Moordende bodybuilder eindelijk voor de rechter: “Ik stak haar recht in het hart”

Vijf jaar na zijn bloederige moordtocht die aan vier mensen het leven kostte, staat de ondertussen 29-jarige Alexander Dean uit Varsenare vanaf vrijdag voor zijn rechters. Zijn advocaat Johan Platteau staat voor de schier onmogelijke taak om iets anders uit de brand te slepen dan een levenslange celstraf. Van de met steroïden opgepompte bodybuilder van plus honderd kilo blijft na vijf jaar in de cel alvast weinig over. Toch blijft Alexander Dean volgens de psychiaters een onbehandelbare psychopaat.

Het assisenproces start vrijdag met de voorlezing van de akte van beschuldiging. Openbaar aanklager Serge Malefason moet met zijn 108 pagina’s lange document een neutrale samenvatting van het dossier én van de levenswandel van elke betrokkene geven. Een lastige klus want de manier waarop Alexander Dean in de zomer van 2017 zijn moordcampagne voltrok, is voer voor het scenario van een horrorfilm.

Maak kennis met een onzeker jongetje dat zijn vader amper gekend heeft en met zijn moeder van hot naar her trok om aan haar schuldeisers te ontsnappen, tot hij zichzelf letterlijk oppompte tot een agressieve bodybuilder en uitgroeide tot de meest recente seriemoordenaar in West-Vlaanderen.

Pleeggezin

Alexander Dean wordt op 29 september 1992 geboren in ’s Hertogenbosch. Hij krijgt niet de naam van zijn vader – Hexspoor – maar van de vorige echtgenoot van zijn moeder, een Keniaan. Vader Andreas Hexspoor trekt het zich allemaal weinig aan en verlaat zijn gezin wanneer kleine Alexander pas 2,5 jaar oud is. Ook moeder Jessica kijkt niet meer naar haar kind om en de jongen belandt in een pleeggezin.

Daar wordt hij naar eigen zeggen jarenlang misbruikt door de pleegvader en belandt hij uiteindelijk weer bij zijn vader, die op een camping woont. Van daar gaat het opnieuw naar de moeder, die ondertussen een relatie heeft met een drugsverslaafde bodybuilder. Alexander krijgt er een halfzusje bij maar wanneer moeders relatie weeral op de klippen loopt, vlucht het gezin weg. Eerst naar Turnhout, daarna naar West-Vlaanderen.

Kleine Alex is ondertussen een puber geworden, bezeten van doping en bodybuilden. Zijn leerkrachten uit die tijd herinneren hem als een ondoordringbare kerel die het normaal vond om in de klas te eten, omdat dit moest voor zijn sport.

Misbruik

In die periode, eind 2015, leert hij Maïlys Descamps kennen. Het meisje uit Moere bij Gistel is dan 17 jaar. Ze is schoolmoe, lijdt onder de huwelijksproblemen van haar ouders en voelt zich niet goed in haar vel. Al snel besluiten de twee samen te gaan wonen in een flat in de Gapaardstraat in Brugge. De ouders van Maïlys stribbelen tegen – de ene heviger dan de andere – maar het meisje drijft haar zin door.

De eerste maanden gaat het goed, maar na verloop van tijd komen er barsten in de relatie. Alex Dean wil op elk moment van de dag weten waar Maïlys is. Zij wordt daar stilaan gek van. Ze vertelt hem bovendien dat ze ooit misbruikt werd door twee vreemdelingen in Oostende en door een fotograaf in Gent bij wie ze een fotoshoot liet doen. Alexander Dean kan moeilijk met die verhalen om en blijft Maïlys stevig in de greep houden, om haar te beschermen.

YouTube

Tot het meisje het in het voorjaar van 2017 niet meer aankan en een punt achter de relatie zet. Het begin van een eindeloze reeks politietussenkomsten. Dean duikt op aan het station, bedriegt er Maïlys met een mes. Dean duikt op in de tuin van Maïlys’ moeder, waar het meisje opnieuw introk. Hij ligt er onder de trampoline of op de boordsteen van de vijver om haar kamer in de gaten te houden.

