Online liefde blijkt gewiekste oplichter: Wevelgemse is 121.000 euro armer gemaakt

Ze dacht dat ze online de liefde had gevonden, een zielsverwant die haar begreep en waarmee ze hartverwarmende gesprekken kon voeren. Helaas werd de Wevelgemse Anny Verscheure (65) na enkele maanden met de keiharde realiteit geconfronteerd. Oplichters hadden haar 121.000 euro armer gemaakt. “Ik ben dom en goedgelovig geweest, waardoor ik nu volledig aan de grond zit”, klinkt het met een krop in de keel.

Vanuit haar karige studio in Wevelgem toont Anny, met de tranen in de ogen, de enige sporen die ze nog heeft van de scrupuleuze oplichters die haar rekeningen compleet leeg hebben getrokken. “Uiteindelijk begon alles na mijn scheiding”, zucht ze. “Mijn man en ik gingen van elkaar weg, het huis werd verkocht en ik had geld op de bank. Ik zocht mijn weg terug in het leven en zo lanceerde ik mezelf op Instagram en Facebook, de populairste sociale mediakanalen die er zijn. Op die manier kreeg ik plots een bericht van een niet onaantrekkelijke kerel. Hij vertelde me dat hij dokter was en hoe hij een ziekenhuis in Afrika runde. Natuurlijk was ik wat wantrouwig en zocht ik zijn profiel op en al snel bleek dat die man ook daadwerkelijk bestond. Dagen, om niet te zeggen weken, stuurden we berichten naar elkaar en ik dacht dat we een klik hadden.”

Charmes

De toon van de berichten veranderde al snel, eenmaal Anny gevangen raakte in het emotionele web van een oplichtersbende. “Hij vertelde me hoe zijn ziekenhuis in Afrika te maken had met legale problemen”, snikt ze. “Een grote rechtszaak dreigde hem kapot te maken en hij had duizenden euro’s nodig om zijn advocaat te kunnen betalen. Enkele uren later kreeg ik contact met iemand die zich voordeed als zijn advocaat en die bevestigde het verhaal. Het leek allemaal zo echt en ze waren waanzinnig overtuigend. Ik schreef dan ook een eerste keer meer dan 10.000 euro over naar hun rekeningnummer.”

“Ik voel me echt zo stom dat ik zo lang in hun gladde praatjes ben blijven trappen”

Van zodra de oplichters doorhadden dat Anny voor hun charmes was gevallen, lieten ze zich volledig gaan. “Ik kreeg mails van banken, koerierdiensten en zelfs van de dochter van die zogezegde dokter en haar juf over hoe ze allemaal in de problemen zaten en tijdelijk geld nodig hadden.”

Volledig verblind schreef Anny keer op keer opnieuw geld over totdat ze zelf volledig blut was. “121.000 euro, dat is de uiteindelijke som die ik hen heb overgemaakt. Het is pas op dat moment dat ik begreep dat ze mij hadden opgelicht. Toen ik vragen begon stellen werden ze verbaal erg agressief en van alle mooie praatjes bleef niets meer over. De dokter die me contacteerde in het begin was niets meer of minder dan een gestolen identiteit en ook alle andere mensen waren niet echt. Ik voel me echt zo stom dat ik zo lang in hun gladde praatjes ben blijven trappen maar helaas is het niet anders.”

Aan de grond

Anny trok met haar verhaal naar de politie en nam een advocaat onder de arm, al volgde daar opnieuw een koude douche. “Bij de politie was het al meteen duidelijk dat ik geen stap verder zou raken”, pikt ze in. “Ze hielden het bij ‘dom van u mevrouw’ en gaven zo al te kennen dat dergelijke dossiers zelden tot nooit goed worden afgerond. Ook mijn advocaat was gruwelijk eerlijk. Mijn geld? Dat was ik voorgoed kwijt! Hoewel ik rekeningnummers en zo heb, kan niemand in België daar echt mee uit de voeten. Ondertussen heb ik zelf heel wat opzoekwerk verricht en kwam ik te weten dat alles terug te leiden is naar één en dezelfde bende in Nigeria die aan mij een eenvoudig slachtoffer had.”

Ondertussen zit Anny compleet aan de grond maar toch geven de oplichters zich niet gewonnen. “Ik moet maandelijks het onderste uit de kan schrapen om nog maar eten te kunnen kopen”, sluit ze af. “Ooit had ik een comfortabel leven, nu leef ik in pure armoede. Het is dan ook wraakroepend dat ik recent opnieuw een bericht kreeg van één van die kerels. Hij had gehoord dat ik zelf was beginnen zoeken naar hun echte identiteit en besloot zich te verontschuldigen. Zogezegd deed hij het onder druk van de rest van de bende en kon hij niet anders. Hij leefde dusdanig in armoede dat hij eender welke job deed om toch maar iets te verdienen. Het gesprek sloot hij af met de vraag of ik 1.500 euro kon overschrijven zodat hij toch eten kon kopen. Ik heb er niet meer op gereageerd.”