Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.
Afgelopen weekend vierden we niet enkel Wapenstilstand, Internationale Vrouwendag maar ook en misschien vooral Sint-Maarten. Sint-Maarten is de goedheilige equivalent van Sinterklaas die voornamelijk in het Ieperse wat lekkers rondstrooit voor alle brave kindjes. Omdat mijn zussen en ik het grootste deel van onze jeugd in Ieper doorbrachten, was Sint-Maarten dus onze man.
Wat mij betreft kan niets de magie evenaren die een kind ervaart op de avond voor de Sint langskomt. Het hele ritueel is doordrongen van nerveuze verwachting en een intense euforie. Uren hielden wij ons bezig met het zorgvuldig uitknippen van speelgoed uit de reclamefolders. De tekeningen voor de Sint werden tot in de perfectie ingekleurd en eens in bed leek slapen onmogelijk, zo graag wilde ik hoefgetrappel op ons dak horen. Voor mij was die magische avond die aan de werkelijke dag voorafging misschien wel het allerleukst.
De teleurstelling die ik voelde toen ik op een ietwat gênant late leeftijd ontdekte dat dat hele sintgebeuren een grote leugen bleek te zijn, was verpletterend. Ik herinner me een steek van jaloezie toen ik besefte dat mijn twee jaar jongere zusjes nog een tijdje zouden geloven dat er wel zoiets bestond als een Sint en Zwarte Pieten en een wit paard dat over daken kon lopen. Tegelijk was ik vastberaden om hen die grijze en saaie realiteit zo lang mogelijk te onthouden.
Voor mij was die magische avond die aan de werkelijke dag voorafging misschien wel het allerleukst
Ongeveer een jaar later ontdekten ze onder het ouderlijke bed een hele hoop speelgoed. Of ik daar iets van af wist, vroegen ze me. En of dat misschien het speelgoed voor de elfde november was? Kon het zijn dat Sint-Maarten niet bestond? Ik keek naar hun bange gezichtjes en verzon ter plekke een uitleg. Ja, dat was inderdaad het speelgoed van Sint-Maarten maar dat hij niet zou bestaan was complete nonsens. Sint-Maarten had gewoon veel te veel werk om al het speelgoed in één nacht rond te brengen en bracht soms wat dingen op voorhand naar de ouders.
Na even kritisch na te denken bleek die uitleg afdoende te zijn en mijn zussen hebben nog een jaar in zalige onwetendheid kunnen geloven dat Sint-Maarten echt bestond. Ik hoop dat alle kindjes uit Ieper afgelopen weekend blij waren met wat ze van de Sint kregen en ik hoop nog veel meer dat ze nog heel lang mogen blijven geloven.
Stephanie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier