Geen boeiender ras dan het West-Vlaamse, vindt ook Stephanie Coorevits. De schrijfster, psychologe en televisiemaakster laat zich graag inspireren door de West-Vlamingen en hun gewoontes.
In een podcast met Caitlin Moran over haar laatste boek, vertelde ze dat ze gedurende haar menopauze voelde hoe oestrogeen haar lichaam verliet. Ietwat gelijkaardig aan hoe alle mannen net deze column hebben verlaten… Caitlin zei dat oestrogeen het hormoon is dat ons lief en zorgend maakt en wanneer het opdroogt in je ouder wordende lichaam, je achterblijft met een kwaadheid over alles wat je niet hebt kunnen bereiken in je leven omdat je toevallig als vrouw geboren bent.
‘Dat klinkt herkenbaar,’ dacht ik, ‘zou het kunnen dat ik nu al in mijn menopauze zit? Want dat zou werkelijk schitterend nieuws zijn! Bijna 36, kinderloos, alleen en voorgoed opgedroogd! Hoera!’Ik hoop nu wel dat ik nog een paar vruchtbare jaren voor de boeg heb maar de kwaadheid was herkenbaar.
Vanaf nu kies ik ervoor om me wat minzamer op te stellen ten aanzien van de wereld en zijn bewoners
Zo roep ik de laatste tijd op regelmatige basis boze dingen naar de tv, ook als er niemand anders in mijn buurt is. Tijdens het kijken naar The Bachelor, Australia bijvoorbeeld. Dan staat daar zo’n gladde jongen omringd door tien vrouwen die hem stuk voor stuk aankijken met een lege blik vanuit hun lege hoofdjes en in zwijm vallen als hij zegt dat The Notebook zijn lievelingsfilm is. Waarop ik een kokhalzend geluid produceer en met mijn bakkes vol gesmolten kaas roep: ‘Komaan onnozele troela’s, daar trapt toch niemand in!’ Of wanneer ik in gesprek ben met een oudere man over ouder worden en hij gespeend van elke vorm van ironie zegt dat een van de grote voordelen aan het man-zijn is dat mannen elk jaar knapper worden. Eerder dan er minzaam het mijne over te denken en het gesprek stilletjes af te ronden, bekijk ik met opgetrokken wenkbrauwen zijn neushaar waar je vlechtjes in kan maken, hoor ik hoe hij ‘oef’ zegt elke keer hij opstaat om naar het toilet te gaan en doe ik geen enkele moeite om mijn walging te verbergen. Echter, toen ik het filmpje zag over de gekke vrouw uit Sint-Niklaas die de boel kort en klein dreigde te slaan omdat ze geen saus op haar frieten kreeg, bedacht ik dat kwaadheid hoewel in bepaalde gevallen zeer begrijpelijk misschien niet de emotie is waar deze wereld meer van nodig heeft. Dus vanaf nu kies ik ervoor om me wat minzamer op te stellen ten aanzien van de wereld en zijn bewoners. En kijk ik best ook niet langer naar troep op tv.
Stephanie
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier