuvense universiteit af als doctor in de rechten, waarna hij zich inschreef aan de Brugse balie. Ondertussen specialiseerde Egied Strubbe zich in de rechtsgeschiedenis. Vanaf 1931 was Egied verbonden aan de Gentse Rijksuniversiteit en werd er in 1940 benoemd tot gewoon hoogleraar. In datzelfde jaar verliet hij dan ook de balie in Brugge. Na de Tweede Wereldoorlog, in de periode 1945-1947, was hij krijgsauditeur en in die functie hield hij het requisitoir tegen Cyriel Verschaeve. Die werd later bij verstek ter dood veroordeeld.
Geen droge professor
Dit alles betekent niet dat Strubbe een ‘droge professor’ was. Integendeel zelfs. Een getuige vertelde dat hij al bij het binnenkomen van het rijksarchief in Brugge al van aan de ingangsdeur zijn komst met een kwinkslag aankondigde. “Ik zie hem nog staan praten met de archivaris van dienst, een spottende monkel rond de lippen, de vest open en de handen in de broekzakken, terwijl zijn tintelende ogen sceptisch het rijtje aanwezige archiefvorsers monsterden.”
(Lees verder onder de foto)
Blijkbaar had Egied een hekel aan administratie. Zo vertelde professor Walter Prevenier, ooit assistent bij Strubbe, de volgende anekdote. “Alle brieven dienden in twee pakjes gesorteerd te worden, de dringende en de niet-dringende. De laatste kregen het uiterste hoekje van zijn bureau toegewezen, de dringende bleven binnen handbereik. Na drie dagen wachten mocht dit tweede pakje dan bij het andere gevoegd worden.”
Egied Strubbe trouwde op 39-jarige leeftijd met Ida Hosten. Het huwelijk bleef kinderloos. Op 7 november 1970 overleed hij in zijn woning aan de Sint-Gilliskerkstraat.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
