Een dossierbeheerder bij een boekhoudkantoor die in zijn vrije tijd haiku’s schrijft: ja, hij bestaat; hij woont zelfs in Ieper. Peter Lacante heeft dit jaar zijn tweede haikubundel uitgebracht. Verfrissende poëzie met een liefdevolle knipoog naar zijn gezin.
Het is een plezier om Peter Lacante (43) coronaveilig te interviewen. We maakten er een digitaal schrijfgesprek van, waarvan u hieronder de essentie leest. Of er in de familie al schrijverstalent aanwezig was, willen we als ijsbreker voor het gesprek over zijn tweede haikualbum Spiegelijsjes weten.
“Mijn pa heeft af en toe eens een boek geschreven, zij het autobiografisch of in functie van zijn pastoraal werk. Zelf schrijf ik al heel lang poëzie, zowel in het Nederlands als in het Engels. Dat begon op zestienjarige leeftijd, toen enkele vrienden een muziekgroepje, Eunuch en later Panopticum, hadden en op zoek waren naar teksten voor muziek die ze geschreven hadden.”
“Een aantal van mijn gedichten werden dan gebruikt als liedjesteksten. Die poëzie heb ik ook uitgebracht in dichtbundels, die eind jaren negentig verschenen zijn. Een jaar geleden postte ik het gedicht kerstgemis op mijn Facebookprofiel. Een vriend gaf aan dat er in dat gedicht een haiku zat, en zo raakte ik geïntrigeerd door deze Japanse dichtvorm.”
5-7-5
Sindsdien is Peter niet meer gestopt met het schrijven van haiku’s, al wijken die wel sterk af van de Japanse, vertrouwt hij ons toe. “Die gaan vooral over de natuur en de seizoenen, terwijl ik vooral schrijf over de mens en het alledaagse. Eigenlijk maakte ik eerst haiku’s op basis van mijn oude gedichten, maar al vrij snel begon ik haiku’s over mijn dochters Jolien (7) en Nina (5) en hun fratsen te schrijven.”
“Van die haiku’s maakte ik een selectie en dat leverde al een eerste bundel op met als titel Ons gezi(e)n, maar het gaat dus evenzeer over de kerstperiode en de coronacrisis.” Peter probeert zich aan de 5-7-5-structuur van een typische haiku te houden. “Dat wil zeggen dat de eerste regel van de haiku vijf lettergrepen telt, de tweede zeven en de laatste opnieuw vijf. Veel westerse haikudichters houden zich niet noodzakelijk aan deze structuur wat ook niet erg is.”
“Belangrijker in een haiku is het verrassingseffect of het verwonderingseffect dat ontstaat bij je lezer. Het beschrijven van iets wat evident of waarneembaar is, maar nog nooit zo verwoord werd.”
Onverwachte momenten
De haiku’s van Peter toverden alvast geregeld een glimlach op mijn gezicht. “Dat kan kloppen, want mijn haiku’s bevatten vaak een dubbele bodem of woordspeling. En dat doet men niet in een traditionele Japanse haiku. Het kan dus best zijn dat wanneer je een haiku herleest je er een andere gelaagdheid in ontdekt.” En wanneer borrelen die haiku’s naar de oppervlakte?
“Schrijven gebeurt eigenlijk vaak op onverwachte momenten. Het is namelijk een beeld, geur, gebeurtenis, nieuwsfeit, geluid op een bepaald moment dat inspireert om te schrijven. Dit kan tijdens een wandeling, een gesprek horen tussen mensen, gewoon aan tafel, of tijdens het televisie kijken… Het neerschrijven gebeurt vaak ‘s avonds laat als het binnen en buiten volledig rustig is.”
Peter was oorspronkelijk van plan om in 2021 enkel sporadisch een haiku te posten op zijn Facebookprofiel. Dat draaide anders uit. “Ondertussen heb ik dus al mijn tweede haikubundel Spiegelijsjes uit, waarin ik de natuur en dieren, waaronder ook de mens, een spiegel voorhoud. In combinatie met het Duitse woord Spielerei vond ik de titel wel passend. Oordeel gerust zelf, een ideaal cadeautje voor onder de kerstboom! ”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
