“Wij voelen ons schuldig als we eens vijf minuten op ons lui gat zitten”

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

Ik schreef het al eerder: het allergrootste cliché over de West-Vlaming is dat hij een harde werker is. Wanneer je dat afzet tegen vooroordelen over Antwerpenaars (luid en arrogant), Limburgers (naïef en dom) en Oost-Vlamingen (bakfietslovers) dan ben ik blij met ‘harde werker’.

Echter. Een dergelijk positief vooroordeel impliceert dat je dat idee ook in stand moet houden. Met andere woorden: wij voelen ons schuldig als we eens vijf minuten op ons lui gat zitten. Een fulltimecarrière combineren met de zorg voor twee kinderen en het runnen van een huishouden? Geen probleem. Een zaak uit de grond stampen en 24/7 werken zonder oog op ooit een deftig pensioen? Waarom niet. Werken is leuk!

Ik vermoed dan ook dat mijn West-Vlaamse roots de verklaring zijn voor het feit dat ik me schuldig voel over het hebben van een poetsvrouw. Na mijn scheiding heb ik even (toch zeker vijf minuten) overwogen om weer zelf te poetsen maar ik eet nog liever een week stuutjes met choco dan dat ik mijn huis moet schoonmaken. Niet omdat ik me te goed voel voor huishoudelijk werk. Integendeel. Ik ben gewoon een ontstellend slechte huisvrouw. Ik verontschuldig elk eventueel stofje en/of schimmelplekje met de gedachte dat een béétje gebrek aan hygiëne ongetwijfeld wonderen doet voor mijn immuunsysteem.

Ik heb dan ook een gruwelijke hekel aan mensen die klagen over hun poetsvrouw. Soms lijkt het een trend om in gezelschap luidkeels te verzuchten dat de kuisking haar werk niet goed doet. Dat ze er de kantjes vanaf loopt en dat, mocht het niet zo raaaaaazend druk zijn, ze het zelf zoooooveel beter zouden doen.

Ik, van mijn kant, denk bij zo’n uitlating: 1. Wel, doe het dan toch gewoon zelf, mens en 2. Hoe kan je nu een andere vrouw zo afzeiken? Stop daar eens mee. Ik verafgood mijn poetsvrouw en ik hoop oprecht dat zij en ik altijd samen zullen blijven. Tenzij ze mijn kat schopt. Maar zelfs dan nog, de kat zou het waarschijnlijk verdiend hebben.