Stephanie

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren

door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

Zo, de kerstdagen hebben we intussen achter de rug. Nog één hindernis en we kunnen weer in alle rust ons leven leiden. Ik weet niet of je een grote fan bent van oudjaar maar ik ben het alvast niet. Van geen enkele avond in het jaar wordt zoveel verwacht als van de 31ste. Mocht die dag een kindje zijn, het zat in een rolstoel ten gevolge van een allesverlammende faalangst.

Zoals met alles waar men te veel van verwacht, kan het niet anders of oudjaar loopt voor de meesten op een sisser uit. Ter ondersteuning enkele voorbeelden. Toen de klok twaalf sloeg bevond ik me de vier laatste jaar op 31 december:

1. Huilend in een hotelbed in Sri Lanka. Kapot van een jetlag en de gevolgen van mijn scheiding.

2. In een ongemakkelijke stilte aan tafel met vrienden, wachtend op het dessert dat zou moeten worden opgediend door de gastvrouw die helaas verhinderd was omdat ze met haar hoofd boven de pot haar maaginhoud aan het teruggeven was.

3. Not on speaking terms met de Echtgenoot omdat ik bij het vertrekken naar het feestje per ongeluk de auto van de buren had geramd en we het nieuwe jaar feestelijk konden inzetten met een verhoogde bonus malus.

En dat zijn maar enkele voorbeelden. Misschien moet ik dit jaar eens die hele einde-van-het-jaar-gekte de kop indrukken en een feestje organiseren met als thema ‘een gewone avond in het jaar’. Ik zou alle klokken in huis verstoppen zodat niemand opeens begint af te tellen. De dresscode zou ‘jeans en T-shirt’ zijn en al wie het zou wagen om over goede voornemens te beginnen, zou vriendelijk doch beslist worden verzocht het huis te verlaten…

Misschien moet ik dit jaar eens die hele einde-van-het-jaar-gekte de kop indrukken en een feestje organiseren met als thema ‘een gewone avond in het jaar’.

En wanneer ik dan op een beschaafd uur mijn gasten zou uitlaten, zou ik oprecht verbaasd zijn over de massale uittocht van dronken feestvierders die in ‘nacht-van-de-levende-doden-stijl’ op zoek zijn naar een taxi. Op 1 januari zou ik dan fris en monter wakker worden en optimistisch beginnen aan het nieuwe jaar. Vol hoop dat 2019 hét jaar zal zijn waarin al mijn wensen en verwachtingen worden ingelost. Of werkt het zo niet? In elk geval: een heel fijn eindejaar en een goed begin van het nieuwe gewenst.