Op het assisenproces over de oudermoord op Solange Hennaert (79) is de beschuldigde urenlang verhoord door voorzitter Antoon Boyen. Frank Pauwels (50) ontkende dat hij zijn moeder van het leven wilde beroven toen hij haar in september 2016 een slag in het gezicht gaf. De Bredenaar vertelde in detail hoe hij het slachtoffer begroef in de duinen.
Zoals gebruikelijk werd bij de start van het verhoor eerst stilgestaan bij de jeugd van de beschuldigde. Pauwels had duidelijk een goede band met zijn vader, maar vond dat zijn moeder vaak ruzie stookte binnen het het gezin. “Ik heb geweten dat ze ooit mijn vader met zijn hoofd tegen een elektriciteitskast geduwd heeft. Ze heeft ook eens met een broodmes naar hem gesmeten.”
Extreemrechtse sympathieën
De Bredenaar stond zelf bekend als een goede werkkracht. “Maar ik heb het verprutst door de drank.” Tijdens het onderzoek kwam aan het licht dat Frank Pauwels extreemrechtse sympathieën zou hebben. “Die lidkaart van het Vlaams Blok heb ik gewoon gekregen op de barbecue van een vriend die op hun lijst stond”, nuanceerde hij. Naar eigen zeggen is hij zeker geen racist. De voorzitter wees hem op een rapportbriefje dat na een week op zijn cel werd gevonden. Daarin vroeg hij om ‘een Tsjetsjeentje, een makkak, choco 1 en choco 2’ op de meest gruwelijke manieren om te brengen. “Dat valt niet goed te praten. Ik moet echt op de bodem gezeten hebben dat ik zulke dingen schreef.”
Ingetrokken bij moeder
Na enkele mislukte relaties trok de beschuldigde samen met zijn toen tweejarige dochter in 2005 in bij zijn moeder. “Het ging niet onder één dak. We hadden allebei onze frustraties, het was moeilijk om samen te leven.” Die strubbelingen werden volgens de beschuldigde steeds erger, ook tussen zijn moeder en zijn dochter. De laatste jaren kwam Solange ook helemaal niet meer buiten. Tijdens zijn verhoor gaf Pauwels toe ze toen misschien dementeerde, maar hij daar indertijd door zijn alcoholgebruik niet bij had stilgestaan.
Het klinkt grof, maar ik moest haar kleiner maken. Het moest een pakket worden. Ik heb mijn moeder dus eigenlijk dichtgeplooid en op drie plaatsen vastgebonden
De situatie liep helemaal uit de hand op een donderdagavond in september 2016. Frank Pauwels was naar eigen zeggen aan het koken toen zijn moeder hem voortdurend kwam lastigvallen. “Zagen en zo. Ik heb meermaals gezegd dat ze me met rust moest laten.” Op dat moment zou het slachtoffer ‘vuile Duits’ gezegd hebben. Volgens Pauwels riep ze dat ook vaak tegen zijn vader, die tijdens de Tweede Wereldoorlog verwekt werd door een Duitse militair.
Aan lot overgelaten
“Ik heb me gedraaid en ik heb een slag gegeven. Ik heb pas op de reconstructie beseft hoe hard ik geslagen heb.” Het slachtoffer bloedde ter hoogte van haar neus. Pauwels verklaarde hoe hij haar op bed smeet en een donsdeken over haar trok. “Dat is mijn grote fout geweest. Ik had niet de bedoeling van te doden, maar ik heb haar aan haar lot overgelaten.” De volgende dag kon de beschuldigde alleen maar vaststellen dat zijn moeder overleden was.
Begraven in duinen
“Ik ging het lichaam doen verdwijnen, maar wist nog niet hoe. Tot ik die shoppingkar zien staan heb.” Frank Pauwels vertelde aan de voorzitter honderduit over de praktische problemen die hij had om het lichaam te vervoeren. “Het klinkt grof, maar ik moest haar kleiner maken. Het moest een pakket worden. Ik heb mijn moeder dus eigenlijk dichtgeplooid en op drie plaatsen vastgebonden.” ‘s Nachts wandelde de beschuldigde met het karretje en enkele biertjes ruim drie kilometer naar een afgelegen plaats op de Oostendse Oosteroever. Daar heeft hij het naakte lichaam met zijn blote handen begraven in de duinen.
“Het ging niet zo gemakkelijk, maar het is wel gelukt. Ik heb het wel met de voeten zitten aanstampen. Tot het gewoon effen was, het mocht niet opvallen.” Onderweg was de Bredenaar een patrouille van de scheepvaartpolitie tegengekomen. “Maar dat vervoeren ging gemakkelijker dan ik had verwacht. De recherche geloofde zelfs niet dat het mogelijk was.”
Zelfmoordpoging
Bovendien beweert hij dat zijn toen 13-jarige dochter hem die nacht voortdurend volgde. “Ik heb aan de Hendrik Baelskaai meerdere keren gezegd dat ze naar huis moest, maar ik kreeg haar gewoon niet weg.” Het vreemde verhaal wordt met klem ontkend door het meisje, dat wel een zelfmoordpoging ondernam toen ze over die kwestie verhoord zou worden. Toen de tiener uiteindelijk bij haar moeder introk, bleef Pauwels haar een deel van het pensioen van zijn overleden moeder geven.
“Ik heb geslagen en mijn dochter heeft er niets mee te maken”, benadrukte de beschuldigde. Ten slotte verklaarde Pauwels dat hij besefte dat zijn daden ooit ontdekt zouden worden. Naar eigen zeggen wilde hij zich liever dooddrinken dan in de gevangenis te belanden. Toen hij toch werd aangehouden, was het een cipier die hem overtuigde om de waarheid te zeggen. “Dat was de beste keuze die ik gemaakt heb. Het was een last die van mijn schouders viel.”
Maandagochtend komen de speurders en de onderzoeksrechter aan het woord.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
