Hij sloeg zijn moeder dood en leefde nog drie jaar op haar pensioen, nu verschijnt hij voor assisen

Het hof van assisen buigt zich vanaf vandaag over het dossier van een 50-jarige man uit Bredene die in 2016 zijn eigen moeder doodsloeg met één rake klap, haar lichaam begroef in de duinen en nog bijna drie jaar leefde op haar pensioen. “Ik was ‘wroet’ van colère omdat ze mij een ‘vuile Duits’ noemde”, zegt hij.

Het was wijkagent Peter Volcke van de lokale politie die in maart 2019 voelde dat er iets niet pluis was ten huize Frank Pauwels in de Nukkerstraat in Bredene. De werkloze veertiger woonde er met zijn tienerdochter C. en zijn bejaarde moeder Solange Hennaert. Die moest dringend haar paspoort laten vernieuwen, maar daagde nooit op in het gemeentehuis.

Pauwels geeft in eerste instantie niet thuis, de buren zeggen dat Solange in een rusthuis woont. “Nee, ze woont bij een zekere Liliane. Elke maand geef ik mijn moeders pensioen aan Liliane, met mijn moeder heb ik geen contact”, laat Frank Pauwels uiteindelijk weten.

De politie opent een onderzoek naar de verdwijning en troont Frank Pauwels mee naar Oostende, waar Liliane zou wonen. Pauwels wijst een appartementsgebouw aan. De enige Liliane die op de deurbellen prijkt, blijkt noch hem noch zijn moeder te kennen. “Eigenlijk weet ik Liliane niet wonen”, geeft Pauwels toe, “ik bel haar iedere maand om af te spreken”. De speurders geloven niets van het lulkoekverhaal van de man en arresteren hem.

Volle PMD-zakken

Tijdens een huiszoeking blijkt alvast dat Solange Hennaert niet meer in de Nukkerstraat woont. Het huis ligt bezaaid met lege bierblikken en whiskyflessen. Ook de kasten puilen uit van de volle PMD-zakken. De bankkaart van Solange Hennaert ligt wel netjes op het dressoir. Terwijl de politie zijn huis doorzoekt, dist Pauwels een nieuw verhaaltje op.

“Ik heb mijn moeder twee jaar geleden buiten gezet, met al haar boel in drie zakken. Het is niet schoon van mij maar ik moest kiezen tussen haar en mijn dochter. Sindsdien woont ze in Oostende bij die Liliane”, zegt hij. De politie gelooft er niets van, checkt alle mogelijke Lilianes in Bredene en Oostende maar gaat er eigenlijk vanuit dat Solange Hennaert niet meer in leven is. Een zoeking met de lijkhond in het huis levert niets op, ook in de beerput of in een van de zeventig overvolle vuilniszakken op zolder is geen spoor van de vrouw.

Visserskarretje

Uiteindelijk bekent Frank Pauwels aan een cipier in de gevangenis dat hij zijn moeder een dodelijke klap verkocht. Aan de onderzoeksrechter doet hij zijn verhaal over. “Ik kwam thuis en er was vlammende ruzie tussen mijn moeder en C. Ik ben tussengekomen en begon dan met koken, maar mijn moeder bleef maar zagen. Plots noemde ze mij vuile Duits (de vader van Frank Pauwels was wellicht het onwettige kind van een Duitse soldaat, red.). Ik ben ontploft en heb haar een slag gegeven, net boven haar ogen. Ik heb haar op bed gesmeten, haar toegedekt en de deur dichtgetrokken.”

“Toen ik de volgende dag ging kijken, was ze koud. Ik heb haar lichaam dan in dekens gewikkeld, op mijn visserskarretje gebonden en ik ben ’s nachts het lichaam gaan begraven in de duinen. Toen er weer begroeiing groeide, was ik gerust. Alles ging goed, tot plots die brief van de gemeente over haar paspoort kwam”, vertelde hij, terwijl de speurders ondertussen het lichaam van zijn moeder opgroeven aan de Spinoladijk in Oostende.

Hardrock en alcohol

Met het pensioen van zijn moeder, 1.322 euro maandelijks, maakte Pauwels graag grote sier in de shop van een tankstation vlakbij. Aan zijn drinkebroers, met wie hij er al van ’s morgens in de drank vloog, vertelde hij dat hij een goeie job had bij baggeraar Jan De Nul. In werkelijkheid werkte Frank Pauwels in 2010 zijn laatste officiële dagen, sindsdien leefde hij op kosten van zijn moeder.

Zelfs na haar dood, zo blijkt. Ex-vriendinnen hebben het over een verwend nest dat alles gedaan kreeg van zijn moeder, te lui was om te werken en een kort lontje had als hij – zoals vaak – gedronken had. Buren typeren hem als een skinhead met extreemrechtse sympathieën en twee hobby’s: hardrockmuziek en alcohol.

Tijdens het onderzoek verklaarde Pauwels dat het niet zijn bedoeling was om zijn moeder te doden. Het zal aan procureur Céline D’havé zijn om de jury daarvan te overtuigen. Hoewel hij dat eerst anders verklaarde, houdt de beschuldigde ook vol dat zijn toen minderjarige dochter erbij was toen hij het lichaam ging begraven. Het meisje ontkent dat en zegt dat ze bedreigd wordt door haar vader vanuit de gevangenis. “Als je ooit iets zegt, ga je op dezelfde manier eindigen”, zou hij haar toegebeten hebben.

Vrijdag wordt Frank Pauwels ondervraagd door voorzitter Antoon Boyen. Zijn dochter komt maandagavond getuigen, met haar moeder. Een uitspraak in de zaak wordt ten vroegste donderdag verwacht. Voor oudermoord riskeert Frank Pauwels levenslang.