“Wij West-Vlamingen zien kerst voor wat het is: een betaalde feestdag”

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

West-Vlamingen zijn nuchtere mensen, dat is algemeen geweten. Dus met kerst in aantocht, ga ik ervan uit dat wij, in tegenstelling tot onze medelandgenoten, deze feestdag niet snel associëren met wolligheden als ‘gezelligheid’, ‘warme, familiale momenten’, ‘een wit winterwonderland’ en ‘prachtige geschenkjes’. Neen, wij, West-Vlamingen, weten dat kerst vooral staat voor drama, dronken nonkel Rudy en heel veel opluchting wanneer we er in januari weer voor eventjes van af zijn.

Kerstmis (en bij uitbreiding die hele eindejaarsperiode) is een klassiek voorbeeld van hoe de verwachting altijd de realiteit overtreft. Steek de schuld maar weer op Hollywood en zijn films waarin het met kerst altijd sneeuwt, er feest wordt gevierd in landhuizen waarin je heelder Afrikaanse stammen kwijt kunt en niemand van de familie een alcoholprobleem heeft. Het waarheidsgehalte van dergelijke films is even groot als dat van een gemiddelde Disneyklassieker, dus doe jezelf een plezier en let it go.

Wij, West-Vlamingen, weten dat kerst vooral staat voor drama, dronken nonkel Rudy en heel veel opluchting wanneer we er in januari weer voor eventjes van af zijn

Wij West-Vlamingen zien kerst voor wat het is: een betaalde feestdag die je min of meer verplicht met je (schoon)familie dient door te brengen en tenzij je verwant bent aan de InBev-familie, gebeurt dat vermoedelijk niet in een landhuis. Wij beseffen eveneens dat de kans op een witte kerst eerder gering is, gezien de opwarming van de aarde.

Maar aangezien wij het glas graag halfvol zien, gaan we ervan uit dat onze Belgische kust over een paar jaar de nieuwe Côte d’Azur zal worden en dat is dan weer goed voor de commerce.

De verwachtingen altijd zo laag mogelijk houden, is een stelregel die zeker dient doorgetrokken te worden wanneer het om cadeautjes gaat. Sinds de invoering van ‘Secret Santa’ waarbij het richtbedrag 25 euro bedraagt, berusten wij in het feit dat wij elk jaar een buitensporige mate van enthousiasme moeten opbrengen voor een paar kousen of een handgebreide sjaal. Maar dat is oké, want dat zijn op zich nuttige dingen.

Kerstmis is een klassiek voorbeeld van hoe de verwachting altijd de realiteit overtreft

Kortom, ons ga je niet liggen hebben met de feestdagen. Wij houden het hoofd en de champagne koel en tellen de dagen af tot het allemaal achter de rug is en we weer gewoon kunnen gaan werken. Doe mo geweune, ton doe j’ ol zot genoeg.