Onze stad zag in de voorbije eeuwen veel mensen passeren die in hun tijd grote bekendheid genoten, maar daarna in de nevelen van de geschiedenis verdwenen. Gediplomeerd gids Chris Weymeis haalt elke week zijn loep boven en vertelt het verhaal van die ‘vergeten’ Bruggelingen. Vandaag: journalist en volkskundige Emile Buysse.
Een van mijn oud-collega’s die, ik mag wel zeggen, volledig uit beeld is verdwenen, is Emile Buysse. Dit volledig ten onrechte, al was het maar omdat hij heel veel volkskundige feiten en wetenswaardigheden over Brugge, en bij uitbreiding de Zwinstreek, neerpende.
‘Onder het Belfort’
In een in memoriam omschreef voormalige museumconservator Willy Dezutter Emile Buysse als een Zeeuws-Vlaamse Bruggeling. Hij werd geboren in Terneuzen op 10 oktober 1910, maar bracht zijn jeugd in Sluis door omdat zijn vader er hoofdonderwijzer van de openbare lagere school was. In september 1937 vestigde Miel zich als freelance journalist in Brugge, waar hij zich vooral toelegde op de heemkunde en de volkskunde. Vanaf 1947 was hij verbonden aan het dagblad Vooruit en van 1954 tot aan zijn pensionering in 1975 schreef hij wekelijks artikelen in zijn rubriek Onder het Belfort in het Vlaams Weekblad. Daarnaast werkte hij als medewerker mee aan andere publicaties zoals het Woensdagblad, Brugsche Courant en de Gazette van Brugge.
Zoals blijkt uit zijn honderden artikelen, was Emile Buysse een echte volksvriend die zich kon verdiepen in het wel en wee van de volksmens. Maar Buysse was niet enkel journalist. In 1935 debuteerde hij met de roman Vlamingen, uitgegeven in Amsterdam. Later verscheen Miele keert terug, een roman over Zeeuws-Vlaanderen, en de roman Spokenhof. Beide laatste werken werden naar het Duits vertaald. Emile Buysse was ook meer dan tien een vertrouwde radiostem op wat nu Radio2 West-Vlaanderen heet. Vooral zijn rubriek Van ’t oud vaatje kon steeds rekenen op een grote luisterdichtheid.
Benev
Buysse was ook actief in de Belgisch-Nederlandse Vereniging (Benev); hij was er zelfs een tijdje voorzitter van. Zijn betrokkenheid bij Benev had alles te maken met zijn afkomst. De vereniging heeft immers tot doel te streven naar een nauwe en vriendschappelijke samenwerking en verstandhouding tussen België en Nederland. Dit is nog niet alles. Tot 1977 was Emile Buysse lid van het berek (= bestuur) van de Bond van de West-Vlaamse Volkskundigen. Zo was hij van 1946 tot 1974 een trouwe medewerker aan ‘t Beertje, de publicatie van de Bond.
Collega Emile Buysse overleed op 9 augustus 1989 in zijn woning in Sint-Andries. In een in memoriam in het tijdschrift Brugge die Scone staat te lezen: “Hij is de eeuwigheid ingegaan zoals hij geleefd heeft: zeer bescheiden. Emile Buysse was een hartelijk mens die hield van Brugge die Scone.
Brugge onder de loep
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
