Guadeloupe: absolute rust in de Caraïben

Guadeloupe is niet één eiland in de Caraïben, het zijn er vijf. Vijf eilanden met vijf verschillende invalshoeken voor verschillende vakantiegangers. Wij kozen voor een tropische vakantie met veel groen en biodiversiteit.

Guadeloupe is een Frans overzees gebied en bestaat uit de eilanden Basse Terre, Grande Terre, Marie Galante, Les Saintes en La Désirade. Guadeloupe bevindt zich op ongeveer negen uur vliegen van België. Je hebt er enkel een Belgische identiteitskaart nodig en je betaalt er in euro’s. Wij verkenden de eilanden Basse-Terre en Marie Galante en waren onder de indruk van de fauna en flora op deze eilanden en… van de absolute rust.

“Dat klopt”, lacht Taïna Tharsis, die met Guadeloupe Explor rondreizen op maat verzorgt op de eilanden. “Hier vind je niets van de drukte terug die je op veel andere eilanden in de Caraïben wel vindt. De mensen hier houden van een traag levensritme, van veel ruimte en overvloedig groen in een sprookjesachtige setting.”

Dat laatste is ook het productieteam van Death in Paradise niet ontgaan. De Britse populaire televisieserie over een fictief Brits tropisch eiland, een reeks die ook in Vlaanderen te zien is op de buis, werd gefilmd bij het dorpje Deshaies op Basse-Terre. “Het was vreemd om opeens aanvragen te krijgen van Britten om de Death in Paradise-locaties zoals het politiekantoor, de stranden, de bars en het favoriete restaurant van het hoofdpersonage te bezoeken. Gelukkig zorgen die rondritten niet voor een overrompeling, want dat is wel het laatste dat we hier willen.”

Garnalen en schaaldieren

En dat het rustig is op Basse-Terre kunnen we alleen maar beamen. Wanneer we de D23 afrijden die ons van Petit-Bourg naar Pointe-Noire aan de andere kant van het eiland brengt, rijden we tussen onmetelijk veel groen en bossen. Nadat we een (te lange) stop hebben gehouden aan de Distillerie Montebello, een van de oudste rumdistillerijen van Guadeloupe, rijden we door naar de Cascade aux écrevisses. Deze waterval in het bos is een leuke ervaring voor de waterratten onder ons : vanop een rotsplatform gillend in het lauwe water springen en genieten van de waterval die op het lichaam valt. De Cascade aux écrevisses heeft trouwens haar naam niet gestolen, want er leven zeker tien verschillende soorten garnalen en schaaldieren in het meertje.

Wanneer we in Pointe-Noire aankomen, brengen we eerst een bezoekje aan Michel en Marie en hun zaak Rêve de Sable. Dit koppel maakt al twintig jaar zandschilderijen van maar liefst 82 verschillende soorten zand van Guadeloupe. De werkjes zijn te koop, zijn niet goedkoop maar zeer mooi.

“De Cascade aux écrevisses heeft haar naam niet gestolen”

In Pointe-Noire bezoeken we ook la Maison de Cacao en leren er alles over cacao, de productie van chocolade én uiteraard volgt er een uitgebreide proeverij.

Wanneer we in de late namiddag in ons hotel Le Jardin Malanga aankomen, staan we sprakeloos. Een koloniaal huis uit 1927 dat dienstdoet als restaurant en lounge met enkele kamers op de bovenverdieping bevindt zich in een tropische tuin met koffiebomen, cacaobomen, kaneelbomen, bananenbomen, sinaas-, citroen- en pompelmoesbomen en dit in een heel groen kader. De Britten hebben hier een prachtige term voor: ‘lush’ die volledig de lading dekst wanneer we in een ligzetel in deze paradijselijke tuin genieten van een ‘punch planteur’ met uitzicht op het eiland Les Saintes.

Kleine schildpadjes

De volgende dag schepen we in op de ferry naar Marie Galante. De kapitein gaf ons terloops mee dat er een voelbare wind stond en dat hebben we geweten. Na een uur stampen tegen de golven ontschepen we in Grand-Bourg op Marie Galante, het eiland van de honderd molens. We huren een auto en volgen ‘La route de l’esclave’. Ook op Guadeloupe was slavernij eeuwenlang ingeburgerd en de Afrikaanse slaven werden grotendeels ingezet op de suikerplantages van de eilanden. Zo ook op de Habitation Roussel-Trianon waar bezoekers een zeer gedetailleerd beeld krijgen van de vroegere plantage en het leven van de slaven. Het spreekt voor de bestuurders van Guadeloupe dat ze die donkere bladzijden van hun geschiedenis niet onder de mat vegen maar alle sporen ervan restaureren en tonen aan bezoekers én aan hun schoolgaande jeugd.

Wanneer we de kustlijn van Marie Galante volgen, doen we dat in een gezapig tempo. Gelukkig maar, want kleine schildpadjes die over de weg naar zee kruipen, zijn nu eenmaal niet makkelijk te spotten. We besluiten zelf even uit te blazen op een van de tientallen (bijna) verlaten strandjes en beseffen meteen waarom de eilanders vaak meewarig glimlachen met de Franse – en bij uitbreiding Europese – stranden. Hier wandel je van je geparkeerde wagen nog een aantal meters door tropische begroeiing om plots oog in oog te staan met de Caraïbische Zee met haar verschillende tinten blauw en mooie zandstranden tussen rotsformaties. “One can’t get closer to paradise than this”, lacht de eigenares van het piepkleine restaurant L’Eden Voile in St. Louis. Eerlijk, in dit restaurant zou je op het eerste gezicht niet binnenstappen. Maar eens je de lange gang van de straatkant bent doorgewandeld, geniet je aan de tafeltjes met schitterend zeezicht van een overheerlijke creoolse keuken. Oh ja, en lezers die dit artikel kunnen tonen aan de eigenares/kokkin krijgen zelfs een gratis aperitief ‘punch maison’ geserveerd.

‘s Avonds nemen we de ferry terug en glimlachen al bij de gedachte aan Le Jardin Malanga en zijn overheerlijke ‘punch planteur’.