Waardamme, bij Oostkamp, werd een jaar geleden opgeschrikt door een vreselijk drama. Landbouwer Chris Vanhaverbeke verstikte op 16 november zijn twee dochtertjes Maud (8) en Ona (5), uit onvrede over de nakende scheiding met zijn vrouw en de omgangsregeling over de kinderen. Mama Astrid Gadeyne doet nu voor het eerst haar verhaal.
Ter nagedachtenis van Ona (5) en Maud (8) wordt op donderdag 16 november ook een herdenkingsdienst georganiseerd. Eén jaar na de dramatische feiten reageert Astrid Gadeyne, de mama van Ona en Maud, voor het eerst.
“Laffe daad”
“Eén jaar geleden moest 16 november voor Maud en Ona een gewone leuke dag worden, maar… die eindigde voor hen in regelrechte horror. Vandaag is het exact één jaar geleden dat de grond volledig vanonder mijn voeten verdween. Een verschrikkelijk, pijnlijke, laffe, – voor mij – niet te begrijpen daad. Mijn wereld stortte volledig in! Het is verschrikkelijk hard om zonder Maud en Ona door te moeten gaan. Ik vraag me nog steeds af: waarom? Er was geen enkele reden om deze onschuldige en lieve kinderen het leven te ontnemen”, begint Astrid.
Ze vervolgt met een brief aan haar dochters:
Lieve Maud en lieve Ona,
Nooit meer ’s ochtends met jullie opstaan, boekentassen klaarmaken en jullie naar school brengen.
Nooit meer jullie ophalen naar de opvang en te moeten horen: ‘Mama, ik zie jou graag.’
Nooit meer horen hoe plezant het was op een verjaardagsfeestje van één van jullie vriendjes.
Nooit meer op zaterdag naar de zwemclub.
Nooit meer fopjes en mopjes meer, nooit meer creatieve kunstwerken, nooit meer puzzelen of spelletjes spelen…
Niets meer, behalve de urne met jullie as op mijn kast thuis…
Geen Sinterklaas, Kerst, Nieuwjaar, verjaardagen, familiebijeenkomsten, vakanties meer…
Voor altijd moeten we jullie missen. Jullie genoten nochtans zo van al die gebeurtenissen, des te meer is alles nu zo pijnlijk.
Jullie waren het belangrijkste voor mij en voor vele anderen. Jullie waren het meest dierbare op de wereld voor mij.
Nu resten er enkel nog herinneringen.
We houden van jullie.
Het doet deugd om constant te horen hoe geliefd jullie waren bij iedereen.
Jullie school ‘De Kiem’ probeert nauw contact met mij te houden. Ik ben er welkom en de leerkrachten houden me op de hoogte van het klasgebeuren, alsof jullie er nog naar school zouden gaan.
Jullie overlijden heeft iedereen op school duidelijk ook diep geraakt.
Het speciaal rustplekje op de speelplaats, dat op 16 november wordt ingehuldigd, is een eerbetoon aan jullie beiden.
Het was oorspronkelijk een plekje op vraag van Maud om tot rust te komen wanneer ze het moeilijk had. Ze zal dit plekje zelf jammer genoeg niet meer kunnen ervaren, maar we hopen dat andere kinderen ervan gebruik zullen maken wanneer ze nood hebben aan rust.
Eén jaar geleden mocht ik steun ontvangen van de hele gemeenschap.
Dankbaar ben ik voor de stilteplek die de gemeente Oostkamp toen inrichtte.
Dankbaar ben ik voor de vele steunbetuigingen, kaartjes, knuffels, kunstwerkjes, bloemen, tekeningen, berichtjes, uitnodigingen en bezoekjes.
Verdriet, gemis, pijn… Ik sta er elke dag ‘s morgens mee op en ga er ’s avonds mee slapen. Als slapen al lukt… Geen enkele dag is nog dezelfde. Mijn gezin is kapot gemaakt, mijn familie uiteengerukt.
Maud en Ona zullen fysiek afwezig blijven, maar ze zullen in ons hart blijven voortbestaan, voor ALTIJD.
Ik hou van jullie!
Herinneringen laten leven
Ook Kristiaan Vandenbussche, de raadsman van Astrid, reageert: “Op donderdag 16 november wil mijn cliënte vooral de mooie herinnering aan de lieve kinderen Ona en Maud levendig houden. Mijn cliënte had een bijzonder moeilijk jaar. De feiten waren verwoestend voor haar en haar familie. Ze ging door een rollercoaster van emoties. Na de paniek volgde het besef, het verdriet en het enorme gemis. Ze verloor het meest dierbare in haar leven. Gelukkig krijgt ze professionele hulp en wordt ze goed omringd door familie, kennissen en vrienden.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier