Overbevolking in Brugse gevangenis loopt spuigaten uit: “Nu al derde éénmanscel waar ze met drie zitten”

De vakbonden in de Brugse gevangenis luiden eens te meer de alarmbel over de overbevolking. “Vandaag hebben we voor de derde keer een derde matras moeten leggen in een cel waar normaal gezien één gedetineerde verblijft. Dit is niet langer houdbaar”, klinkt het.

Het fenomeen van de grondslapers – gedetineerden die door de overbevolking in de gevangenissen op de grond moeten slapen – is niet nieuw. Al maanden, zoniet jaren, klagen de diverse vakbonden in de gevangenis de problematiek aan. Maar vandaag bereikt de overbevolking een triest dieptepunt, melden de vakbonden. “Vorig jaar hebben we bijna 100 bedden bijgeplaatst. Vandaag is de grens van elke vorm van menselijkheid overschreden door een derde gedetineerde op een monocel te plaatsen, waar al twee mensen verbleven. Dit op een oppervlakte van amper acht vierkante meter”, schrijven de vakbonden ACV en ACOD in een persbericht.

De omstandigheden voor de gedetineerden zijn dan ook abominabel. “Er zijn borden noch bestek, gevangeniskledij is uitgeput, er is zelfs geen stoel om op te zitten”, klink het. De vergelijking met de omstandigheden in het detentiehuis in Kortrijk, waar in normale omstandigheden 57 gedetineerden kunnen verblijven, is volgens de vakbonden wraakroepend. “Daar hebben nog nooit meer dan twaalf gedetineerden op hetzelfde moment verbleven. Maar er zijn wel 45 personeelsleden. Dat maakt dat een gedetineerde in het detentiehuis momenteel liefst 25.000 euro per maand kost”, maken de vakbonden de rekening.

Volgens Kris Crevits van vakbond ACOD moet het gevangenispersoneel constant brandjes blussen. “Vroeger kon je nog kiezen waar je bepaalde gedetineerden bij elkaar zette en waar niet, maar nu is die luxe er niet meer. Er blijven maar mensen bij komen, ook omdat kortere straffen nu uitgezeten moeten worden, maar er is gewoon geen plaats meer voor. En dan krijg je conflicten, maar ook onmenselijke toestanden in die kleine cellen. Dit is niet meer werkbaar, niet voor de penitentiair beambten en niet voor de gedetineerden. Men moet in Brussel goed beseffen waar men mee bezig is en zoeken naar oplossingen”, klinkt het.