Om haar terug te winnen, belooft hij haar om die fotograaf aan te pakken. Zijn naam – Jeroen Verstraete – heeft hij al, na wat speurwerk op het internet ook zijn adres. Twee keer breekt hij binnen in het kasteeltje dat Verstraete voor een appel en ei mag huren van zijn werkgever in Sint-Amandsberg, maar tot een confrontatie komt het niet. Dean houdt Maïlys op de hoogte van zijn vorderingen, maar het meisje houdt de boot af. Ze moet er niet van weten. Op haar werk in een Oostendse kledingwinkel zien ze dat Maïlys gebukt gaat onder iets, maar dat ze tegelijkertijd een nieuwe start wil maken en straalt van hoop.

Alex Dean glijdt ondertussen af in een depressie en post op 21 juli een filmpje op zijn YouTube-account waarin hij aankondigt uit het leven te willen stappen en afscheid neemt van de wereld. Niemand reageert.

Zalm en whisky

In de vroege ochtend van 24 juli 2017 trekt hij met de trein naar Gent, dringt de woning van Jeroen Verstraete binnen en wacht er tot de man thuiskomt van zijn werk. Dean posteert zich aan de voordeur, pepperspray en honkbalknuppel in de hand, bivakmuts over het hoofd.

Wanneer Jeroen Verstraete thuiskomt, krijgt hij de pandoering van zijn leven. De man moet zich uitkleden en zichzelf knevelen met tape aan handen en voeten. Dean gooit hem de verkrachting van Maïlys voor de voeten, maar de fotograaf ontkent dat. Urenlang speelt Alex Dean met zijn slachtoffer, zoals een kat met een muis. Hij voedert hem zalm, laat hem sigaartjes roken en whisky drinken en stelt Verstraete voor de keuze: zelf zijn penis eraf snijden met een mes of een dodelijke steek.

Wanneer Verstraete voor de eerste optie kiest, antwoordt Dean: dat gaan we niet doen, ik geef je geen mes. “Hij vroeg me om een foto van zijn vader bij hem te zetten en hielp me zoeken naar de juiste plaats om hem recht in het hart te steken. Toen dat gebeurd was, ben ik mijn mes gaan schoonmaken met bleekwater. Ik ben nog achter hem gaan staan en in zijn oor gefluisterd: ik ben hier. Zo moest hij niet alleen sterven. Toen hij dood was, heb ik een foto van hem genomen en ben ik vertrokken”, verklaart Alex Dean daar later over.

Chatgesprekken

Van Gent gaat het naar Brugge, waar hij een paar uur slaapt en dan vertrekt naar Gistel. Dean wil zijn Maïlys tonen wat hij voor haar gedaan heeft. Maar eenmaal in Moere verbleekt zijn enthousiasme. In de Pastoor Alfons Vanheestraat is niemand thuis. Maïlys is gaan werken, haar moeder en broertje zijn die ochtend op reis vertrokken naar Frankrijk.

Dean dringt de slaapkamer van Maïlys binnen en zet haar laptop open. Van wat hij daar leest, krimpt zijn hart ineen. “Maïlys was bezig met allerlei gasten af te spreken via chat. Dat was niet wat ik wou voor haar”, zegt hij daarover. Plots ziet Dean dat de fiets van Maïlys op de oprit staat. Hij loopt naar de voordeur, maar er komt niemand binnen. Hij gaat in de tuin kijken en botst er op Maïlys. Het meisje is met haar gsm aan het filmen.

Kort daarvoor belde ze haar moeder op, zei dat er iemand in het huis was, waarop moeder Jasmijn haar ouders ter plaatse stuurde. Grootvader Gery Capon en zijn vrouw Marie-José Vanleene volgen inderdaad in het spoor van Maïlys.

Recht in het hart

Onder dwang van Alex Dean, die zwaait met zijn alarmpistool, gaan de vier aan tafel zitten. De gsm van Maïlys ligt even verder in de keuken en neemt het gesprek op. “Ik heb Maïlys de foto van Jeroen getoond. Ze was er niet blij mee. Ik heb haar gezegd dat ik wist waarmee ze bezig was, al die gasten enzo. Dat was niet het leven dat ik wou voor haar”, verklaart Dean achteraf over dat gesprek.

