Opbrengst boek ‘Talbot House in the Second World War’ gaat naar restauratie gebouw

Naar aanleiding van de herdenkingen van Victory in Europe Day (VE-Day) van de Tweede Wereldoorlog, stelde Talbot House een nieuwe publicatie voor over de Britse soldatenclub tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het is een aangrijpend verhaal met tal van Poperingse links. Auteur is Jan Louagie (61) uit Zillebeke, die sinds 1982 onafgebroken secretaris is van Talbot House.

“Om tegemoet te komen aan de toenemende vraag van Talbot House-bezoekers naar het wedervaren van de soldatenclub tijdens Wereldoorlog II, verzamelde mijn vader Jan Louagie, secretaris van de vzw Talbot House, de voorbije drie jaar heel wat uniek materiaal. Uit die (geschreven en gesproken) bronnen werden heel wat interessante anekdotes en verhalen opgediept die deze grotendeels onbekende periode in de geschiedenis van ‘Ons Huis’ meer kleur geven. Het werd een hele uitdaging om die complexe puzzel proberen samen te leggen. Het is immers een gevoelige episode, en de bronnen zijn soms onvolledig en/of gekleurd. Ze werden dan ook door een kritische bril bekeken”, vertelt Simon Louagie, zoon van de auteur, die sinds december 2019 algemeen manager is van Talbot House. Zijn vader Jan kreeg voor zijn verdiensten voor het Britse rijk de MBE, Member of the British Empire, een van de hoogste eretitels.

Het verhaal begint in augustus 1939 als Arthur Denyer, de Britse huisbewaarder van dienst, in allerijl naar huis geroepen wordt om zijn regiment te gaan vervoegen. Het eindigt in maart 1946 als de rol van Talbot House als soldatenclub (voor de tweede keer) uitgespeeld is.

Het boek verhaalt over de rol van Talbot House bij de exodus van het personeel van de Imperial War Graves Commission en hun families kort voor de bezetting van de streek; het krijgsgevangen nemen van enkele stafleden van Toc H na hun bezoek aan het Huis; de gedurfde evacuatie van de waardevolle inboedel door de Poperingse vrienden van het Huis in de nacht voorafgaand aan de opeising ervan door de bezetter, en het risicovolle verbergen van alle souvenirs bij hen thuis.

Beschermen tegen collaborateurs

Verder kan men lezen over de bezetting van het Huis door verschillende legereenheden, met focus op het verhaal van Otto Kühn (die ruim 50 jaar later nog eens als ‘toerist’ terugkeerde) en het vrouwelijk burgerpersoneel dat tewerkgesteld was bij de Duitse Kriegsmarine, de wereldwijde bezorgdheid van ‘Talbotousians’ over het lot van ‘hun’ soldatenclub en de trouwe huisbewaarders René en Alida Berat en de strijd van de Belgische bestuursleden van de vzw Talbot House om het Huis zoveel mogelijk te beschermen tegen de acties van lokale collaborateurs die de hand wilden leggen op de inboedel en de centen van de vereniging; de bevrijding door de 1ste Poolse Pantserdivisie en de verslaggeving over Talbot House door BBC-reporter Frank Gillard, die er voor de oorlog huisbewaarder was geweest.

Tenslotte heeft auteur Jan Louagie het over de heropening van de soldatenclub op 8 december 1944, de uitbating ervan door Poperingse kantinehoudsters en de speciale band met het 3de Royal Tank Regiment en de Tsjechische troepen.

“Deze publicatie is meteen een eerste aanzet naar de opening van de nieuwe permanente toonstelling ‘Een Huis van Mensen’, op 11 juni, door de dochter van Otto Kühn en de kleinzoon van Rupert Craig, van wie de ‘belevenissen’ in dit boekje zijn opgenomen”, aldus manager Simon Louagie.

Opbrengst

De volledige opbrengst van het boek gaat naar de restauratie van dit unieke Huis. “Dit jaar zijn de stijgende prijzen echt een probleem. De energiekosten zijn verviervoudigd en gezien we een historisch gebouw hebben, is alles nog enkel glas. Om energiekosten te besparen, plaatsten we zonet zonnepanelen en een zuinigere gasbrander”, besluit de manager.