Liefdesselder

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

Een jaar of twintig geleden koesterde ik het ijdele idee dat ik zo rond mijn dertigste mijn zaken wel op orde zou hebben. Financieel zou ik uiteraard stabiel zijn, er zouden een paar kindertjes rond mijn rok hangen en het hele liefdesgebeuren zou voor mij geen geheimen meer kennen, want ik zou me in een rustige, warme relatie bevinden.

Op dit moment ben ik 35 en ik kan je vertellen dat ik grandioos gefaald heb in het behalen van ook maar een van bovenstaande doelstellingen. ‘Weinig succesvol dus’, hoor ik je zeggen? Dat is nogal streng, ik bestempel het – op een goede dag liever als ‘laat zich graag verrassen door het leven’. En ik heb natuurlijk ook wel iets geleerd de laatste jaren. Ik kan bijvoorbeeld met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid stellen dat financiële stabiliteit voor mij onhaalbaar is en dat mijn relaties nooit ‘rustig’ zullen zijn. Maar ik ploeter dapper voort. En dat is toch ook iets waard?

In de liefde moet je af en toe loslaten en blij zijn met wat je krijgt

Neem nu bijvoorbeeld het huishouden. Vroeger was ik op dat vlak een enorme controlefreak. Ik kookte, dus ik deed de boodschappen, want dan wist ik zeker dat ik alle juiste ingrediënten zou hebben. Maar ik klaagde wel steen en been dat ik altijd diegene was die de boodschappen moest doen. Dus probeer ik daar nu wat relaxter in te zijn. Als mijn lief op boodschap gaat, dan tracht ik dat initiatief met veel enthousiasme positief te bekrachtigen. Zoals gisteren bijvoorbeeld.

Hij was naar de markt geweest en had wat dingen gekocht om te eten. Ik aanschouwde zijn jachttrofeeën en zag: een halve gebraden kip, 400 gram gehakt en een selder. ‘Ja, ik wist niet goed wat ik moest meenemen van het groentekraam…”En dus heb je gekozen voor een selder?‘, vulde ik aarzelend aan. ‘Enthousiasme!’ herinnerde ik mezelf aan mijn voornemen en ook nog: ‘Positief bekrachtigen!’. In elk geval, ik weet niet of jij al eens geprobeerd hebt om geestdrift te veinzen voor een selder maar dat is niet eenvoudig. Veel verder dan ‘Mmmmm selder! Gezond!’ kwam ik niet. Dat is het punt echter niet. Het punt is dat er iemand moeite voor mij heeft gedaan. Dus heb ik de selder in stukken gesneden, er een hummus bij gemaakt en het geheel smakelijk verorberd.

Want dit heb ik inmiddels geleerd: het draait in de liefde niet om altijd het juiste te verwachten maar om af en toe los te laten en blij te zijn met wat je krijgt. Want het mocht dan wel de minst evidente groente ooit zijn, hij had die toch maar mooi met mij in gedachten uitgezocht.