Op de gsm van Maïlys is te horen hoe opa Gery zijn kleindochter probeert te redden. “Het is ’t een of ’t ander: mijn kleindochter of ik. Ik scherm voor haar, het blijft mijn kleinkind. Schiet maar!”, roept hij terwijl zijn vrouw hem probeert te kalmeren. Plots gaat de telefoon. Het is Maïlys’ moeder, vanuit Frankrijk. Ze krijgt eerst Maïlys en dan Alex Dean aan de lijn. Die gooit dicht.

“Toen wist ik dat de politie eraan kwam. Ik ben op mijn knie gaan zitten, heb Maïlys nog een kus gegeven en stak haar recht in het hart. De opa sprong recht, maar ik stak hem ook. De oma ook”, vertelt Alex Dean daarover tijdens de reconstructie. “Toon dat eens voor”, vraagt de onderzoeksrechter hem. Maar Dean weigert. “Ik kan maar voor één persoon knielen en die is er niet meer”, zegt Dean.

McDonalds

Na de bloederige moordpartij in Moere vlucht Alex Dean halsoverkop weg door de akkers. Een boer ziet de zwarte schim door zijn veld lopen en houdt één van de toesnellende politiepatrouilles tegen. Dean houdt zich schuil in een bosje terwijl speurhonden en een helikopter hem zoeken. Hij raakt weg en stapt te voet naar Oostende. Daar gaat hij rustig ontbijten in de McDonalds, gaat shoppen en bruncht opnieuw in de McDonalds. Hij legt zich te slapen in een parkje en gaat tegen de avond inkopen doen in de Delhaize.

Daar trekt hij de aandacht van een veiligheidsagent die hem herkent uit de fitness en weet dat de politie hem zoekt. Luttele minuten later wordt Alex Dean ingerekend. “Waarom? Ik heb niets gedaan. Ik ben Hendrik Verstraete”, probeert hij nog. Eenmaal in de cel keuvelt hij honderduit met de politie over koetjes en kalfjes. Bij zijn eerste verhoor geeft hij toe bij Maïlys te zijn geweest maar ontkent iets met de moorden te maken te hebben.

Pas wanneer in zijn rugzak – die nog in een locker in de Delhaize lag – het moordwapen wordt gevonden, gaat hij overstag. Wanneer de politie de link legt met de moord op Jeroen Verstraete in Sint-Amandsberg bekent hij ook die moord.

Levenslang

Bijna vijf jaar na de helse moordtocht staat Alex Dean vanaf vrijdag voor het hof van assisen terecht op beschuldiging van viervoudige moord en foltering van Jeroen Verstraete. In die vijf jaar is de jongeman veranderd van een indrukwekkende bodybuilder naar een vrij tengere kerel die zich in de cel bezighoudt met schilderen en knutselen.

Niet dat hij echt veranderd is, stellen de psychiaters. Die noemen hem het prototype van een narcist met psychopate trekken. Een behandeling is niet mogelijk, zou zelfs contraproductief werken. Alex Dean is volgens hen nog altijd een gevaar voor de samenleving. “Er kunnen nog personen zijn waarvan Alex Dean weet dat ze een relatie of contact hadden met Maïlys. Deze personen zijn potentiële slachtoffers”, schrijven de psychiaters in hun vernietigende verslag.

Met zulk een verslag en dergelijke zware feiten – die niet betwist worden – lijkt het nu al een uitgemaakte zaak: na anderhalve week proces krijgt Alex Dean levenslang. Zijn advocaat Johan Platteau zal er echter alles aan doen om dat te vermijden. En de raadsman is op dreef. Onlangs nog overtuigde hij de Antwerpse assisenjury om zijn cliënt vijf jaar met uitstel te geven. De jongeman had zijn vader twee kogels in het hoofd geschoten. “Fouten maken, dat bestaat. De mens heeft nu eenmaal een donkere kant”, zei Platteau daarover.

Benieuwd met welke argumenten de ervaren assisenpleiter zal aandraven om in deze zaak ook maar iets af te doen van de maximumstraf. Met onder andere Jef Vermassen en Kris Vincke voor de burgerlijke partijen zal hij alvast flink weerwerk krijgen.

Vragen over zelfdoding? Je vindt een luisterend oor bij Tele-Onthaal (106 of www.tele-onthaal.be) en de Zelfmoordlijn (1813 of www.zelfmoordlijn.be)