Voetbalclub VV Tielt viert dit jaar zijn honderdste verjaardag. Naar aanleiding van die speciale mijlpaal goten Luc De Rammelaere en Johny Desmet in samenwerking met de Roede van Tielt de geschiedenis van de club in boekvorm. Ook andere clubs zoals ‘De Vlaamschen’ en ‘De Sporting’ komen aan bod.
Het Tieltse voetbalverhaal start in 1920. “Volgens de overlevering werden toen tijdens de Omloop van het Hoogserlei plannen gesmeed om een voetbalclub op te richten”, vertelt auteur Luc De Rammelaere, die tussen 1998 en 2015 voorzitter was van de club. Een jaar later was het zover: FC Tielt, dat in 1951 de koninklijke titel kreeg, werd boven de doopvont gehouden. De club sloot zich aan bij de voetbalbond en kreeg stamnummer 218.
Groen en geel werden de clubkleuren. Al was dat niet helemaal naar de zin van de oprichters. “Zij wilden in het rood en geel spelen, aangezien dat de kleuren van de stad zijn. Die aanvraag werd echter geweigerd omdat men bij de bond vond dat er al te veel ploegen in het rood speelden”, legt De Rammelaere uit. Uiteindelijk leverde het geel en groen hen wel de bijnaam ‘Kanaries’ op.
Deinze bezegelt lot
Wat volgt, is een vrij turbulente geschiedenis. Een van vallen en opstaan. Van promoveren en degraderen. In al die jaren pendelde de club tussen de hoogste provinciale reeksen. Tot twee keer toe klom de club ook op tot in bevordering. Al ging het telkens vrij snel terug richting provinciale.
“In 1957 degradeerden ze na twee jaar in bevordering naar eerste provinciale. De manier waarop was tekenend voor het verhaal van Tielt”, stelt De Rammelaere.
“Een jaar eerder had Deinze in een streekduel aan een gelijkspel tegen Tielt genoeg om zich te handhaven. Tielt gooide het op een akkoordje met Deinze en gaf toen dat gelijkspel cadeau. Deinze gered. Een jaar later was het echter Tielt dat een punt nodig had om de degradatie te ontlopen. Opnieuw was de tegenstander Deinze. Dienst, wederdienst zou je dan denken, maar een goal in de allerlaatste seconden bezegelde alsnog het lot van Tielt. Degradatie was een feit.”
Stadionbelofte
Aanvankelijk speelde FC Tielt zijn wedstrijden op een weide in de Kasteelstraat. Later verhuisde de club naar de Tramstraat ter hoogte van het Vredespark, om uiteindelijk in de Pontweg te belanden. Bijna had daar zelfs een heus stadion met 10.000 plaatsen gestaan.
“Dat was althans de bedoeling”, lacht De Rammelaere. “In 1966 was er een feest voor een bestuurslid en toen werd hem door iemand van het stadsbestuur een stadion beloofd. ‘Er zou een grote tribune komen langs het oude deel van de sporthal. Op het stadhuis stond er ook effectief een maquette van dat stadion. Maar van het plan kwam uiteindelijk niets in huis.”
Achteraf gezien geen drama, want de gouden jaren van het Tieltse voetbal leken toen al voorbij. Met de oprichting van SK Tielt in 1982 werd het pas echt lastig voor FC Tielt. KFC Tielt voelde de hete adem van zijn concurrent in de nek. Snel na het ontstaan van SK Tielt steken geruchten over een mogelijke fusie tussen SK en KFC Tielt de kop op en het onvermijdelijke gebeurt ook. In 2000 smelten KFC en SK samen tot VV Tielt. Het stamnummer 218 van KFC blijft behouden. 21 jaar later mag de club zijn honderdste verjaardag vieren. Al ziet De Rammelaere de toekomst van het Tieltse voetbal ondanks de mijlpaal somber in.
Folklore verdwenen
“Het leeft niet echt meer. De folklore is verdwenen. Vroeger was er sfeer en ambiance. Nu is het alsof je op een kerkhof rondloopt. Alle voetbalhoop is gevestigd op de nog steeds zeer goede jeugdwerking”, besluit De Rammelaere.
Normaal ging de publicatie van het boek gepaard met een tentoonstelling, maar door de huidige coronamaatregelen kan die voorlopig niet doorgaan. Wie het boek kocht, kan het afhalen in de lokalen van De Roede van Tielt in de Beernegemstraat op zaterdag 11 en zondag 12 december van 14 tot 17 uur. In de weken daarna kan het ook nog afgehaald worden op zaterdagvoormiddag tussen 10 en 11.30 uur. Ook kan het boek nog steeds aangekocht worden voor 20 euro.
(TM)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
