Jeansbroekblauw

Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.

Toegegeven, ik moest toch even opzoeken wat voor kleur ‘indigo’ nu precies weer was. Ik wist wel dat Roisin Murphy van Moloko erover zingt en dat het voorkomt in de regenboog maar was het paars? Of blauw? Het blijkt iets tussen de twee te zijn en je kan je er wellicht een betere voorstelling van maken onder de benaming ‘jeansbroekblauw’.

Een jeansbroek is een van de meest iconische kledingstukken en vormt daardoor, in tegenstelling tot het obscure indigo, een veel geschikter onderwerp voor een column dus deze week: Let’s talk about jeans, baby!

Op warme dagen als deze is de klassieke jeansbroek niet iets dat vaak gespot wordt in het straatbeeld. Wat ik wél regelmatig zie verschijnen is de korte versie ervan. En dan heb ik het niet over het sexy shortje waarin meisjes met lange benen al eens graag rondhuppelen maar over de bermudaversie. De strakke bermudaversie. Bij mannen. Tot juist boven de knie met zo’n boordje over geplooid. Ik ga eerlijk zijn: ik snap het niet. Is dit een trend? Of een pijnlijk gevolg van de coronacrisis waarin we allemaal wel wat ongewenste kilo’s zijn aangekomen en de eens losse bermuda nu net iets te strak in het kruis spant. Ik hoop het laatste. Want als dit toch een trend zou zijn, dan is dat de foutste sinds het verschijnen van de Crocs.

Strakke broekjes tot boven de knie waarin je handelswaar perfect zichtbaar is zijn niet mooi, mannen

Ik heb nogal sterke meningen over mode en dan meer bepaald over trends. Vaak denk ik dat het gemene uitvindingen zijn van sadistische modeontwerpers om te bewijzen hoeveel macht ze over ons, gewone stervelingen hebben. Een klassiek voorbeeld dat ik graag mag geven ter ondersteuning van mijn hypothese: in 2017 bracht Balenciaga een zak op de markt die er precíés zo uitzag als een blauwe Ikeazak maar daar vroegen ze dan wel, in tegenstelling tot de Zweden, een slordige 2.500 euro voor.

Mijn punt is: trends zijn suggesties. Geen verplichtingen. Dus denk even logisch na als je een modefenomeen ziet verschijnen. ‘Is dit wel iets voor mij? Kom ik hier nu wel mee weg? Vind ik dit móóí?’ Als het antwoord ‘neen’ is, dan laat je die trend rustig aan je voorbijgaan. En lieve mannen, strakke broekjes tot boven de knie waarin je handelswaar perfect zichtbaar is voor de hele wereld zijn níét mooi. Bij niemand. Koop gewoon zo’n losse surfbroek waarin alles goed verlucht wordt. Het is minder pijnlijk voor het oog. En vermoedelijk ook voor jouw reproductieapparatuur.