Zussen reageren na vonnis voor terrorist die Ann-Laure (31) doodreed: “Hoe kan je iemand vergeven die geen spijt toont?”

Justine en Friedel Decadt, zussen van Ann-Laure, getuigen over proces dat nu is afgerond. © VRT/gf
Redactie KW

De slachtoffers en nabestaanden van een dodelijke aanslag in New York zes jaar geleden, waarin Ann-Laure Decadt (31) uit Staden het leven liet, blikken met gemengde gevoelens terug op het proces, dat nu is afgerond. De Oezbeekse dader werd veroordeeld tot acht keer levenslange opsluiting. “Hij gaat nu naar de cel. Het is goed dat we nooit nog iets van hem zullen horen”, getuigen zussen Justine en Friedel Decadt in ‘De zevende dag’ op VRT. Eerder reageerde ook al weduwnaar Alexander Naessens.

Op 31 oktober 2017 zaait Sayfullo Saipov terreur in de New Yorkse wijk Manhattan. De toen 29-jarige Oezbeek rijdt met een pick-uptruck opzettelijk in op voetgangers en fietsers. Het ging om een geradicaliseerde IS-sympathisant. Bij de dodelijke raid komen uiteindelijk 8 mensen om.

Jonge moeder

Een van de dodelijke slachtoffers is Ann-Laure Decadt uit Staden. De jonge moeder heeft twee kleine kinderen, een zoontje van 3 en een baby van 3 maanden. Ze is samen met haar zussen, Friedel en Justine, en haar mama Lieve op citytrip in de Amerikaanse stad New York. De citytrip eindigde in een nachtmerrie.

Hier je kan je de videofragmenten zien uit ‘De Zevende Dag’

Ann-Laure wordt tijdens de raid door Saipov aangereden op haar fiets. Ze is op slag dood. Haar twee zussen en mama fietsen iets verderop en herinneren zich nog seconde voor seconde wat er die fatale dag gebeurde. “Ik werd zelf in de struiken gekatapulteerd en had niet onmiddellijk door dat er nog slachtoffers waren. Je kan je op dat moment ook niet geloven dat iemand opzettelijk zoveel mensen wil aanrijden”, getuigt Justine, de jongste zus van Ann-Laure, in ‘De Zevende Dag’.

“Niet te vatten”

Toen Justine het luide geschreeuw van haar andere zus Friedel hoorde, wist ze dat er iets verschrikkelijks gebeurd was. “Ik was heel luid aan het schreeuwen omdat ik onmiddellijk zag hoe erg het was met Ann-Laure”, vertelt Friedel. Er volgen enkele beklijvende momenten. “Iemand kwam tegen mij zeggen: it’s over. Je kan dat niet vatten, een minuut eerder zaten we nog samen op de fiets. Dat is zo ongeloofwaardig”.

Toch wordt Ann-Laure nog overgebracht naar een ziekenhuis. Achteraf is Friedel daar ook blij om. “We hebben nog even in de hoop geleefd dat ze het wel zou overleven. Ann-Laure is zo ook niet op het fietspad moeten blijven liggen tot het volledige onderzoek ter plekke afgerond was.”

Aanwezig op proces

De familie van Ann-Laure was op verschillende momenten aanwezig op het terreurproces, dat sinds januari met tussenpauzes in New York aan de gang was. Ze namen ook verschillende keren zelf het woord. Dat was niet altijd eenvoudig. “Het was voor mij belangrijk om de dader in de ogen te kunnen kijken. Maar hij keek heel weinig op. Het was frustrerend dat hij zijn slachtoffers nooit aankeek”, vertelt Marion.

“Sommige vragen zullen altijd onbeantwoord blijven, maar ergens zijn we wel blij dat we zoveel mogelijk antwoorden gekregen hebben” – Justine Decadt

Ook Justine blikt met gemengde gevoelens terug. Na de aanslag en de dood van haar zus, zaten zij en haar familie met heel wat technische en praktische vragen. “Die eerste weken waren we obsessief bezig met het leggen van de puzzel, maar we hadden niet alle puzzelstukken.” Die puzzelstukken heeft ze na het proces nog altijd niet allemaal gevonden. “Sommige vragen zullen altijd onbeantwoord blijven, maar ergens zijn we wel blij dat we zoveel mogelijk antwoorden gekregen hebben.”

Op het proces voelden Justine en haar familie ook een sterke verbondenheid met de andere slachtoffers. “De verbondenheid is echt helend geweest. Hoe vreemd het ook mag klinken, we blijven op een bepaalde manier ook wel met een positief gevoel achter.”

Vergeven kan niet

Ondanks dat positieve gevoel is het voor Justine moeilijk om de dader te vergeven. “Mocht hij echt spijt hebben, zou ik daar misschien over nadenken. Maar hij toont zelf geen vergiffenis, geen spijt. Integendeel, hij heeft waarschijnlijk alleen spijt om het feit dat hij niet nog meer slachtoffers gemaakt heeft”. Ook Justines zus Friedel en Marion, die haar beide benen verloor, kunnen de dader moeilijk vergeven. (bron: vrt.nws)

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier