Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.
Zondag vieren we in West-Vlaanderen Moederdag. Ik zeg in West-Vlaanderen, want in Antwerpen bijvoorbeeld – de provincie waar mijn eigen moeder van afkomstig is – worden moeders bejubeld op 15 augustus (Onze-Lieve-Vrouw-Hemelvaart).
Nu woont mijn mama al meer dan veertig jaar in West-Vlaanderen en is ze intussen prima ingeburgerd – ze zegt weliswaar nog geen ‘caroten’ tegen wortels, maar ‘peekes’ hebben we er wel al uit gekregen – en dus zetten wij haar zondag nog eens in de bloemetjes.
Die bloemetjes, dat is natuurlijk spreekwoordelijk want ik ken mijn mama en ik druk me eufemistisch uit mocht ik stellen dat zij een tikje teleurgesteld zou zijn mochten we met zijn vieren samen hebben gelegd voor een bosje tulpen.
Neen, mijn mama weet heel goed wat ze wil, dus appt ze ons haar verlanglijstje door. Ik heb al eerder eens geschreven over de verlanglijstjes in onze familie en hoe specifiek die door de jaren heen zijn geworden. Dit om eventuele miskopen – en bijhorende sfeerverpesters – zoveel als mogelijk te vermijden.
Ik zou ook geen genoegen nemen met een zak pistolets en een bos bloemen
Ik kan haar dat niet kwalijk nemen. Mocht ik al dertig jaar lang de slaaf zijn van vier kinderen en op één luizige dag per jaar eens wat aandacht krijgen, dan zou ik ook geen genoegen nemen met een zak pistolets en een bos bloemen.
Want dat was exact wat we haar vroeger gaven. Al om zeven uur ‘s morgens sprongen wij op onze fietsjes en gingen naar de bakker en beenhouwer om allerlei lekkers. Daarna werden er sinaasappels uitgeperst en koffie opgegoten (dat deden ze zo in de oertijd, gewoon met een trechter, een filter en een waterketel) en twee uur later duwden we met veel lawaai de slaapkamerdeur open, ploften we een overvol geladen dienblad op haar schoot, brulden we van ‘Gelukkige Moederdag!!!’ en aten we alles zelf op, intussen een spoor van kruimels en fruitsapplekken achterlatend op het vers gewassen beddengoed. Eens beneden, mocht onze liefste mama de keuken beginnen kuisen, want drie kleine meisjes die van keukentje spelen, dat laat zijn sporen na.
Neen, nu krijgen we dus een zeer gedetailleerd lijstje waarop enkel prijzige luxeartikelen staan. En ik kan haar geen ongelijk geven. Dus een heel gelukkige Moederdag liefste moetie. Die gezichtsverzorging is onderweg.
Moederdag
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier